< Книга Иова 14 >

1 Человек бо рожден от жены малолетен и исполнь гнева:
homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis
2 или якоже цвет процветый отпаде, отбеже же яко сень, и не постоит.
quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet
3 Не и о сем ли слово сотворил еси, и сему сотворил еси внити на суд пред Тя?
et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium
4 Кто бо чист будет от скверны? Никтоже,
quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es
5 аще и един день житие его на земли: изочтени же месяцы его от Тебе, на время положил еси, и не преступит.
breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt
6 Отступи от него, да умолкнет и изберет житие якоже наемник.
recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius
7 Есть бо древу надежда: аще бо посечено будет, паки процветет, и леторасль его не оскудеет:
lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant
8 аще бо состареется в земли корень его, на камени же скончается стебло его,
si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius
9 от вони воды процветет, сотворит же жатву, якоже новосажденное.
ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est
10 Муж же умерый отиде, пад же человек, ктому несть.
homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est
11 Временем бо оскудевает море, река же опустевши изсше:
quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat
12 человек же уснув не востанет, дондеже не будет небо сошвено, и не возбудятся от сна своего.
sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo
13 Убо, о, дабы во аде мя сохранил еси, скрыл же мя бы еси, дондеже престанет гнев Твой, и вчиниши ми время, в неже память сотвориши ми. (Sheol h7585)
quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei (Sheol h7585)
14 Аще бо умрет человек, жив будет: скончав дни жития своего, потерплю, дондеже паки буду.
putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea
15 Посем воззовеши, аз же послушаю Тя: дел же руку Твоею не отвращайся:
vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram
16 изчислил же еси начинания моя, и ничтоже Тя мимоидет от грех моих:
tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis
17 запечатлел же ми еси беззакония в мешце, назнаменал же еси, аще что неволею преступих.
signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam
18 Обаче и гора падающи распадется, и камень обетшает от места своего:
mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo
19 камение огладиша воды, и потопиша воды взнак холмы земныя, и ожидание человеческо погубил еси.
lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes
20 Отринул еси его до конца, и отиде: изменил еси ему лице и испустил еси.
roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum
21 Многим же бывшым сыном его, не весть: аще же и мало их будет, не знает:
sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget
22 но плоти его болеша, душа же его о себе сетова.
attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit

< Книга Иова 14 >