عِبرانِيّين 9

١ 1 حَقّاً كَانَ الْعَهْدُ الْعَتِيقُ يَتَضَمَّنُ طُقُوساً وَقَوَانِينَ تُنَظِّمُ عِبَادَةَ اللهِ فِي خَيْمَةٍ مُقَدَّسَةٍ مَنْصُوبَةٍ عَلَى هذِهِ الأَرْضِ.

സ പ്രഥമോ നിയമ ആരാധനായാ വിവിധരീതിഭിരൈഹികപവിത്രസ്ഥാനേന ച വിശിഷ്ട ആസീത്|

٢ 2 وَكَانَتْ هَذِهِ الْخَيْمَةُ الْكَبِيرَةُ تَحْتَوِي عَلَى قِسْمَيْنِ يَفْصِلُ بَيْنَهُمَا الْحِجَابُ. الْقِسْمُ الأَوَّلُ، وَاسْمُهُ «الْقُدْسُ»، كَانَ يَحْتَوِي عَلَى مَنَارَةٍ ذَهَبِيَّةٍ، وَمَائِدَةٍ يُوضَعُ عَلَيْهَا خُبْزٌ مُقَرَّبٌ لِلهِ.

യതോ ദൂഷ്യമേകം നിരമീയത തസ്യ പ്രഥമകോഷ്ഠസ്യ നാമ പവിത്രസ്ഥാനമിത്യാസീത് തത്ര ദീപവൃക്ഷോ ഭോജനാസനം ദർശനീയപൂപാനാം ശ്രേണീ ചാസീത്|

٣ 3 أَمَّا الْقِسْمُ الثَّانِي، الْوَاقِعُ وَرَاءَ الْحِجَابِ، فَكَانَ يُسَمَّى «قُدْسَ الأَقْدَاسِ»،

തത്പശ്ചാദ് ദ്വിതീയായാസ്തിരഷ്കരിണ്യാ അഭ്യന്തരേ ഽതിപവിത്രസ്ഥാനമിതിനാമകം കോഷ്ഠമാസീത്,

٤ 4 وَيَحْتَوِي عَلى مَوْقِدٍ لِلْبَخُورِ مَصْنُوعٍ مِنَ الذَّهَبِ، وَتَابُوتٍ مُغَشّىً بِالذَّهَبِ مِنْ كُلِّ جِهَةٍ، يُدْعَى «تَابُوتَ الْعَهْدِ». وَكَانَ فِي دَاخِلِ التَّابُوتِ إِنَاءٌ مَصْنُوعٌ مِنَ الذَّهَبِ يَحْتَوِي عَلَى بَعْضِ الْمَنِّ؛ وَعَصَا هَرُونَ الَّتِي أَنْبَتَتْ وَرَقاً أَخْضَرَ؛ وَاللَّوْحَانِ الْمَنْقُوشَةُ عَلَيْهِمَا وَصَايَا الْعَهْدِ.

തത്ര ച സുവർണമയോ ധൂപാധാരഃ പരിതഃ സുവർണമണ്ഡിതാ നിയമമഞ്ജൂഷാ ചാസീത് തന്മധ്യേ മാന്നായാഃ സുവർണഘടോ ഹാരോണസ്യ മഞ്ജരിതദണ്ഡസ്തക്ഷിതൗ നിയമപ്രസ്തരൗ,

٥ 5 أَمَّا فَوْقَ التَّابُوتِ، فَكَانَ يُوْجَدُ كَرُوبَا الْمَجْدِ (تِمْثَالانِ لِمَلاكَيْنِ)، يُخَيِّمَانِ بِأَجْنِحَتِهِمَا عَلَى غِطَاءِ الصُّنْدُوقِ الَّذِي كَانَ يُدْعَى «كُرْسِيَّ الرَّحْمَةِ»، وَهُنَا، نَكْتَفِي بِهَذَا الْمِقْدَارِ مِنَ التَّفَاصِيلِ. فَالْمَجَالُ لَا يَتَّسِعُ لِلْمَزِيدِ.

