Аюп 19

1 Аюп җававән мундақ деди: —

Job prit la parole et dit:

2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?

Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m’écraserez-vous de vos discours?

3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.

Voilà dix fois que vous m’outragez; N’avez-vous pas honte de m’étourdir ainsi?

4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.

Si réellement j’ai péché, Seul j’en suis responsable.

5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,

Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?

6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;

Sachez alors que c’est Dieu qui me poursuit, Et qui m’enveloppe de son filet.

7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.

Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J’implore justice, et point de justice!

8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.

Il m’a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.

9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.

Il m’a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.

10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.

Il m’a brisé de toutes parts, et je m’en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.

11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.

Il s’est enflammé de colère contre moi, Il m’a traité comme l’un de ses ennemis.

12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.

Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayées leur chemin jusqu’à moi, Elles ont campé autour de ma tente.

13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.

Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;

14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.

Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.

15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.

Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu’un inconnu.

16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.

J’appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c’est en vain.

17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.

Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.

18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.

Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.

19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.

Ceux que j’avais pour confidents m’ont en horreur, Ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.

20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.

Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.

21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.

Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m’a frappé.

22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!

Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?

23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!

Oh! Je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu’elles fussent écrites dans un livre;

24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!

Je voudrais qu’avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc…

25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!

Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu’il se lèvera le dernier sur la terre.

26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!

Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n’aurai plus de chair, je verrai Dieu.

27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!

Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d’un autre; Mon âme languit d’attente au-dedans de moi.

28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,

Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.

29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».

Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu’il y a un jugement.