< Псалтирь 38 >

1 Псалом Давиду, в воспоминание о субботе. Господи, да не яростию Твоею обличиши мене, ниже гневом Твоим накажеши мене:
Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
2 яко стрелы Твоя унзоша во мне, и утвердил еси на мне руку Твою.
Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
3 Несть изцеления в плоти моей от лица гнева Твоего, несть мира в костех моих от лица грех моих.
Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
4 Яко беззакония моя превзыдоша главу мою, яко бремя тяжкое отяготеша на мне.
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
5 Возсмердеша и согниша раны моя, от лица безумия моего.
Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
6 Пострадах и слякохся до конца, весь день сетуя хождах:
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
7 яко лядвия моя наполнишася поруганий, и несть изцеления в плоти моей.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
8 Озлоблен бых и смирихся до зела, рыках от воздыхания сердца моего.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Господи, пред Тобою все желание мое, и воздыхание мое от Тебе не утаися.
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Сердце мое смятеся, остави мя сила моя, и свет очию моею, и той несть со мною.
Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Друзи мои и искреннии мои прямо мне приближишася и сташа.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
12 И ближнии мои отдалече мене сташа, и нуждахуся ищущии душу мою: и ищущии злая мне глаголаху суетная, и льстивным весь день поучахуся.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
13 Аз же яко глух не слышах, и яко нем не отверзаяй уст своих:
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
14 и бых яко человек не слышай и не имый во устех своих обличения.
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
15 Яко на Тя, Господи, уповах, Ты услышиши, Господи Боже мой.
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
16 Яко рех: да не когда порадуютмися врази мои: и внегда подвижатися ногам моим, на мя велеречеваша.
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Яко аз на раны готов, и болезнь моя предо мною есть выну.
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Яко беззаконие мое аз возвещу и попекуся о гресе моем.
Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
19 Врази же мои живут и укрепишася паче мене, и умножишася ненавидящии мя без правды:
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 воздающии ми злая воз благая оболгаху мя, зане гонях благостыню.
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
21 Не остави мене, Господи Боже мой, не отступи от мене:
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
22 вонми в помощь мою, Господи спасения моего.
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.

< Псалтирь 38 >