തദുപരി ച കരുണാസനേ ഛായാകാരിണൗ തേജോമയൗ കിരൂബാവാസ്താമ്, ഏതേഷാം വിശേഷവൃത്താന്തകഥനായ നായം സമയഃ|

٦ 6 وَبِمَا أَنَّ هَذِهِ الأُمُورَ كَانَتْ مُرَتَّبَةً هَكَذَا، كَانَ الْكَهَنَةُ يَدْخُلُونَ دَائِماً إِلَى الْقِسْمِ الأَوَّلِ، حَيْثُ يَقُومُونَ بِوَاجِبَاتِ خِدْمَتِهِمْ.

ഏതേഷ്വീദൃക് നിർമ്മിതേഷു യാജകാ ഈശ്വരസേവാമ് അനുതിഷ്ഠനതോ ദൂഷ്യസ്യ പ്രഥമകോഷ്ഠം നിത്യം പ്രവിശന്തി|

٧ 7 أَمَّا الْقِسْمُ الثَّانِي، فَلَمْ يَكُنْ يَدْخُلُهُ إِلّا رَئِيسُ الْكَهَنَةِ وَحْدَهُ، مَرَّةً وَاحِدَةً كُلَّ سَنَةٍ. وَكَانَ مِنَ الْوَاجِبِ عَلَيْهِ أَنْ يَحْمِلَ دَماً يَرُشُّهُ عَلَى «كُرْسِيِّ الرَّحْمَةِ» تَكْفِيراً عَنْ نَفْسِهِ وَعَنِ الْخَطَايَا الَّتِي ارْتَكَبَهَا الشَّعْبُ عَنْ جَهْلٍ.

കിന്തു ദ്വിതീയം കോഷ്ഠം പ്രതിവർഷമ് ഏകകൃത്വ ഏകാകിനാ മഹായാജകേന പ്രവിശ്യതേ കിന്ത്വാത്മനിമിത്തം ലോകാനാമ് അജ്ഞാനകൃതപാപാനാഞ്ച നിമിത്തമ് ഉത്സർജ്ജനീയം രുധിരമ് അനാദായ തേന ന പ്രവിശ്യതേ|

٨ 8 وَبِهَذَا، يُشِيرُ الرُّوحُ الْقُدُسُ إِلَى أَنَّ الطَّرِيقَ الْمُؤَدِّيَةَ إِلَى «قُدْسِ الأَقْدَاسِ» الْحَقِيقِيِّ فِي السَّمَاءِ، كَانَتْ غَيْرَ مَفْتُوحَةٍ بَعْدُ. ذَلِكَ لأَنَّ الْمَسْكَنَ الأَوَّلَ مَازَالَ قَائِماً.

ഇത്യനേന പവിത്ര ആത്മാ യത് ജ്ഞാപയതി തദിദം തത് പ്രഥമം ദൂഷ്യം യാവത് തിഷ്ഠതി താവത് മഹാപവിത്രസ്ഥാനഗാമീ പന്ഥാ അപ്രകാശിതസ്തിഷ്ഠതി|

٩ 9 وَمَا هَذَا إِلّا صُورَةٌ لِلْوَقْتِ الْحَاضِرِ الَّذِي فِيهِ مَازَالَتِ التَّقْدِمَاتُ وَالذَّبَائِحُ تُقَرَّبُ وَفْقاً لِنِظَامِ الْعَهْدِ الْعَتِيقِ. وَلكِنَّهَا لَا تَسْتَطِيعُ أَنْ تُطَهِّرَ ضَمَائِرَ الَّذِينَ يَتَقَرَّبُونَ بِها إِلَى اللهِ، وَلا أَنْ تُوصِلَهُمْ إِلَى الْكَمَالِ فَتُرِيحَ ضَمَائِرَهُمْ.

