< Псалтирь 104 >

1 Благослови, душе моя, Господа. Господи Боже мой, возвеличился еси зело: во исповедание и в велелепоту облеклся еси:
Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2 одеяйся светом яко ризою, простираяй небо яко кожу:
amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
3 покрываяй водами превыспренняя Своя, полагаяй облаки на восхождение Свое, ходяй на крилу ветреню:
qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4 творяй ангелы Своя духи, и слуги Своя пламень огненный:
Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5 основаяй землю на тверди ея: не преклонится в век века.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 Бездна яко риза одеяние ея, на горах станут воды:
Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
7 от запрещения Твоего побегнут, от гласа грома Твоего убоятся.
Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Восходят горы, и низходят поля, в место еже основал еси им.
Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9 Предел положил еси, егоже не прейдут, ниже обратятся покрыти землю.
Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10 Посылаяй источники в дебрех, посреде гор пройдут воды.
Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
11 Напаяют вся звери селныя, ждут онагри в жажду свою.
Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
12 На тых птицы небесныя привитают: от среды камения дадят глас.
Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13 Напаяяй горы от превыспренних Своих: от плода дел Твоих насытится земля.
Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Прозябаяй траву скотом, и злак на службу человеком, извести хлеб от земли:
Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15 и вино веселит сердце человека, умастити лице елеем: и хлеб сердце человека укрепит.
et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16 Насытятся древа польская, кедри Ливанстии, ихже еси насадил:
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17 тамо птицы вогнездятся, еродиево жилище предводителствует ими.
illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18 Горы высокия еленем, камень прибежище заяцем.
montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19 Сотворил есть луну во времена: солнце позна запад свой.
Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20 Положил еси тму, и бысть нощь, в нейже пройдут вси зверие дубравнии,
Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
21 скимни рыкающии восхитити и взыскати от Бога пищу себе.
Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
22 Возсия солнце, и собрашася, и в ложах своих лягут.
Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Изыдет человек на дело свое и на делание свое до вечера.
Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Яко возвеличишася дела Твоя, Господи: вся премудростию сотворил еси: исполнися земля твари Твоея.
Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25 Сие море великое и пространное: тамо гади, ихже несть числа, животная малая с великими:
Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26 тамо корабли преплавают, змий сей, егоже создал еси ругатися ему.
illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27 Вся к Тебе чают, дати пищу им во благо время.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Давшу Тебе им, соберут: отверзшу Тебе руку, всяческая исполнятся благости:
Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 отвращшу же Тебе лице, возмятутся: отимеши дух их, и изчезнут и в персть свою возвратятся:
Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 послеши духа Твоего, и созиждутся, и обновиши лице земли.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
31 Буди слава Господня во веки: возвеселится Господь о делех Своих:
Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
32 призираяй на землю и творяй ю трястися: прикасаяйся горам, и дымятся.
Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33 Воспою Господеви в животе моем, пою Богу моему, дондеже есмь:
Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34 да усладится Ему беседа моя, аз же возвеселюся о Господе.
Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35 Да изчезнут грешницы от земли, и беззаконницы, якоже не быти им. Благослови, душе моя, Господа.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.

< Псалтирь 104 >