فِلِيْمُون 1

١ 1 مِنْ بُولُسَ، السَّجِينِ لأَجْلِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ، وَمِنْ الأَخِ تِيمُوثَاوُسَ، إِلَى فِلِيمُونَ الْحَبِيبِ شَرِيكِنَا فِي الْعَمَلِ،

ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശോ ർബന്ദിദാസഃ പൗലസ്തീഥിയനാമാ ഭ്രാതാ ച പ്രിയം സഹകാരിണം ഫിലീമോനം

٢ 2 وَإِلَى الأُخْتِ أَبْفِيَّةَ، وَرَفِيقِنَا فِي التَّجَنُّدِ أَرْخِيبُّوسَ، وَإِلَى الْكَنِيسَةِ الَّتِي فِي بَيْتِكَ.

പ്രിയാമ് ആപ്പിയാം സഹസേനാമ് ആർഖിപ്പം ഫിലീമോനസ്യ ഗൃഹേ സ്ഥിതാം സമിതിഞ്ച പ്രതി പത്രം ലിഖതഃ|

٣ 3 لِتَكُنْ لَكُمُ النِّعْمَةُ وَالسَّلامُ مِنَ اللهِ أَبِينَا وَالرَّبِّ يَسُوعَ الْمَسِيحِ!

അസ്മാകം താത ഈശ്വരഃ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച യുഷ്മാൻ പ്രതി ശാന്തിമ് അനുഗ്രഹഞ്ച ക്രിയാസ്താം|

٤ 4 إِنِّي أَشْكُرُ إِلَهِي، إِذْ أَذْكُرُكَ دَائِماً فِي صَلَوَاتِي،

പ്രഭും യീശും പ്രതി സർവ്വാൻ പവിത്രലോകാൻ പ്രതി ച തവ പ്രേമവിശ്വാസയോ ർവൃത്താന്തം നിശമ്യാഹം

٥ 5 وَقَدْ سَمِعْتُ بِمَا لَكَ مِنْ مَحَبَّةٍ وَأَمَانَةٍ مِنْ نَحْوِ الرَّبِّ يَسُوعَ، وَمِنْ نَحْوِ جَمِيعِ الْقِدِّيسِينَ،

പ്രാർഥനാസമയേ തവ നാമോച്ചാരയൻ നിരന്തരം മമേശ്വരം ധന്യം വദാമി|

٦ 6 طَالِباً أَنْ يَكُونَ اشْتِرَاكُكَ مَعَنَا فِي الإِيمَانِ فَعَّالاً، فَتُدْرِكَ إِلَى التَّمَامِ مَا فِينَا مِنْ كُلِّ صَلاحٍ لأَجْلِ الْمَسِيحِ.

അസ്മാസു യദ്യത് സൗജന്യം വിദ്യതേ തത് സർവ്വം ഖ്രീഷ്ടം യീശും യത് പ്രതി ഭവതീതി ജ്ഞാനായ തവ വിശ്വാസമൂലികാ ദാനശീലതാ യത് സഫലാ ഭവേത് തദഹമ് ഇച്ഛാമി|

٧ 7 فَقَدْ كَانَ لِي أَيُّهَا الأَخُ، سُرُورٌ عَظِيمٌ وَتَشْجِيعٌ، بِفَضْلِ مَحَبَّتِكَ، لأَنَّ عَوَاطِفَ الْقِدِّيسِينَ قَدِ انْتَعَشَتْ بِفَضْلِكَ!

ഹേ ഭ്രാതഃ, ത്വയാ പവിത്രലോകാനാം പ്രാണ ആപ്യായിതാ അഭവൻ ഏതസ്മാത് തവ പ്രേമ്നാസ്മാകം മഹാൻ ആനന്ദഃ സാന്ത്വനാ ച ജാതഃ|

٨ 8 لِذَلِكَ، فَمَعَ أَنَّ لِي كَامِلَ الْحَقِّ فِي الْمَسِيحِ أَنْ آمُرَكَ بِالْوَاجِبِ،

ത്വയാ യത് കർത്തവ്യം തത് ത്വാമ് ആജ്ഞാപയിതും യദ്യപ്യഹം ഖ്രീഷ്ടേനാതീവോത്സുകോ ഭവേയം തഥാപി വൃദ്ധ

