Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

Der Israel drog ud af Ægypten, Jakobs Hus fra et Folk, som havde et fremmed Maal,

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

da blev Juda til hans Helligdom, Israel til hans Herredømme.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

Havet saa det og flyede; Jordanen vendte om og løb tilbage.

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

Bjergene sprang som Vædre, Højene som unge Lam.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

Hvad skete dig, du Hav! at du flyede? du Jordan! at du vendte om og løb tilbage?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

I Bjerge! at I sprang som Vædre? I Høje! som unge Lam?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

Bæv, o Jord! for Herrens Ansigt, for Jakobs Guds Ansigt;

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

han, som forvandler Klippen til en vandrig Sø, Flint til et Kildevæld!