തച്ച ദൂഷ്യം വർത്തമാനസമയസ്യ ദൃഷ്ടാന്തഃ, യതോ ഹേതോഃ സാമ്പ്രതം സംശോധനകാലം യാവദ് യന്നിരൂപിതം തദനുസാരാത് സേവാകാരിണോ മാനസികസിദ്ധികരണേഽസമർഥാഭിഃ

١٠ 10 إِذْ إِنَّ نِظَامَ الْعَهْدِ السَّابِقِ قَدِ اقْتَصَرَ عَلَى تَحْرِيمِ بَعْضِ الْمَأْكُولاتِ وَالْمَشْرُوبَاتِ وَتَحْلِيلِ غَيْرِهَا، وَعَلَى وَضْعِ النُّظُمِ الْمُخْتَصَّةِ بِطُقُوسِ الاغْتِسَالِ الْمُخْتَلِفَةِ. بَلْ إِنَّ كُلَّ مَا ضَمَّهُ ذَلِكَ النِّظَامُ كَانَ قَوَانِينَ جَسَدِيَّةً يَنْتَهِي عَمَلُهَا حِينَ يَأْتِي وَقْتُ الإِصْلاحِ.

കേവലം ഖാദ്യപേയേഷു വിവിധമജ്ജനേഷു ച ശാരീരികരീതിഭി ര്യുക്താനി നൈവേദ്യാനി ബലിദാനാനി ച ഭവന്തി|

١١ 11 ذَلِكَ أَنَّ الْبَرَكَاتِ السَّمَاوِيَّةَ قَدْ تَحَقَّقَتْ فِي الْمَسِيحِ. فَهُوَ الآنَ كَاهِنُنَا الأَعْلَى الَّذِي يُؤَدِّي مُهِمَّتَهُ فِي الْخَيْمَةِ الْحَقِيقِيَّةِ، وَهِيَ أَعْظَمُ وَأَكْمَلُ مِنَ الْخَيْمَةِ الأَرْضِيَّةِ. إِنَّهَا فِي السَّمَاءِ. لَمْ تَصْنَعْهَا يَدٌ بَشَرِيَّةٌ، وَلَيْسَتْ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ الْمَادِّيِّ.

അപരം ഭാവിമങ്ഗലാനാം മഹായാജകഃ ഖ്രീഷ്ട ഉപസ്ഥായാഹസ്തനിർമ്മിതേനാർഥത ഏതത്സൃഷ്ടേ ർബഹിർഭൂതേന ശ്രേഷ്ഠേന സിദ്ധേന ച ദൂഷ്യേണ ഗത്വാ

١٢ 12 فَإِلَى «قُدْسِ الأَقْدَاسِ» فِي هَذِهِ الْخَيْمَةِ، دَخَلَ الْمَسِيحُ مَرَّةً وَاحِدَةً، حَامِلاً دَمَ نَفْسِهِ، لَا دَمَ تُيُوسٍ وَعُجُولٍ. وَذَلِكَ بَعْدَمَا سَفَكَ دَمَهُ عِوَضاً عَنَّا. فَحَقَّقَ فِدَاءً أَبَدِيًّا. (aiōnios g166)

ഛാഗാനാം ഗോവത്സാനാം വാ രുധിരമ് അനാദായ സ്വീയരുധിരമ് ആദായൈകകൃത്വ ഏവ മഹാപവിത്രസ്ഥാനം പ്രവിശ്യാനന്തകാലികാം മുക്തിം പ്രാപ്തവാൻ| (aiōnios g166)

١٣ 13 وَلا عَجَبَ! فَوَفْقاً لِلنِّظَامِ السَّابِقِ، كَانَ دَمُ الثِّيرَانِ وَالتُّيُوسِ يُرَشُّ عَلَى الْمُنَجَّسِينَ، مَعَ رَمَادِ عِجْلَةٍ مَحْرُوقَةٍ، فَيَصِيرُونَ طَاهِرِينَ طَهَارَةً جَسَدِيَّةً.

