عِبرانِيّين 11
| أَمَّا الإِيمَانُ، فَهُوَ الثِّقَةُ بِمَا نَرْجُوهُ، وَالاقْتِنَاعُ بِأَنَّ مَا لَا نَرَاهُ مَوْجُودٌ حَقّاً. | ١ 1 |
വിശ്വാസ ആശംസിതാനാം നിശ്ചയഃ, അദൃശ്യാനാം വിഷയാണാം ദർശനം ഭവതി|
| بِهَذَا الإِيمَانِ، كَسَبَ رِجَالُ اللهِ قَدِيماً شَهَادَةً حَسَنَةً أَمَامَ اللهِ وَالنَّاسِ. | ٢ 2 |
തേന വിശ്വാസേന പ്രാഞ്ചോ ലോകാഃ പ്രാമാണ്യം പ്രാപ്തവന്തഃ|
| وَعَنْ طَرِيقِ الإِيمَانِ، نُدْرِكُ أَنَّ الْكَوْنَ كُلَّهُ قَدْ خَرَجَ إِلَى الْوُجُودِ بِكَلِمَةِ أَمْرٍ مِنَ اللهِ. حَتَّى إِنَّ عَالَمَنَا الْمَنْظُورَ، قَدْ تَكَوَّنَ مِنْ أُمُورٍ غَيْرِ مَنْظُورَةٍ! (aiōn g165) | ٣ 3 |
അപരമ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യേന ജഗന്ത്യസൃജ്യന്ത, ദൃഷ്ടവസ്തൂനി ച പ്രത്യക്ഷവസ്തുഭ്യോ നോദപദ്യന്തൈതദ് വയം വിശ്വാസേന ബുധ്യാമഹേ| (aiōn g165)
| بِالإِيمَانِ، قَدَّمَ هَابِيلُ لِلهِ ذَبِيحَةً أَفْضَلَ مِنْ تِلْكَ الَّتِي قَدَّمَهَا قَايِينُ. وَعَلَى ذَلِكَ الأَسَاسِ، شَهِدَ اللهُ بِأَنَّ هَابِيلَ بَارٌّ، إِذْ قَبِلَ التَّقْدِمَةَ الَّتِي قَدَّمَهَا لَهُ. وَمَعَ أَنَّ هَابِيلَ مَاتَ قَتْلاً، فَإِنَّهُ مَازَالَ الآنَ يُلَقِّنُنَا الْعِبَرَ بِإِيمَانِهِ. | ٤ 4 |
വിശ്വാസേന ഹാബിൽ ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ കാബിലഃ ശ്രേഷ്ഠം ബലിദാനം കൃതവാൻ തസ്മാച്ചേശ്വരേണ തസ്യ ദാനാന്യധി പ്രമാണേ ദത്തേ സ ധാർമ്മിക ഇത്യസ്യ പ്രമാണം ലബ്ധവാൻ തേന വിശ്വാസേന ച സ മൃതഃ സൻ അദ്യാപി ഭാഷതേ|
| وَبِالإِيمَانِ، انْتَقَلَ أَخْنُوخُ إِلَى حَضْرَةِ اللهِ دُونَ أَنْ يَمُوتَ. وَقَدِ اخْتَفَى مِنْ عَلَى هَذِهِ الأَرْضِ لأَنَّ اللهَ أَخَذَهُ إِلَيْهِ. وَقَبْلَ حُدُوثِ ذلِكَ، شُهِدَ لَهُ بِأَنَّهُ قَدْ أَرْضَى اللهَ. | ٥ 5 |
വിശ്വാസേന ഹനോക് യഥാ മൃത്യും ന പശ്യേത് തഥാ ലോകാന്തരം നീതഃ, തസ്യോദ്ദേശശ്ച കേനാപി ന പ്രാപി യത ഈശ്വരസ്തം ലോകാന്തരം നീതവാൻ, തത്പ്രമാണമിദം തസ്യ ലോകാന്തരീകരണാത് പൂർവ്വം സ ഈശ്വരായ രോചിതവാൻ ഇതി പ്രമാണം പ്രാപ്തവാൻ|
