Job 37

1 “Ante esto mi corazón tiembla, latiendo rápidamente dentro de mí.

Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

2 Escucha con atención la voz atronadora de Dios que retumba al hablar.

Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

3 Lo envía a través del cielo; sus relámpagos brillan hasta los confines de la tierra.

Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

4 Luego viene el estruendo del trueno, su voz majestuosa no se contiene cuando habla.

Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

5 ¡La voz atronadora de Dios es maravillosa! No podemos comprender las grandes cosas que hace.

Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

6 “Ordena que caiga la nieve y que llueva sobre la tierra.

Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

7 Con ello detiene el trabajo de la gente para que todos puedan entender lo que hace.

Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

8 Incluso los animales se refugian y permanecen en sus guaridas.

La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

9 El viento del sur sopla en las tormentas, mientras que el viento del norte sopla cuando hace frío.

El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

10 El aliento de Dios produce hielo, congelando la superficie del agua.

De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

11 Llena las nubes de humedad y esparce desde ellas sus rayos.

La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

12 Se arremolinan bajo su control; se mueven por toda la tierra según sus órdenes.

Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

13 Lo hace para cumplir su voluntad, ya sea para disciplinar o para mostrar su bondad.

Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

14 “Escucha esto, Job. Detente un momento y considera las cosas maravillosas que hace Dios.

Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

15 ¿Sabes cómo Dios controla las nubes, o cómo hace que sus relámpagos salgan de ellas?

Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

16 ¿Sabes cómo flotan las nubes en el cielo: la maravillosa obra de quien lo sabe todo.

Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

17 Tú sabes que tu ropa gotea de sudor cuando el viento del sur trae un aire caliente y pesado.

Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

18 ¿Puedes martillar el cielo para que sea como un espejo fundido, como hace él?

Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

19 “Entonces, ¿por qué no nos enseñas lo que hay que decirle a Dios? No podemos exponer nuestro caso porque estamos a oscuras!

Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

20 ¿Hay que decirle a Dios que quiero hablar? Cualquiera que lo quisiera sería destruido!

Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

21 Al fin y al cabo, no podemos mirar al sol cuando brilla en el cielo, después de que el viento haya despejado las nubes.

Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

22 Del norte sale Dios brillando como el oro, rodeado de una majestad impresionante.

De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

23 No podemos acercarnos al Todopoderoso, porque nos supera en poder y justicia, y en hacer el bien.

La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

24 No actúa como un tirano; no es de extrañar que la gente le tema, aunque no valora a los que se creen sabios”.

Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.