Зәбур 121

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Көзлиримни тағлар тәрәпкә көтирип қараймән; Мениң ярдимим қәйәрдин келур?

Jeg opløfter mine Øjne til Bjergene; hvorfra skal min Hjælp komme?

2 Мениң ярдимим Пәрвәрдигардиндур; Асман-зиминни Яратқучидиндур.

Min Hjælp kommer fra Herren, som skabte Himmelen og Jorden.

3 У путуңни һеч тейилдурмайду; Сени сақлиғучи һеч үгдимәйду!

Han tillade ikke din Fod at snuble, og han, som bevarer dig, slumre ikke!

4 Мана, қара, Исраилни сақлиғучи һәм үгдимәйду, һәм ухлимайду!

Se, han slumrer ikke og sover ikke, han, som bevarer Israel!

5 Пәрвәрдигар сениң сақлиғучиңдур; Пәрвәрдигар оң йениңдики сайивәндур.

Herren er den, der bevarer dig; Herren er din Skygge ved din højre Haand.

6 Қуяш күндүздә, ай кечидә саңа зәрәр йәткүзмәйду;

Solen skal ikke stikke dig om Dagen eller Maanen om Natten.

7 Пәрвәрдигар барлиқ яманлиқтин сени сақлайду; У җениңни сақлайду;

Herren skal bevare dig fra alt ondt, han skal bevare din Sjæl.

8 Пәрвәрдигар чиқишиңни, киришиңни, Буниңдин кейин әбәдил-әбәткичә сақлайду.

Herren skal bevare din Udgang og din Indgang fra nu af og indtil evig Tid.