| فَمِنَ الْمُسْتَحِيلِ إِرْضَاءَ اللهِ بِدُونِ إِيمَانٍ. إِذْ إِنَّ مَنْ يَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ، لابُدَّ لَهُ أَنْ يُؤْمِنَ بِأَنَّهُ مَوْجُودٌ، وَبِأَنَّهُ يُكَافِئُ الَّذِينَ يَسْعَوْنَ إِلَيْهِ. | ٦ 6 |
കിന്തു വിശ്വാസം വിനാ കോഽപീശ്വരായ രോചിതും ന ശക്നോതി യത ഈശ്വരോഽസ്തി സ്വാന്വേഷിലോകേഭ്യഃ പുരസ്കാരം ദദാതി ചേതികഥായാമ് ഈശ്വരശരണാഗതൈ ർവിശ്വസിതവ്യം|
| وَبِالإِيمَانِ نُوحٌ، لَمَّا أَنْذَرَهُ اللهُ عَنْ طَرِيقِ الْوَحْيِ بِالطُّوفَانِ الآتِي، دَفَعَهُ خَوْفُ اللهِ إِلَى بِنَاءِ سَفِينَةٍ ضَخْمَةٍ كَانَتْ وَسِيلَةَ النَّجَاةِ لَهُ وَلِعَائِلَتِهِ، مَعَ أَنَّهُ لَمْ يَكُنْ قَدْ رَأَى طُوفَاناً مِنْ قَبْلُ. وَبِعَمَلِهِ هَذَا، حَكَمَ عَلَى الْعَالَمِ وَأَصْبَحَ وَارِثاً لِلْبِرِّ الْقَائِمِ عَلَى أَسَاسِ الإِيمَانِ. | ٧ 7 |
അപരം തദാനീം യാന്യദൃശ്യാന്യാസൻ താനീശ്വരേണാദിഷ്ടഃ സൻ നോഹോ വിശ്വാസേന ഭീത്വാ സ്വപരിജനാനാം രക്ഷാർഥം പോതം നിർമ്മിതവാൻ തേന ച ജഗജ്ജനാനാം ദോഷാൻ ദർശിതവാൻ വിശ്വാസാത് ലഭ്യസ്യ പുണ്യസ്യാധികാരീ ബഭൂവ ച|
| وَبِالإِيمَانِ، لَبَّى إِبْرَاهِيمُ دَعْوَةَ اللهِ، فَتَرَكَ وَطَنَهُ وَانْطَلَقَ إِلَى أَرْضٍ أُخْرَى وَعَدَهُ اللهُ بِأَنْ يُوَرِّثَهُ إِيَّاهَا. وَلَمَّا خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ، لَمْ يَكُنْ يَعْرِفُ أَيْنَ يَتَوَجَّهُ. | ٨ 8 |
വിശ്വാസേനേബ്രാഹീമ് ആഹൂതഃ സൻ ആജ്ഞാം ഗൃഹീത്വാ യസ്യ സ്ഥാനസ്യാധികാരസ്തേന പ്രാപ്തവ്യസ്തത് സ്ഥാനം പ്രസ്ഥിതവാൻ കിന്തു പ്രസ്ഥാനസമയേ ക്ക യാമീതി നാജാനാത്|
| وَبِالإِيمَانِ، كَانَ يَرْحَلُ كَالْغَرِيبِ مِنْ مَكَانٍ إِلَى آخَرَ فِي الأَرْضِ الَّتِي وَعَدَهُ اللهُ بِها، وَكَأَنَّهَا أَرْضٌ غَرِيبَةٌ. وَكَانَ يَسْكُنُ فِي الْخِيَامِ مَعَ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ، شَرِيكَيْهِ فِي إِرْثِ الْوَعْدِ عَيْنِهِ. | ٩ 9 |
വിശ്വാസേന സ പ്രതിജ്ഞാതേ ദേശേ പരദേശവത് പ്രവസൻ തസ്യാഃ പ്രതിജ്ഞായാഃ സമാനാംശിഭ്യാമ് ഇസ്ഹാകാ യാകൂബാ ച സഹ ദൂഷ്യവാസ്യഭവത്|
