Psalmów 95

1 Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

Kommt, laßt uns dem HERRN zujubeln, jauchzen dem Felsen unsers Heils!

2 Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht treten, mit Liedern ihm jauchzen!

3 Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

Denn ein großer Gott ist der HERR und ein großer König über alle Götter,

4 W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

er, in dessen Hand die Tiefen der Erde sind und dem auch die Gipfel der Berge gehören;

5 Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

er, dem das Meer gehört: er hat’s ja geschaffen, und das Festland: seine Hände haben’s gebildet.

6 Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

Kommt, laßt uns anbeten und niederfallen, die Knie beugen vor dem HERRN, unserm Schöpfer!

7 Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

Denn er ist unser Gott, und wir das Volk seiner Weide, die Herde seiner Hand. Möchtet ihr heute doch hören auf seine Stimme:

8 Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

»Verstockt nicht euer Herz wie bei Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

9 Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

woselbst eure Väter mich versuchten, mich prüften, obwohl sie doch sahen mein Tun.

10 Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

Vierzig Jahre hegte ich Abscheu gegen dieses Geschlecht, und sagte: ›Sie sind ein Volk mit irrendem Herzen‹; sie aber wollten von meinen Wegen nichts wissen.

11 Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.

So schwur ich denn in meinem Zorn: ›Sie sollen nicht eingehn in meine Ruhstatt!‹«