٩ 9 إِلّا أَنِّي، إِكْرَاماً لِلْمَحَبَّةِ، اخْتَرْتُ أَنْ أُقَدِّمَ إِلَيْكَ الْتِمَاساً، بِصِفَتِي بُولُسَ الْعَجُوزَ وَالسَّجِينَ حَالِيًّا لأَجْلِ الْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ഇദാനീം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ബന്ദിദാസശ്ചൈവമ്ഭൂതോ യഃ പൗലഃ സോഽഹം ത്വാം വിനേതും വരം മന്യേ|

١٠ 10 فَأَلْتَمِسُ مِنْكَ لأَجْلِ وَلَدِي الَّذِي وَلَدْتُهُ وَأَنَا مُكَبَّلٌ بِالْقُيُودِ، أُونِسِيمُوسَ،

അതഃ ശൃങ്ഖലബദ്ധോഽഹം യമജനയം തം മദീയതനയമ് ഓനീഷിമമ് അധി ത്വാം വിനയേ|

١١ 11 الَّذِي كَانَ فِي الْمَاضِي غَيْرَ نَافِعٍ لَكَ، وَلَكِنَّهُ الآنَ نَافِعٌ لَكَ وَلِي.

സ പൂർവ്വം തവാനുപകാരക ആസീത് കിന്ത്വിദാനീം തവ മമ ചോപകാരീ ഭവതി|

١٢ 12 فَإِيَّاهُ أَرُدُّ إِلَيْكَ، فَاقْبَلْهُ كَأَنَّهُ فِلْذَةٌ مِنْ كَبِدِي!

തമേവാഹം തവ സമീപം പ്രേഷയാമി, അതോ മദീയപ്രാണസ്വരൂപഃ സ ത്വയാനുഗൃഹ്യതാം|

١٣ 13 وَكُنْتُ رَاغِباً فِي الاحْتِفَاظِ بِهِ لِنَفْسِي، لِكَيْ يَخْدِمَنِي نِيَابَةً عَنْكَ فِي قُيُودِ الإِنْجِيلِ.

സുസംവാദസ്യ കൃതേ ശൃങ്ഖലബദ്ധോഽഹം പരിചാരകമിവ തം സ്വസന്നിധൗ വർത്തയിതുമ് ഐച്ഛം|

١٤ 14 وَلكِنِّي لَمْ أُرِدْ أَنْ أَفْعَلَ شَيْئاً مِنْ دُونِ رَأْيِكَ، لِيَكُونَ مَعْرُوفُكَ لَا كَأَنَّهُ عَنِ اضْطِرَارٍ بَلْ عَنِ اخْتِيَارٍ.

കിന്തു തവ സൗജന്യം യദ് ബലേന ന ഭൂത്വാ സ്വേച്ഛായാഃ ഫലം ഭവേത് തദർഥം തവ സമ്മതിം വിനാ കിമപി കർത്തവ്യം നാമന്യേ|

١٥ 15 فَرُبَّمَا لِهَذَا السَّبَبِ قَدْ أُبْعِدَ إِلَى حِينٍ: كَيْ تَمْتَلِكَهُ إِلَى الأَبَدِ، (aiōnios g166)

കോ ജാനാതി ക്ഷണകാലാർഥം ത്വത്തസ്തസ്യ വിച്ഛേദോഽഭവദ് ഏതസ്യായമ് അഭിപ്രായോ യത് ത്വമ് അനന്തകാലാർഥം തം ലപ്സ്യസേ (aiōnios g166)

١٦ 16 لَا كَعَبْدٍ فِيمَا بَعْدُ، بَلْ أَفْضَلَ مِنْ عَبْدٍ، أَخاً حَبِيباً، إِلَيَّ بِخَاصَّةٍ، فَكَمْ بِالأَحْرَى إِلَيْكَ، فِي الْجَسَدِ وَفِي الرَّبِّ مَعاً؟

പുന ർദാസമിവ ലപ്സ്യസേ തന്നഹി കിന്തു ദാസാത് ശ്രേഷ്ഠം മമ പ്രിയം തവ ച ശാരീരികസമ്ബന്ധാത് പ്രഭുസമ്ബന്ധാച്ച തതോഽധികം പ്രിയം ഭ്രാതരമിവ|

١٧ 17 فَإِنْ كُنْتَ تَعْتَبِرُنِي شَرِيكَكَ، فَاقْبَلْهُ كَأَنَّهُ أَنَا.