| فَإِنَّهُ كَانَ يَنْتَظِرُ الانْتِقَالَ إِلَى الْمَدِينَةِ السَّمَاوِيَّةِ ذَاتِ الأُسُسِ الثَّابِتَةِ، الَّتِي صَانِعُهَا وَبَانِيهَا هُوَ اللهُ. | ١٠ 10 |
യസ്മാത് സ ഈശ്വരേണ നിർമ്മിതം സ്ഥാപിതഞ്ച ഭിത്തിമൂലയുക്തം നഗരം പ്രത്യൈക്ഷത|
| وَبِالإِيمَانِ أَيْضاً، نَالَتْ سَارَةُ زَوْجَةُ إِبْرَاهِيمَ قُدْرَةً عَلَى الإِنْجَابِ، فَوَلَدَتِ ابْناً مَعَ أَنَّهَا كَانَتْ قَدْ جَاوَزَتْ سِنَّ الْحَمْلِ. وَذَلِكَ لأَنَّهَا آمَنَتْ بِأَنَّ اللهَ، الَّذِي وَعَدَهَا بِذَلِكَ، لابُدَّ أَنْ يُحَقِّقَ وَعْدَهُ. | ١١ 11 |
അപരഞ്ച വിശ്വാസേന സാരാ വയോതിക്രാന്താ സന്ത്യപി ഗർഭധാരണായ ശക്തിം പ്രാപ്യ പുത്രവത്യഭവത്, യതഃ സാ പ്രതിജ്ഞാകാരിണം വിശ്വാസ്യമ് അമന്യത|
| وَهكَذَا وُلِدَ مِنْ إِبْرَاهِيمَ، وَقَدْ كَانَ مَيِّتاً مِنْ حَيْثُ الْقُدْرَةِ عَلَى الإِنْجَابِ، شَعْبٌ كَبِيرٌ «كَنُجُومِ الْفَضَاءِ عَدَداً، وَكَالرَّمْلِ الَّذِي عَلَى شَطِّ الْبَحْرِ، لَا يُحْصَى». | ١٢ 12 |
തതോ ഹേതോ ർമൃതകൽപാദ് ഏകസ്മാത് ജനാദ് ആകാശീയനക്ഷത്രാണീവ ഗണനാതീതാഃ സമുദ്രതീരസ്ഥസികതാ ഇവ ചാസംഖ്യാ ലോകാ ഉത്പേദിരേ|
| هَؤُلاءِ جَمِيعاً، حَافَظُوا عَلَى إِيمَانِهِمْ إِلَى النِّهَايَةِ. وَمَاتُوا قَبْلَ أَنْ تَتَحَقَّقَ وُعُودُ اللهِ لَهُمْ فِي أَثْنَاءِ حَيَاتِهِمْ. وَلَكِنَّهُمْ رَأَوْهَا مِنْ بَعِيدٍ، وَتَوَقَّعُوا تَحْقِيقَهَا كَامِلَةً فِي الْمُسْتَقْبَلِ. وَإِذْ آمَنُوا بِتِلْكَ الْوُعُودِ الإِلَهِيَّةِ اعْتَرَفُوا بِأَنَّهُمْ لَيْسُوا إِلّا غُرَبَاءَ عَلَى الأَرْضِ يَزُورُونَهَا زِيَارَةً عَابِرَةً. | ١٣ 13 |
ഏതേ സർവ്വേ പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലാന്യപ്രാപ്യ കേവലം ദൂരാത് താനി നിരീക്ഷ്യ വന്ദിത്വാ ച, പൃഥിവ്യാം വയം വിദേശിനഃ പ്രവാസിനശ്ചാസ്മഹ ഇതി സ്വീകൃത്യ വിശ്വാസേന പ്രാണാൻ തത്യജുഃ|
| وَالَّذِينَ يَقُولُونَ ذَلِك، يُوْضِحُونَ أَنَّ عُيُونَهُمْ عَلَى وَطَنِهِمِ الْحَقِيقِيِّ. | ١٤ 14 |
യേ തു ജനാ ഇത്ഥം കഥയന്തി തൈഃ പൈതൃകദേശോ ഽസ്മാഭിരന്വിഷ്യത ഇതി പ്രകാശ്യതേ|
