< От Луки святое благовествование 20 >

1 И бысть во един от дний онех, учащу Ему люди в церкви и благовествующу, приидоша священницы и книжницы со старцы
Et factum est in una dierum, docente illo populum in templo, et evangelizante, convenerunt principes sacerdotum, et Scribæ cum senioribus,
2 и реша к Нему, глаголюще: рцы нам, коею областию сия твориши, или кто есть давый Тебе власть сию?
et aiunt dicentes ad illum: Dic nobis, in qua potestate hæc facis? aut: Quis est, qui dedit tibi hanc potestatem?
3 Отвещав же рече к ним: вопрошу вы и Аз единаго словесе, и рцыте Ми:
Respondens autem Iesus, dixit ad illos: Interrogabo vos et ego unum verbum. Respondete mihi:
4 крещение Иоанново с небесе ли бе, или от человек?
Baptismus Ioannis de cælo erat, an ex hominibus?
5 Они же помышляху в себе, глаголюще, яко аще речем: с небесе, речет: почто убо не веровасте ему?
At illi cogitabant intra se, dicentes: Quia si dixerimus, de cælo, dicet: Quare ergo non credidistis illi?
6 Аще ли же речем: от человек, вси людие камением побиют ны: известно бо бе о Иоанне, яко пророк бе.
Si autem dixerimus, Ex hominibus, plebs universa lapidabit nos: certi sunt enim, Ioannem prophetam esse.
7 И отвещаша: не вемы откуду.
Et responderunt se nescire unde esset.
8 Иисус же рече им: ни Аз глаголю вам, коею областию сия творю.
Et Iesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate hæc facio.
9 Начат же к людем глаголати притчу сию: человек некий насади виноград, и вдаде его делателем, и отиде на лета многа:
Cœpit autem dicere ad plebem parabolam hanc: Homo plantavit vineam, et locavit eam colonis: et ipse peregre fuit multis temporibus.
10 и во время посла к делателем раба, да от плода винограда дадут ему: делатели же бивше его, послаша тща.
Et in tempore misit ad cultores servum, ut de fructu vineæ darent illi. Qui cæsum dimiserunt eum inanem.
11 И приложи послати другаго раба: они же и того бивше и досадивше (ему), послаша тща.
Et addidit alterum servum mittere. Illi autem hunc quoque cædentes, et afficientes contumelia, dimiserunt inanem.
12 И приложи послати третияго: они же и того уязвльше изгнаша.
Et addidit tertium mittere: qui et illum vulnerantes eiecerunt.
13 Рече же господин винограда: что сотворю? Послю сына моего возлюбленнаго, еда како, его видевше, усрамятся.
Dixit autem dominus vineæ: Quid faciam? mittam filium meum dilectum: forsitan, cum hunc viderint, verebuntur.
14 Видевше же его делателе, мышляху в себе, глаголюще: сей есть наследник: приидите, убием его, да наше будет достояние.
Quem cum vidissent coloni, cogitaverunt intra se, dicentes: Hic est heres, occidamus illum, ut nostra fiat hereditas.
15 И изведше его вон из винограда, убиша. Что убо сотворит им господин винограда?
Et eiectum illum extra vineam, occiderunt. Quid ergo faciet illis dominus vineæ?
16 Приидет и погубит делатели сия и вдаст виноград инем. Слышавше же рекоша: да не будет.
veniet, et perdet colonos istos, et dabit vineam aliis. Quo audito, dixerunt illi: Absit.
17 Он же воззрев на них, рече: что убо писаное сие: камень, егоже небрегоша зиждущии, сей бысть во главу угла?
Ille autem aspiciens eos ait: Quid est ergo hoc, quod scriptum est: Lapidem, quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli?
18 Всяк падый на камени том, сокрушится: а на немже падет, стрыет его.
Omnis, qui ceciderit super illum lapidem, conquassabitur: super quem autem ceciderit, comminuet illum.
19 И взыскаша архиерее и книжницы возложити Нань руце в той час и убояшася народа: разумеша бо, яко к ним притчу сию рече.
Et quærebant principes sacerdotum, et Scribæ mittere in illum manus illa hora: et timuerunt populum: cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem hanc.
20 И наблюдше послаша лаятели, притворяющих себе праведники быти: да имут Его в словеси, во еже предати Его началству и области игемонове.
Et observantes miserunt insidiatores, qui se iustos simularent, ut caparent eum in sermone, ut traderent illum principatui, et potestati præsidis.
21 И вопросиша Его, глаголюще: Учителю, вемы, яко право глаголеши и учиши, и не на лица зриши, но воистинну пути Божию учиши:
Et interrogaverunt eum, dicentes: Magister, scimus quia recte dicis, et doces: et non accipis personam, sed viam Dei in veritate doces:
22 достоит ли нам кесареви дань даяти, или ни?
licet nobis tributum dare Cæsari, an non?