വൃഷഛാഗാനാം രുധിരേണ ഗവീഭസ്മനഃ പ്രക്ഷേപേണ ച യദ്യശുചിലോകാഃ ശാരീരിശുചിത്വായ പൂയന്തേ,

١٤ 14 فَكَمْ بِالأَحْرَى دَمُ الْمَسِيحِ الَّذِي قَدَّمَ نَفْسَهُ لِلهِ بِرُوحٍ أَزَلِيٍّ ذَبِيحَةً لَا عَيْبَ فِيهَا، يُطَهِّرُ ضَمَائِرَنَا مِنَ الأَعْمَالِ الْمَيِّتَةِ لِنَعْبُدَ اللهَ الْحَيَّ. (aiōnios g166)

തർഹി കിം മന്യധ്വേ യഃ സദാതനേനാത്മനാ നിഷ്കലങ്കബലിമിവ സ്വമേവേശ്വരായ ദത്തവാൻ, തസ്യ ഖ്രീഷ്ടസ്യ രുധിരേണ യുഷ്മാകം മനാംസ്യമരേശ്വരസ്യ സേവായൈ കിം മൃത്യുജനകേഭ്യഃ കർമ്മഭ്യോ ന പവിത്രീകാരിഷ്യന്തേ? (aiōnios g166)

١٥ 15 وَلِذَلِكَ، فَالْمَسِيحُ هُوَ الْوَسِيطُ لِهَذَا الْعَهْدِ الْجَدِيدِ. فَبِمَا أَنَّهُ قَدْ تَّمَ الْمَوْتُ فِدَاءً لِلْمُخَالَفَاتِ الْحَاصِلَةِ تَحْتَ الْعَهْدِ الأَوَّلِ، يَنَالُ الْمَدْعُوُّونَ الْوَعْدَ بِالإِرْثِ الأَبَدِيِّ. (aiōnios g166)

സ നൂതനനിയമസ്യ മധ്യസ്ഥോഽഭവത് തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത് പ്രഥമനിയമലങ്ഘനരൂപപാപേഭ്യോ മൃത്യുനാ മുക്തൗ ജാതായാമ് ആഹൂതലോകാ അനന്തകാലീയസമ്പദഃ പ്രതിജ്ഞാഫലം ലഭേരൻ| (aiōnios g166)

١٦ 16 فَعِنْدَمَا يَمُوتُ أَحَدٌ وَيَتْرُكُ وَصِيَّةً، لابُدَّ مِنْ إِثْبَاتِ مَوْتِهِ لِلاسْتِفَادَةِ مِنْ وَصِيَّتِهِ.

യത്ര നിയമോ ഭവതി തത്ര നിയമസാധകസ്യ ബലേ ർമൃത്യുനാ ഭവിതവ്യം|

١٧ 17 إِذْ لَا قُوَّةَ لِلْوَصِيَّةِ عَلَى الإِطْلاقِ مَادَامَ صَاحِبُهَا حَيًّا. فَلا تَثْبُتُ الْوَصِيَّةُ إِلّا بِمَوْتِ صَاحِبِهَا.

യതോ ഹതേന ബലിനാ നിയമഃ സ്ഥിരീഭവതി കിന്തു നിയമസാധകോ ബലി ര്യാവത് ജീവതി താവത് നിയമോ നിരർഥകസ്തിഷ്ഠതി|

١٨ 18 وَهَكَذَا، فَحَتَّى الْعَهْدُ الْعَتِيقُ لَمْ يَبْدَأْ تَنْفِيذُهُ إِلّا بِرَشِّ الدَّمِ.