| وَلَوْ تَذَكَّرُوا الْوَطَنَ الأَرْضِيَّ الَّذِي هَجَرُوهُ، لاغْتَنَمُوا الْفُرْصَةَ وَعَادُوا إِلَيْهِ. | ١٥ 15 |
തേ യസ്മാദ് ദേശാത് നിർഗതാസ്തം യദ്യസ്മരിഷ്യൻ തർഹി പരാവർത്തനായ സമയമ് അലപ്സ്യന്ത|
| وَلَكِنْ، لا، فَهُمُ الآنَ يَتَطَلَّعُونَ إِلَى وَطَنٍ أَفْضَلَ، أَيِ الْوَطَنِ السَّمَاوِيِّ. بِسَبَبِ إِيمَانِهِمْ هَذَا لَا يَسْتَحِي اللهُ أَنْ يُدْعَى إِلَهَهُمْ، فَهُوَ قَدْ أَعَدَّ لَهُمْ مَدِينَةً! | ١٦ 16 |
കിന്തു തേ സർവ്വോത്കൃഷ്ടമ് അർഥതഃ സ്വർഗീയം ദേശമ് ആകാങ്ക്ഷന്തി തസ്മാദ് ഈശ്വരസ്താനധി ന ലജ്ജമാനസ്തേഷാമ് ഈശ്വര ഇതി നാമ ഗൃഹീതവാൻ യതഃ സ തേഷാം കൃതേ നഗരമേകം സംസ്ഥാപിതവാൻ|
| وَبِالإِيمَانِ، إِبْرَاهِيمُ أَيْضاً، لَمَّا امْتَحَنَهُ اللهُ، قَدَّمَ إِسْحَاقَ ابْنَهُ. فَإِنَّهُ، إِذْ قَبِلَ وُعُودَ اللهِ، قَدَّمَ ابْنَهُ الْوَحِيدَ ذَبِيحَةً، | ١٧ 17 |
അപരമ് ഇബ്രാഹീമഃ പരീക്ഷായാം ജാതായാം സ വിശ്വാസേനേസ്ഹാകമ് ഉത്സസർജ,
| مَعَ أَنَّ اللهَ قَالَ لَهُ: «بِإِسْحَاقَ سَوْفَ يَكُونُ لَكَ نَسْلٌ يَحْمِلُ اسْمَكَ!» | ١٨ 18 |
വസ്തുത ഇസ്ഹാകി തവ വംശോ വിഖ്യാസ്യത ഇതി വാഗ് യമധി കഥിതാ തമ് അദ്വിതീയം പുത്രം പ്രതിജ്ഞാപ്രാപ്തഃ സ ഉത്സസർജ|
| فَقَدْ آمَنَ إِبْرَاهِيمُ بِأَنَّ اللهَ قَادِرٌ عَلَى إِقَامَةِ إِسْحَاقَ مِنَ الْمَوْتِ. وَالْوَاقِعُ أَنَّ إِبْرَاهِيمَ اسْتَعَادَ ابْنَهُ مِنَ الْمَوْتِ، عَلَى سَبِيلِ الْمِثَالِ أَوِ الرَّمْزِ. | ١٩ 19 |
യത ഈശ്വരോ മൃതാനപ്യുത്ഥാപയിതും ശക്നോതീതി സ മേനേ തസ്മാത് സ ഉപമാരൂപം തം ലേഭേ|
| بِالإِيمَانِ، بَارَكَ إِسْحَاقُ يَعْقُوبَ وَعِيسُو. | ٢٠ 20 |
അപരമ് ഇസ്ഹാക് വിശ്വാസേന യാകൂബ് ഏഷാവേ ച ഭാവിവിഷയാനധ്യാശിഷം ദദൗ|
| وَبِالإِيمَانِ، بَارَكَ يَعْقُوبُ، قُبَيْلَ مَوْتِهِ، كُلَّ وَاحِدٍ مِنِ ابْنَيْ يُوسُفَ، وَسَجَدَ مُتَوَكِّئاً عَلَى رَأْسِ عَصَاهُ. | ٢١ 21 |
അപരം യാകൂബ് മരണകാലേ വിശ്വാസേന യൂഷഫഃ പുത്രയോരേകൈകസ്മൈ ജനായാശിഷം ദദൗ യഷ്ട്യാ അഗ്രഭാഗേ സമാലമ്ബ്യ പ്രണനാമ ച|
