< Mezmurlar 88 >

1 Korahoğulları'nın mezmuru - İlahi - Müzik şefi için - “Mahalat Leannot” makamında - Ezrahlı Heman'ın Maskili Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.
Ein song, ein salme av Korahs born. Til songmeisteren; etter Mahalat leannot; ein song til lærdom av ezrahiten Heman. Herre, min Frelse-Gud! Dag og natt ropar eg framfyre deg.
2 Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.
Lat mi bøn koma for di åsyn, bøyg ditt øyra til mitt klagerop!
3 Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı. (Sheol h7585)
For mi sjæl er mett av ulukkor, og mitt liv er kome nær til helheimen. (Sheol h7585)
4 Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;
Eg er rekna lik deim som fer ned i gravi, eg er som ein mann utan livskraft.
5 Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.
Eg er forlaten millom dei daude, som dei ihelslegne som ligg i gravi, som du ikkje meir kjem i hug, då dei er avskorne frå di hand.
6 Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.
Du hev lagt meg i den djupe hola, i myrkrer, i ovdjup.
7 Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. (Sela)
Din harm kvilar tungt på meg, og med alle dine bylgjor trengjer du meg. (Sela)
8 Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.
Du hev drive mine kjenningar langt burt frå meg, du hev gjort meg til ein styggedom for deim, eg er innestengd og kann ikkje koma ut.
9 Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.
Mitt auga hev vanmegtast av liding, eg hev kalla på deg kvar dag, Herre, eg hev rett ut mine hender til deg.
10 Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? (Sela)
Gjer du vel under for dei daude? eller vil skuggar stand upp og lova deg? (Sela)
11 Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?
Tru dei i gravi fortel um di miskunn, og um di truskap i avgrunnen?
12 Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?
Vert dine under kjende i myrkret, og di rettferd i gløymelandet?
13 Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.
Men eg ropar til deg, Herre, og um morgonen kjem mi bøn imot deg.
14 Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?
Kvifor, Herre, støyter du burt mi sjæl? Kvifor løyner du ditt andlit for meg?
15 Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.
Arm er eg og døyande frå ungdomen av, eg ber dine rædslor, eg lyt gjeva meg yver.
16 Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.
Logarne av din harm hev gjenge yver meg, dine skræmor hev gjort meg til inkjes.
17 Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.
Dei hev ringa seg um meg som vatn all dagen, dei hev i samlag kringsett meg.
18 Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.
Du hev drive langt burt frå meg ven og næste, mine kjenningar er myrkret.

< Mezmurlar 88 >