തസ്മാത് സ പൂർവ്വനിയമോഽപി രുധിരപാതം വിനാ ന സാധിതഃ|

١٩ 19 فَمَعْلُومٌ أَنَّ مُوسَى، بَعْدَ تِلاوَةِ وَصَايَا الشَّرِيعَةِ كُلِّهَا عَلَى الشَّعْبِ، أَخَذَ دَمَ الْعُجُولِ وَالتُّيُوسِ مَعَ بَعْضِ الْمَاءِ، وَرَشَّهُ عَلَى كِتَابِ الشَّرِيعَةِ، وَعَلَى أَفْرَادِ الشَّعْبِ، بِبَاقَةٍ مِنْ نَبَاتِ الزُّوفَا وَصُوفٍ أَحْمَرِ اللَّوْنِ.

ഫലതഃ സർവ്വലോകാൻ പ്രതി വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സർവ്വാ ആജ്ഞാഃ കഥയിത്വാ മൂസാ ജലേന സിന്ദൂരവർണലോമ്നാ ഏഷോവതൃണേന ച സാർദ്ധം ഗോവത്സാനാം ഛാഗാനാഞ്ച രുധിരം ഗൃഹീത്വാ ഗ്രന്ഥേ സർവ്വലോകേഷു ച പ്രക്ഷിപ്യ ബഭാഷേ,

٢٠ 20 وَقَالَ: هَذَا دَمُ الْعَهْدِ الَّذِي أَوْصَاكُمُ اللهُ بِحِفْظِهِ.

യുഷ്മാൻ അധീശ്വരോ യം നിയമം നിരൂപിതവാൻ തസ്യ രുധിരമേതത്|

٢١ 21 وَقَدْ رَشَّ مُوسَى الدَّمَ أَيْضاً عَلَى خَيْمَةِ الْعِبَادَةِ، وَعَلَى أَدَوَاتِ الْخِدْمَةِ الَّتِي فِيهَا.

തദ്വത് സ ദൂഷ്യേഽപി സേവാർഥകേഷു സർവ്വപാത്രേഷു ച രുധിരം പ്രക്ഷിപ്തവാൻ|

٢٢ 22 فَالشَّرِيعَةُ تُوصِي بِأَنْ يَتَطَهَّرَ كُلُّ شَيْءٍ تَقْرِيباً بِالدَّمِ. وَلا غُفْرَانَ إِلّا بِسَفْكِ الدَّمِ!

അപരം വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ പ്രായശഃ സർവ്വാണി രുധിരേണ പരിഷ്ക്രിയന്തേ രുധിരപാതം വിനാ പാപമോചനം ന ഭവതി ച|

٢٣ 23 وَبِمَا أَنَّ تَطْهِيرَ الْخَيْمَةِ الأَرْضِيَّةِ كَانَ يَتَطَلَّبُ رَشَّ دَمِ الذَّبَائِحِ الْحَيَوَانِيَّةِ، فَإِنَّ الْخَيْمَةَ الْحَقِيقِيَّةَ لابُدَّ أَنْ تَتَطَلَّبَ دَمَ ذَبِيحَةٍ أَفْضَلَ مِنَ الذَّبَائِحِ الأُخْرَى.

അപരം യാനി സ്വർഗീയവസ്തൂനാം ദൃഷ്ടാന്താസ്തേഷാമ് ഏതൈഃ പാവനമ് ആവശ്യകമ് ആസീത് കിന്തു സാക്ഷാത് സ്വർഗീയവസ്തൂനാമ് ഏതേഭ്യഃ ശ്രേഷ്ഠേ ർബലിദാനൈഃ പാവനമാവശ്യകം|

٢٤ 24 فَالْمَسِيحُ، رَئِيسُ كَهَنَتِنَا، لَمْ يَدْخُلْ إِلَى «قُدْسِ الأَقْدَاسِ» الأَرْضِيِّ، الَّذِي صَنَعَتْهُ يَدٌ بَشَرِيَّةٌ وَمَا هُوَ إِلّا ظِلٌّ لِلْحَقِيقَةِ، بَلْ دَخَلَ إِلَى السَّمَاءِ عَيْنِهَا، حَيْثُ يَقُومُ الآنَ بِتَمْثِيلِنَا فِي حَضْرَةِ اللهِ بِالذَّاتِ.

യതഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സത്യപവിത്രസ്ഥാനസ്യ ദൃഷ്ടാന്തരൂപം ഹസ്തകൃതം പവിത്രസ്ഥാനം ന പ്രവിഷ്ടവാൻ കിന്ത്വസ്മന്നിമിത്തമ് ഇദാനീമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ഉപസ്ഥാതും സ്വർഗമേവ പ്രവിഷ്ടഃ|

٢٥ 25 وَهُوَ لَمْ يَدْخُلْ لِيُقَدِّمَ نَفْسَهُ ذَبِيحَةً مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ، كَمَا كَانَ الْكَاهِنُ الأَعْلَى عَلَى الأَرْضِ يَدْخُلُ مَرَّةً كُلَّ سَنَةٍ إِلَى «قُدْسِ الأَقْدَاسِ» بِدَمٍ غَيْرِ دَمِهِ.

യഥാ ച മഹായാജകഃ പ്രതിവർഷം പരശോണിതമാദായ മഹാപവിത്രസ്ഥാനം പ്രവിശതി തഥാ ഖ്രീഷ്ടേന പുനഃ പുനരാത്മോത്സർഗോ ന കർത്തവ്യഃ,

٢٦ 26 وَإلَّا لَكَانَ يَجِبُ أَنْ يَمُوتَ الْمَسِيحُ مُتَأَلِّماً مَرَّاتٍ كَثِيرَةً مُنْذُ تَأْسِيسِ الْعَالَمِ! وَلَكِنَّهُ الآنَ، عِنْدَ انْتِهَاءِ الأَزْمِنَةِ، ظَهَرَ مَرَّةً وَاحِدَةً لِيُبْطِلَ قُوَّةَ الْخَطِيئَةِ بِتَقْدِيمِ نَفْسِهِ ذَبِيحَةً لِلهِ. (aiōn g165)

കർത്തവ്യേ സതി ജഗതഃ സൃഷ്ടികാലമാരഭ്യ ബഹുവാരം തസ്യ മൃത്യുഭോഗ ആവശ്യകോഽഭവത്; കിന്ത്വിദാനീം സ ആത്മോത്സർഗേണ പാപനാശാർഥമ് ഏകകൃത്വോ ജഗതഃ ശേഷകാലേ പ്രചകാശേ| (aiōn g165)

٢٧ 27 فَكَمَا أَنَّ مَصِيرَ النَّاسِ الْمَحْتُومَ، هُوَ أَنْ يَمُوتُوا مَرَّةً وَاحِدَةً ثُمَّ تَأْتِي الدَّيْنُونَةُ،

അപരം യഥാ മാനുഷസ്യൈകകൃത്വോ മരണം തത് പശ്ചാദ് വിചാരോ നിരൂപിതോഽസ്തി,

٢٨ 28 كَذَلِكَ الْمَسِيحُ أَيْضاً: مَاتَ مَرَّةً وَاحِدَةً حَامِلاً خَطَايَا كَثِيرِينَ، مُقَدِّماً نَفْسَهُ عِوَضاً عَنْهُمْ. وَلابُدَّ أَنْ يَعُودَ إِلَى الظُّهُورِ. لَا لِيُعَالِجَ الْخَطَايَا، بَلْ لِيُحَقِّقَ الْخَلاصَ النِّهَائِيَّ لِجَمِيعِ مُنْتَظِرِيهِ!

തദ്വത് ഖ്രീഷ്ടോഽപി ബഹൂനാം പാപവഹനാർഥം ബലിരൂപേണൈകകൃത്വ ഉത്സസൃജേ, അപരം ദ്വിതീയവാരം പാപാദ് ഭിന്നഃ സൻ യേ തം പ്രതീക്ഷന്തേ തേഷാം പരിത്രാണാർഥം ദർശനം ദാസ്യതി|