< Ecclesiastes 1 >

1 Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Ierusalem.
Слова Екклесиаста, сына Давидова, царя в Иерусалиме.
2 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes: vanitas vanitatum, et omnia vanitas.
Суета сует, сказал Екклесиаст, суета сует, - все суета!
3 Quid habet amplius homo de universo labore suo, quo laborat sub sole?
Что пользы человеку от всех трудов его, которыми трудится он под солнцем?
4 Generatio præterit, et generatio advenit: terra autem in æternum stat.
Род проходит, и род приходит, а земля пребывает во веки.
5 Oritur sol, et occidit, et ad locum suum revertitur: ibique renascens,
Восходит солнце, и заходит солнце, и спешит к месту своему, где оно восходит.
6 gyrat per Meridiem, et flectitur ad Aquilonem: lustrans universa in circuitu pergit spiritus, et in circulos suos revertitur.
Идет ветер к югу, и переходит к северу, кружится, кружится на ходу своем, и возвращается ветер на круги свои.
7 Omnia flumina intrant in mare, et mare non redundat: ad locum, unde exeunt flumina, revertuntur ut iterum fluant.
Все реки текут в море, но море не переполняется: к тому месту, откуда реки текут, они возвращаются, чтобы опять течь.
8 Cunctæ res difficiles: non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur.
Все вещи - в труде: не может человек пересказать всего; не насытится око зрением, не наполнится ухо слушанием.
9 Quid est quod fuit? ipsum quod futurum est. Quid est quod factum est? ipsum quod faciendum est.
Что было, то и будет; и что делалось, то и будет делаться, и нет ничего нового под солнцем.
10 Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est: iam enim præcessit in sæculis, quæ fuerunt ante nos.
Бывает нечто, о чем говорят: “смотри, вот это новое”; но это было уже в веках, бывших прежде нас.
11 Non est priorum memoria: sed nec eorum quidem, quæ postea futura sunt, erit recordatio apud eos, qui futuri sunt in novissimo.
Нет памяти о прежнем; да и о том, что будет, не останется памяти у тех, которые будут после.
12 Ego Ecclesiastes fui rex Israel in Ierusalem,
Я, Екклесиаст, был царем над Израилем в Иерусалиме;
13 et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter de omnibus, quæ fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.
И предал я сердце мое тому, чтобы исследовать и испытать мудростью все, что делается под небом: это тяжелое занятие дал Бог сынам человеческим, чтобы они упражнялись в нем.
14 Vidi cuncta, quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas, et afflictio spiritus.
Видел я все дела, какие делаются под солнцем, и вот, все - суета и томление духа!
15 Perversi difficile corriguntur, et stultorum infinitus est numerus.
Кривое не может сделаться прямым, и чего нет, того нельзя считать.
16 Locutus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia, qui fuerunt ante me in Ierusalem: et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici.
Говорил я с сердцем моим так: вот, я возвеличился и приобрел мудрости больше всех, которые были прежде меня над Иерусалимом, и сердце мое видело много мудрости и знания.
17 Dedique cor meum ut scirem prudentiam, atque doctrinam, erroresque et stultitiam: et agnovi quod in his quoque esset labor, et afflictio spiritus,
И предал я сердце мое тому, чтобы познать мудрость и познать безумие и глупость: узнал, что и это - томление духа;
18 eo quod in multa sapientia multa sit indignatio: et qui addit scientiam, addit et laborem.
потому что во многой мудрости много печали; и кто умножает познания, умножает скорбь.

< Ecclesiastes 1 >