| وَبِالإِيمَانِ، اسْتَنَدَ يُوسُفُ عَلَى وَعْدِ اللهِ بِإِخْرَاجِ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بِلادِ مِصْرَ، فَتَرَكَ وَصِيَّةً بِأَنْ يَنْقُلُوا رُفَاتَهُ مَعَهُمْ. | ٢٢ 22 |
അപരം യൂഷഫ് ചരമകാലേ വിശ്വാസേനേസ്രായേല്വംശീയാനാം മിസരദേശാദ് ബഹിർഗമനസ്യ വാചം ജഗാദ നിജാസ്ഥീനി ചാധി സമാദിദേശ|
| بِالإِيمَانِ مُوسَى خَبَّأهُ وَالِدَاهُ حَتَّى صَارَ عُمْرُهُ ثَلاثَةَ أَشْهُرٍ، لأَنَّهُمَا رَأَيَاهُ طِفْلاً جَمِيلاً، وَلَمْ يَخَافَا الْمَرْسُومَ الَّذِي أَصْدَرَهُ الْمَلِكُ. | ٢٣ 23 |
നവജാതോ മൂസാശ്ച വിശ്വാസാത് ത്രാൻ മാസാൻ സ്വപിതൃഭ്യാമ് അഗോപ്യത യതസ്തൗ സ്വശിശും പരമസുന്ദരം ദൃഷ്ടവന്തൗ രാജാജ്ഞാഞ്ച ന ശങ്കിതവന്തൗ|
| وَبِالإِيمَانِ، مُوسَى نَفْسُهُ، لَمَّا كَبُرَ، رَفَضَ أَنْ يُدْعَى ابْناً لاِبْنَةِ فِرْعَوْنَ. | ٢٤ 24 |
അപരം വയഃപ്രാപ്തോ മൂസാ വിശ്വാസാത് ഫിരൗണോ ദൗഹിത്ര ഇതി നാമ നാങ്ഗീചകാര|
| بَلِ اخْتَارَ أَنْ يتَحَمَّلَ الْمَذَلَّةَ مَعَ شَعْبِ اللهِ، بَدَلاً مِنَ التَّمَتُّعِ الْوَقْتِيِّ بِلَذَّاتِ الْخَطِيئَةِ. | ٢٥ 25 |
യതഃ സ ക്ഷണികാത് പാപജസുഖഭോഗാദ് ഈശ്വരസ്യ പ്രജാഭിഃ സാർദ്ധം ദുഃഖഭോഗം വവ്രേ|
| فَقَدِ اعْتَبَرَ أَنَّ عَارَ الْمَسِيحِ، هُوَ ثَرْوَةٌ أَعْظَمُ مِنْ كُنُوزِ مِصْرَ، لأَنَّهُ كَانَ يَتَطَلَّعُ إِلَى الْمُكَافَأَةِ. | ٢٦ 26 |
തഥാ മിസരദേശീയനിധിഭ്യഃ ഖ്രീഷ്ടനിമിത്താം നിന്ദാം മഹതീം സമ്പത്തിം മേനേ യതോ ഹേതോഃ സ പുരസ്കാരദാനമ് അപൈക്ഷത|
| بِالإِيمَانِ، تَرَكَ أَرْضَ مِصْرَ وَهُوَ غَيْرُ خَائِفٍ مِنْ غَضَبِ الْمَلِكِ. فَقَدْ مَضَى فِي تَنْفِيذِ قَرَارِهِ، كَأَنَّهُ يَرَى بِجَانِبِهِ اللهَ غَيْرَ الْمَنْظُورِ. | ٢٧ 27 |
അപരം സ വിശ്വാസേന രാജ്ഞഃ ക്രോധാത് ന ഭീത്വാ മിസരദേശം പരിതത്യാജ, യതസ്തേനാദൃശ്യം വീക്ഷമാണേനേവ ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബി|
| وَبِالإِيمَانِ، أَقَامَ الْفِصْحَ وَرَشَّ الدَّمَ، لِكَيْ لَا يَمَسَّ مُهْلِكُ الأَبْكَارِ أَحَداً مِنْ أَبْنَاءِ شَعْبِهِ. | ٢٨ 28 |
അപരം പ്രഥമജാതാനാം ഹന്താ യത് സ്വീയലോകാൻ ന സ്പൃശേത് തദർഥം സ വിശ്വാസേന നിസ്താരപർവ്വീയബലിച്ഛേദനം രുധിരസേചനഞ്ചാനുഷ്ഠിതാവാൻ|
