Йов 27

1 І Йов далі вів мову свою та й казав:

Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:

2 „ Як живий Бог, — відкинув Він право моє, і душу мою засмутив Всемогу́тній,

“Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,

3 і як довго в мені ще душа моя, і дух Божий у ні́здрях моїх, —

deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,

4 неправди уста́ мої не говори́тимуть, а язик мій не скаже ома́ни!

buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.

5 Борони мене, Боже, призна́ти вас за справедливих! Доки я не помру́, своєї невинности я не відкину від себе, —

Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.

6 за свою справедливість тримаюся міцно, — й її не пущу́, моє серце не буде ганьби́ти ні о́дного з днів моїх, —

Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.

7 нехай буде мій ворог — немов той безбожник, а хто повстає проти мене — як кривдник!

Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.

8 Яка ж бо наді́я лукавому, коли відірве́, коли ві́зьме Бог душу його?

Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?

9 Чи Бог ви́слухає його крик, коли при́йде на нього нещастя?

A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?

10 Чи буде втіша́тися він Всемогутнім? Буде кликати Бога за кожного ча́су?

A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?

11 Я вас буду навчати про Божую руку, що є у Всемогутнього — я не сховаю, —

Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.

12 таж самі ви це бачили всі, то чого ж нісені́тниці пле́щете?

Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?

13 Така доля люди́ни безбожної, це спа́дщина насильників, що отри́мають від Всемогутнього:

Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.

14 Як розмно́жаться діти його — то хіба для меча, а наща́дки його не наси́тяться хлібом!

Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.

15 Позосталих по нім морови́ця сховає, і вдовиці його не заплачуть...

Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.

16 Якщо накопи́чить він срібла, немо́в того по́роху, і наготу́є одежі, як глини,

Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,

17 то він наготу́є, а праведний вдягне, а срі́бло невинний поділить.

ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.

18 Він будує свій дім, як та міль, й як той сторож, що ставить собі куреня́,

Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.

19 він лягає багатим, та більше не зробить того: свої очі відкриє — й немає його.

I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.

20 Страхі́ття дося́гнуть його, мов вода, вночі буря укра́де його,

Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.

21 східній вітер його понесе́ — і мине́ться, і бурею схо́пить його з його місця...

Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.

22 Оце все Він кине на нього, — і не змилосе́рдиться, і від руки Його мусить той спішно втікати!

Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,

23 Своїми доло́нями спле́сне над ним, і сви́сне над ним з свого місця.

njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.