Псалтирь 137

1 На реках Вавилонских, тамо седохом и плакахом, внегда помянути нам Сиона:

Junto aos rios da Babilônia nos sentamos e choramos, enquanto nos lembramos de Sião.

2 на вербиих посреде его обесихом органы нашя.

Sobre os salgueiros que há no meio dela penduramos nossas harpas.

3 Яко тамо вопросиша ны пленшии нас о словесех песней, и ведшии нас о пении: воспойте нам от песней Сионских.

Porque ali os que tinham nos capturado nos pediam letras de canções, e os que nos destruíram, que [os] alegrássemos, [dizendo]: Cantai para nós [algumas] das canções de Sião.

4 Како воспоем песнь Господню на земли чуждей?

Como cantaríamos canções do SENHOR em terra estrangeira?

5 Аще забуду тебе, Иерусалиме, забвена буди десница моя.

Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se esqueça [de sua habilidade].

6 Прильпни язык мой гортани моему, аще не помяну тебе, аще не предложу Иерусалима, яко в начале веселия моего.

Que minha língua grude no céu da boca se eu não me lembrar de ti, se eu não pôr Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.

7 Помяни, Господи, сыны Едомския в день Иерусалимль глаголющыя: истощайте, истощайте до оснований его.

Lembra-te, SENHOR, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Arruinai [-a], arruinai [-a], até ao seus fundamentos!

8 Дщи Вавилоня окаянная, блажен, иже воздаст тебе воздаяние твое, еже воздала еси нам:

Ah filha de Babilônia, que serás destruída! Bem-aventurado a quem te retribuir o que fizeste conosco.

9 блажен, иже имет и разбиет младенцы твоя о камень.

Bem-aventurado aquele que tomar dos teus filhos, e [lançá-los] contra as pedras.