| بِالإِيمَانِ اجْتَازَ الشَّعْبُ فِي الْبَحْرِ الأَحْمَرِ كَأَنَّهُ أَرْضٌ يَابِسَةٌ. أَمَّا الْمِصْرِيُّونَ، فَإِذْ حَاوَلُوا ذَلِكَ غَرِقُوا! | ٢٩ 29 |
അപരം തേ വിശ്വാസാത് സ്ഥലേനേവ സൂഫ്സാഗരേണ ജഗ്മുഃ കിന്തു മിസ്രീയലോകാസ്തത് കർത്തുമ് ഉപക്രമ്യ തോയേഷു മമജ്ജുഃ|
| بِالإِيمَانِ انْهَارَتْ أَسْوَارُ مَدِينَةِ أَرِيحَا، بَعْدَمَا دَارَ الشَّعْبُ حَوْلَهَا لِمُدَّةِ سَبْعَةِ أَيَّامٍ. | ٣٠ 30 |
അപരഞ്ച വിശ്വാസാത് തൈഃ സപ്താഹം യാവദ് യിരീഹോഃ പ്രാചീരസ്യ പ്രദക്ഷിണേ കൃതേ തത് നിപപാത|
| وَجَزَاءً لِلإِيمَانِ، نَجَتْ رَاحَابُ الزَّانِيَةُ مِنَ الْمَوْتِ الْمُحَتَّمِ مَعَ الْمُتَمَرِّدِينَ، بَعْدَمَا اسْتَقْبَلَتِ الْجَاسُوسَيْنِ بِسَلامٍ. | ٣١ 31 |
വിശ്വാസാദ് രാഹബ്നാമികാ വേശ്യാപി പ്രീത്യാ ചാരാൻ അനുഗൃഹ്യാവിശ്വാസിഭിഃ സാർദ്ധം ന വിനനാശ|
| وَهَلْ مِنْ حَاجَةٍ بَعْدُ لِمَزِيدٍ مِنَ الأَمْثِلَةِ؟ إِنَّ الْوَقْتَ لَا يَتَّسِعُ لِي حَتَّى أَسْرُدَ أَخْبَارَ الإِيمَانِ عَنْ: جِدْعُونَ وَبَارَاقَ وَشَمْشُونَ وَيَفْتَاحَ وَدَاوُدَ وَصَمُوئِيلَ وَالأَنْبِيَاءِ. | ٣٢ 32 |
അധികം കിം കഥയിഷ്യാമി? ഗിദിയോനോ ബാരകഃ ശിമ്ശോനോ യിപ്തഹോ ദായൂദ് ശിമൂയേലോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ചൈതേഷാം വൃത്താന്തകഥനായ മമ സമയാഭാവോ ഭവിഷ്യതി|
| فَبِالإِيمَانِ، تَغَلَّبَ هؤُلاءِ عَلَى مَمَالِكِ الأَعْدَاءِ، وَحَكَمُوا حُكْماً عَادِلاً وَنَالُوا مَا وَعَدَهُمْ بِهِ اللهُ. وَبِهِ، سَدُّوا أَفْوَاهَ الأُسُودِ، | ٣٣ 33 |
വിശ്വാസാത് തേ രാജ്യാനി വശീകൃതവന്തോ ധർമ്മകർമ്മാണി സാധിതവന്തഃ പ്രതിജ്ഞാനാം ഫലം ലബ്ധവന്തഃ സിംഹാനാം മുഖാനി രുദ്ധവന്തോ
| وَأَبْطَلُوا قُوَّةَ النَّارِ، وَنَجَوْا مِنَ الْمَوْتِ قَتْلاً بِالسَّيْفِ. وَبِهِ أَيْضاً نَالُوا القُوَّةَ بَعْدَ ضَعْفٍ، فَصَارُوا أَشِدَّاءَ فِي الْمَعَارِكِ، وَرَدُّوا جُيُوشاً غَرِيبَةً عَلَى أَعْقَابِهَا. | ٣٤ 34 |
വഹ്നേർദാഹം നിർവ്വാപിതവന്തഃ ഖങ്ഗധാരാദ് രക്ഷാം പ്രാപ്തവന്തോ ദൗർബ്ബല്യേ സബലീകൃതാ യുദ്ധേ പരാക്രമിണോ ജാതാഃ പരേഷാം സൈന്യാനി ദവയിതവന്തശ്ച|
