Jó 4

1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:

Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:

2 Se intentarmos fallar-te, enfadar-te-has? mas quem poderia conter as palavras?

еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?

3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.

Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,

4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfallecentes fortificaste.

немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.

5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.

Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.

6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?

Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?

7 Lembra-te agora qual é o innocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruidos?

Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?

8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.

Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,

9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.

от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.

10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.

Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:

11 Perece o leão velho, porque não ha preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.

мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.

12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro d'ella.

Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?

13 Entre imaginações de visões da noite, quando cae sobre os homens o somno profundo;

Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,

14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.

ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:

15 Então um espirito passou por diante de mim; fez-me arrepiar os cabellos da minha carne;

и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,

16 Parou elle, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:

востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:

17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu Creador?

что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?

18 Eis-que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:

Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,

19 Quanto menos n'aquelles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!

живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,

20 Desde a manhã até á tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que d'isso se faça caso.

и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:

21 Porventura se não passa com elles a sua excellencia? morrem, porém sem sabedoria.

дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.