23 Разумев же их лукавство, рече к ним: что Мя искушаете?
Considerans autem dolum illorum, dixit ad eos: Quid me tentatis?
24 Покажите Ми цату: чий имать образ и надписание? Отвещавше же рекоша: кесарев.
Ostendite mihi denarium: Cuius habet imaginem, et inscriptionem? Respondentes dixerunt ei: Cæsaris.
25 Он же рече им: воздадите убо, яже кесарева, кесареви, и яже Божия, Богови.
Et ait illis: Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari: et quæ sunt Dei, Deo.
26 И не могоша зазрети глаголгола Его пред людьми: и дивишася о ответе Его и умолчаша.
Et non potuerunt verbum eius reprehendere coram plebe: et mirati in responso eius, tacuerunt.
27 Приступиша же нецыи от саддукей, глаголющии воскресению не быти, вопрошаху Его,
Accesserunt autem quidam Sadducæorum, qui negant esse resurrectionem, et interrogaverunt eum,
28 глаголюще: Учителю, Моисей написа нам: аще кому брат умрет имый жену, и той безчаден умрет, да брат его поймет жену и возставит семя брату своему:
dicentes: Magister, Moyses scripsit nobis: Si frater alicuius mortuus fuerit habens uxorem, et hic sine liberis fuerit, ut accipiat eam frater eius uxorem, et suscitet semen fratri suo:
29 седмь убо братий бе: и первый поят жену, умре безчаден:
septem ergo fratres erant: et primus accepit uxorem, et mortuus est sine filiis.
30 и поят вторый жену, и той умре безчаден:
Et sequens accepit illam, et ipse mortuus est sine filio.
31 и третий поят ю: такожде же и вси седмь: и не оставиша чад и умроша:
Et tertius accepit illam. Similiter et omnes septem, et non reliquerunt semen, et mortui sunt.
32 послежде же всех умре и жена:
Novissime omnium mortua est et mulier.
33 в воскресение убо, котораго их будет жена? Седмь бо имеша ю жену.
In resurrectione ergo, cuius eorum erit uxor? siquidem septem habuerunt eam uxorem.
34 И отвещав рече им Иисус: сынове века сего женятся и посягают: (aiōn g165)
Et ait illis Iesus: Filii huius sæculi nubunt, et traduntur ad nuptias: (aiōn g165)
35 а сподобльшиися век он улучити и воскресение, еже от мертвых, ни женятся, ни посягают: (aiōn g165)
illi vero qui digni habebuntur sæculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent, neque ducent uxores: (aiōn g165)
36 ни умрети бо ктому могут: равни бо суть Ангелом и сынове суть Божии, воскресения сынове суще:
neque enim ultra mori potuerunt: æquales enim Angelis sunt, et filii sunt Dei: cum sint filii resurrectionis.
37 а яко востают мертвии, и Моисей сказа при купине, якоже глаголет Господа Бога Авраамля и Бога Исаакова и Бога Иаковля:
Quia vero resurgant mortui, et Moyses ostendit secus rubum, sicut dicit Dominum, Deum Abraham, et Deum Isaac, et Deum Iacob.
38 Бог же несть мертвых, но живых: вси бо Тому живи суть.
Deus autem non est mortuorum, sed vivorum: omnes enim vivunt ei.
39 Отвещавше же нецыи от книжник рекоша: Учителю, добре рекл еси.
Respondentes autem quidam Scribarum, dixerunt ei: Magister, bene dixisti.
40 Ктому же не смеяху Его вопросити ничесоже. Рече же к ним:
Et amplius non audebant eum quidquam interrogare.
41 како глаголют Христа Сына Давидова быти?
Dixit autem ad illos: Quomodo dicunt Christum, filium esse David?
42 Сам бо Давид глаголет в книзе псаломстей: рече Господь Господеви моему: седи о десную Мене,
et ipse David dicit in libro Psalmorum: Dixit Dominus Domino meo, sede a dextris meis,
43 дондеже положу враги Твоя подножие ногама Твоима.
donec ponam inimicos tuos, scabellum pedum tuorum?
44 Давид убо Господа Его нарицает, и како Сын ему есть?
David ergo Dominum illum vocat: et quomodo filius eius est?
45 Слышащым же всем людем, рече учеником Своим:
Audiente autem omni populo, dixit discipulis suis:
46 внемлите себе от книжник хотящих ходити во одеждах и любящих целования на торжищих и председания на сонмищих и преждевозлежания на вечерях:
Attendite a Scribis, qui volunt ambulare in stolis, et amant salutationes in foro, et primas cathedras in synagogis, et primos discubitus in conviviis:
47 иже снедают домы вдовиц и виною далече молятся: сии приимут лишше осуждение.
qui devorant domos viduarum, simulantes longam orationem. Hi accipient damnationem maiorem.

< От Луки святое благовествование 20 >