| وَبِالإِيمَانِ، اسْتَرْجَعَتْ بَعْضُ النِّسَاءِ أَمْوَاتَهُنَّ بَعْدَمَا أُعِيدُوا إِلَى الْحَيَاةِ. وَبِهِ، تَحَمَّلَ كَثِيرُونَ الْعَذَابَ وَالضَّرْبَ، وَمَاتُوا رَافِضِينَ النَّجَاةَ، لِعِلْمِهِمْ أَنَّهُمْ سَوْفَ يَقُومُونَ إِلَى حَيَاةٍ أَفْضَلَ. | ٣٥ 35 |
യോഷിതഃ പുനരുത്ഥാനേന മൃതാൻ ആത്മജാൻ ലേഭിരേ, അപരേ ച ശ്രേഷ്ഠോത്ഥാനസ്യ പ്രാപ്തേരാശയാ രക്ഷാമ് അഗൃഹീത്വാ താഡനേന മൃതവന്തഃ|
| وَكَثِيرُونَ غَيْرُهُمْ تَحَمَّلُوا الْمُحَاكَمَاتِ الظَّالِمَةَ تَحْتَ الإِهَانَةِ وَالْجَلْدِ، وَالإِلْقَاءَ فِي السُّجُونِ مُقَيَّدِينَ بِالسَّلاسِلِ. | ٣٦ 36 |
അപരേ തിരസ്കാരൈഃ കശാഭി ർബന്ധനൈഃ കാരയാ ച പരീക്ഷിതാഃ|
| وَمِنْهُمْ مَنْ حُوكِمُوا فَمَاتُوا رَجْماً بِالْحِجَارَةِ، أَوْ نَشْراً بِالْمِنْشَارِ، أَوْ ذَبْحاً بِالسَّيْفِ. وَبَعْضُهُمْ، تَشَرَّدُوا مُتَسَتِّرِينَ بِجُلُودِ الْغَنَمِ وَالْمِعْزَى، يُعَانُونَ مِنَ الْحَاجَةِ وَالضِّيقِ وَالظُّلْمِ، | ٣٧ 37 |
ബഹവശ്ച പ്രസ്തരാഘാതൈ ർഹതാഃ കരപത്രൈ ർവാ വിദീർണാ യന്ത്രൈ ർവാ ക്ലിഷ്ടാഃ ഖങ്ഗധാരൈ ർവാ വ്യാപാദിതാഃ| തേ മേഷാണാം ഛാഗാനാം വാ ചർമ്മാണി പരിധായ ദീനാഃ പീഡിതാ ദുഃഖാർത്താശ്ചാഭ്രാമ്യൻ|
| وَلَمْ يَكُنِ الْعَالَمُ يَسْتَحِقُّهُمْ، تَائِهِينَ فِي الْبَرَارِي وَالْجِبَالِ وَالْمَغَاوِرِ وَالْكُهُوفِ. | ٣٨ 38 |
സംസാരോ യേഷാമ് അയോഗ്യസ്തേ നിർജനസ്ഥാനേഷു പർവ്വതേഷു ഗഹ്വരേഷു പൃഥിവ്യാശ്ഛിദ്രേഷു ച പര്യ്യടൻ|
| إِنَّ هؤُلاءِ لَمْ يَحْصُلُوا جَمِيعاً عَلَى تَحْقِيقِ كُلِّ مَا وَعَدَهُمُ اللهُ بِهِ، مَعَ أَنَّهُمْ حَاصِلُونَ عَلَى شَهَادَةٍ حَسَنَةٍ مِنْ جِهَةِ الإِيمَانِ. | ٣٩ 39 |
ഏതൈഃ സർവ്വൈ ർവിശ്വാസാത് പ്രമാണം പ്രാപി കിന്തു പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലം ന പ്രാപി|
| وَلَكِنَّ اللهَ سَبَقَ فَأَعَدَّ لَنَا مَا هُوَ أَفْضَلُ، وَذَلِكَ حَتَّى لَا يُكَمَّلُوا بِمَعْزِلٍ عَنَّا. | ٤٠ 40 |
യതസ്തേ യഥാസ്മാൻ വിനാ സിദ്ധാ ന ഭവേയുസ്തഥൈവേശ്വരേണാസ്മാകം കൃതേ ശ്രേഷ്ഠതരം കിമപി നിർദിദിശേ|
