Psalmów 104

1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Lobe den HERRN, meine Seele! O HERR, mein Gott, wie bist du so groß! In Erhabenheit und Pracht bist du gekleidet,

2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der den Himmel ausspannt wie ein Zeltdach,

3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

der die Balken seines Palastes im Wasser festlegt, der Wolken macht zu seinem Wagen, einherfährt auf den Flügeln des Windes;

4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

der Winde zu seinen Boten bestellt, zu seinen Dienern lohendes Feuer.

5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Er hat die Erde gegründet auf ihre Pfeiler, so daß sie in alle Ewigkeit nicht wankt.

6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Mit der Urflut gleich einem Kleide bedecktest du sie: bis über die Berge standen die Wasser;

7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

doch vor deinem Schelten flohen sie, vor der Stimme deines Donners wichen sie angstvoll zurück.

8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Da stiegen die Berge empor, und die Täler senkten sich an den Ort, den du ihnen verordnet.

9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Eine Grenze hast du gesetzt, die sie nicht überschreiten: sie dürfen die Erde nicht nochmals bedecken.

10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Quellen läßt er den Bächen zugehn: zwischen den Bergen rieseln sie dahin;

11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

sie tränken alles Getier des Feldes, die Wildesel löschen ihren Durst;

12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

an ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen ihr Lied aus den Zweigen erschallen.

13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Er tränkt die Berge aus seinem Himmelspalast: vom Segen deines Schaffens wird die Erde satt.

14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Gras läßt er sprossen für das Vieh und Pflanzen für den Bedarf der Menschen, um Brotkorn aus der Erde hervorgehn zu lassen und Wein, der des Menschen Herz erfreut;

15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

um jedes Antlitz erglänzen zu lassen vom Öl und durch Brot das Herz des Menschen zu stärken.

16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Es trinken sich satt die Bäume des HERRN, die Zedern des Libanons, die er gepflanzt,

17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

woselbst die Vögel ihre Nester bauen, der Storch, der Zypressen zur Wohnung wählt.

18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

Die hohen Berge gehören den Gemsen, die Felsen sind der Klippdachse Zuflucht.

19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Er hat den Mond gemacht zur Bestimmung der Zeiten, die Sonne, die ihren Niedergang kennt.

20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Läßt du Finsternis entstehn, so wird es Nacht, da regt sich alles Getier des Waldes:

21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

die jungen Löwen brüllen nach Raub, indem sie von Gott ihre Nahrung fordern.

22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Geht die Sonne auf, so ziehn sie sich zurück und kauern in ihren Höhlen;

23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

dann geht der Mensch hinaus an seine Arbeit und an sein Tagwerk bis zum Abend.

24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Wie sind deiner Werke so viele, o HERR! Du hast sie alle mit Weisheit geschaffen, voll ist die Erde von deinen Geschöpfen.

25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Da ist das Meer, so groß und weit nach allen Seiten: drin wimmelt es ohne Zahl von Tieren klein und groß.

26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Dort fahren die Schiffe einher; da ist der Walfisch, den du geschaffen, darin sich zu tummeln.

27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Sie alle schauen aus zu dir hin, daß du Speise ihnen gebest zu seiner Zeit;

28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

gibst du sie ihnen, so lesen sie auf; tust deine Hand du auf, so werden sie satt des Guten;

29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

doch verbirgst du dein Angesicht, so befällt sie Schrecken; nimmst du weg ihren Odem, so sterben sie und kehren zurück zum Staub, woher sie gekommen.

30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Läßt du ausgehn deinen Odem, so werden sie geschaffen, und so erneust du das Antlitz der Erde.

31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Ewig bleibe die Ehre des HERRN bestehn, es freue der HERR sich seiner Werke!

32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Blickt er die Erde an, so erbebt sie; rührt er die Berge an, so stehn sie in Rauch.

33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Singen will ich dem HERRN mein Leben lang, will spielen meinem Gott, solange ich bin.

34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Möge mein Sinnen ihm wohlgefällig sein: ich will meine Freude haben am HERRN!

35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Möchten die Sünder verschwinden vom Erdboden und die Gottlosen nicht mehr sein! – Lobe den HERRN, meine Seele! Halleluja!