അതോ ഹേതോ ര്യദി മാം സഹഭാഗിനം ജാനാസി തർഹി മാമിവ തമനുഗൃഹാണ|

١٨ 18 وَإِنْ كَانَ قَدْ أَسَاءَ إِلَيْكَ فِي شَيْءٍ، أَوْ كَانَ مَدْيُوناً لَكَ بِشَيْءٍ، فَاحْسِبْ ذَلِكَ دَيْناً عَلَيَّ.

തേന യദി തവ കിമപ്യപരാദ്ധം തുഭ്യം കിമപി ധാര്യ്യതേ വാ തർഹി തത് മമേതി വിദിത്വാ ഗണയ|

١٩ 19 وَهَا أَنَا بُولُسَ قَدْ كَتَبْتُ هَذَا بِخَطِّ يَدِي: أَنَا أُوفِي، وَلَسْتُ أُذَكِّرُكَ هُنَا أَنَّكَ مَدْيُونٌ لِي بِنَفْسِكَ أَيْضاً.

അഹം തത് പരിശോത്സ്യാമി, ഏതത് പൗലോഽഹം സ്വഹസ്തേന ലിഖാമി, യതസ്ത്വം സ്വപ്രാണാൻ അപി മഹ്യം ധാരയസി തദ് വക്തും നേച്ഛാമി|

٢٠ 20 نَعَمْ، أَيُّهَا الأَخُ، أَطْلُبُ مِنْكَ أَنْ تَنْفَعَنِي، فِي الرَّبِّ، بِهَذَا الْمَعْرُوفِ: أَنْعِشْ عَوَاطِفِي فِي الْمَسِيحِ

ഭോ ഭ്രാതഃ, പ്രഭോഃ കൃതേ മമ വാഞ്ഛാം പൂരയ ഖ്രീഷ്ടസ്യ കൃതേ മമ പ്രാണാൻ ആപ്യായയ|

٢١ 21 لَمَّا كُنْتُ وَاثِقاً بِإِطَاعَتِكَ، كَتَبْتُ هَذِهِ الرِّسَالَةَ إِلَيْكَ، عَالِماً أَنَّكَ سَتَفْعَلُ أَيْضاً فَوْقَ مَا أَطْلُبُ.

തവാജ്ഞാഗ്രാഹിത്വേ വിശ്വസ്യ മയാ ഏതത് ലിഖ്യതേ മയാ യദുച്യതേ തതോഽധികം ത്വയാ കാരിഷ്യത ഇതി ജാനാമി|

٢٢ 22 وَفَضْلاً عَنْ هَذَا، أَعِدَّ لِي عِنْدَكَ مَكَاناً لِلإِقَامَةِ، لأَنِّي أَرْجُو أَنْ أُوهَبَ لَكُمْ إِجَابَةً لِصَلَوَاتِكُمْ.

തത്കരണസമയേ മദർഥമപി വാസഗൃഹം ത്വയാ സജ്ജീക്രിയതാം യതോ യുഷ്മാകം പ്രാർഥനാനാം ഫലരൂപോ വര ഇവാഹം യുഷ്മഭ്യം ദായിഷ്യേ മമേതി പ്രത്യാശാ ജായതേ|

٢٣ 23 يُسَلِّمُ عَلَيْكَ أَبَفْرَاسُ، رَفِيقُ سِجْنِي فِي الْمَسِيحِ يَسُوعَ،

ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശാഃ കൃതേ മയാ സഹ ബന്ദിരിപാഫ്രാ

٢٤ 24 وَكَذَلِكَ مَرْقُسُ، وَأَرِسْتَرْخُسُ، وَدِيمَاسُ، وَلُوقَا زُمَلائِي فِي الْعَمَلِ.

മമ സഹകാരിണോ മാർക ആരിഷ്ടാർഖോ ദീമാ ലൂകശ്ച ത്വാം നമസ്കാരം വേദയന്തി|

٢٥ 25 وَلْتَكُنْ نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ مَعَ رُوحِكُمْ!

അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹോ യുഷ്മാകമ് ആത്മനാ സഹ ഭൂയാത്| ആമേൻ|