رومیان 4

۱ 1 پس چه چیز را بگوییم که پدر ما ابراهیم بحسب جسم یافت؟

អស្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞ ឥព្រាហីម៑ កាយិកក្រិយយា កិំ លព្ធវាន៑ ឯតទធិ កិំ វទិឞ្យាមះ?

۲ 2 زیرا اگر ابراهیم به اعمال عادل شمرده شد، جای فخر دارد اما نه درنزد خدا.

ស យទិ និជក្រិយាភ្យះ សបុណ្យោ ភវេត៑ តហ៌ិ តស្យាត្មឝ្លាឃាំ កត៌្តុំ បន្ថា ភវេទិតិ សត្យំ, កិន្ត្វីឝ្វរស្យ សមីបេ នហិ។

۳ 3 زیرا کتاب چه می‌گوید؟ «ابراهیم به خدا ایمان آورد و آن برای او عدالت محسوب شد.»

ឝាស្ត្រេ កិំ លិខតិ? ឥព្រាហីម៑ ឦឝ្វរេ វិឝ្វសនាត៑ ស វិឝ្វាសស្តស្មៃ បុណ្យាត៌្ហំ គណិតោ ពភូវ។

۴ 4 لکن برای کسی‌که عمل می‌کند، مزدش نه ازراه فیض بلکه از راه طلب محسوب می‌شود.

កម៌្មការិណោ យទ៑ វេតនំ តទ៑ អនុគ្រហស្យ ផលំ នហិ កិន្តុ តេនោបាជ៌ិតំ មន្តវ្យម៑។

۵ 5 واما کسی‌که عمل نکند، بلکه ایمان آورد به او که بی‌دینان را عادل می‌شمارد، ایمان او عدالت محسوب می‌شود.

កិន្តុ យះ បាបិនំ សបុណ្យីករោតិ តស្មិន៑ វិឝ្វាសិនះ កម៌្មហីនស្យ ជនស្យ យោ វិឝ្វាសះ ស បុណ្យាត៌្ហំ គណ្យោ ភវតិ។

۶ 6 چنانکه داود نیز خوش حالی آن کس را ذکر می‌کند که خدا برای او عدالت محسوب می‌دارد، بدون اعمال:

អបរំ យំ ក្រិយាហីនម៑ ឦឝ្វរះ សបុណ្យីករោតិ តស្យ ធន្យវាទំ ទាយូទ៑ វណ៌យាមាស, យថា,

۷ 7 «خوشابحال کسانی که خطایای ایشان آمرزیده شد وگناهانشان مستور گردید؛

ស ធន្យោៜឃានិ ម្ឫឞ្ដានិ យស្យាគាំស្យាវ្ឫតានិ ច។

۸ 8 خوشابحال کسی‌که خداوند گناه را به وی محسوب نفرماید.»

ស ច ធន្យះ បរេឝេន បាបំ យស្យ ន គណ្យតេ។

۹ 9 پس آیا این خوشحالی بر اهل ختنه گفته شدیا برای نامختونان نیز؟ زیرا می‌گوییم ایمان ابراهیم به عدالت محسوب گشت.

ឯឞ ធន្យវាទស្ត្វក្ឆេទិនម៑ អត្វក្ឆេទិនំ វា កំ ប្រតិ ភវតិ? ឥព្រាហីមោ វិឝ្វាសះ បុណ្យាត៌្ហំ គណិត ឥតិ វយំ វទាមះ។

۱۰ 10 پس در چه حالت محسوب شد، وقتی که او در ختنه بود یادر نامختونی؟ در ختنه نی، بلکه در نامختونی؛

ស វិឝ្វាសស្តស្យ ត្វក្ឆេទិត្វាវស្ថាយាំ កិម៑ អត្វក្ឆេទិត្វាវស្ថាយាំ កស្មិន៑ សមយេ បុណ្យមិវ គណិតះ? ត្វក្ឆេទិត្វាវស្ថាយាំ នហិ កិន្ត្វត្វក្ឆេទិត្វាវស្ថាយាំ។

۱۱ 11 و علامت ختنه را یافت تا مهر باشد بر آن عدالت ایمانی که در نامختونی داشت، تا او همه نامختونان را که ایمان آورند پدر باشد تا عدالت برای ایشان هم محسوب شود؛

អបរញ្ច ស យត៑ សវ៌្វេឞាម៑ អត្វក្ឆេទិនាំ វិឝ្វាសិនាម៑ អាទិបុរុឞោ ភវេត៑, តេ ច បុណ្យវត្ត្វេន គណ្យេរន៑;

۱۲ 12 و پدر اهل ختنه نیز یعنی آنانی را که نه فقط مختونند بلکه سالک هم می‌باشند بر آثار ایمانی که پدر ماابراهیم در نامختونی داشت.

យេ ច លោកាះ កេវលំ ឆិន្នត្វចោ ន សន្តោ ៜស្មត្បូវ៌្វបុរុឞ ឥព្រាហីម៑ អឆិន្នត្វក៑ សន៑ យេន វិឝ្វាសមាគ៌េណ គតវាន៑ តេនៃវ តស្យ បាទចិហ្នេន គច្ឆន្តិ តេឞាំ ត្វក្ឆេទិនាមប្យាទិបុរុឞោ ភវេត៑ តទត៌្ហម៑ អត្វក្ឆេទិនោ មានវស្យ វិឝ្វាសាត៑ បុណ្យម៑ ឧត្បទ្យត ឥតិ ប្រមាណស្វរូបំ ត្វក្ឆេទចិហ្នំ ស ប្រាប្នោត៑។

۱۳ 13 زیرا به ابراهیم و ذریت او، وعده‌ای که اووارث جهان خواهد بود، از جهت شریعت داده نشد بلکه از عدالت ایمان.

ឥព្រាហីម៑ ជគតោៜធិការី ភវិឞ្យតិ យៃឞា ប្រតិជ្ញា តំ តស្យ វំឝញ្ច ប្រតិ បូវ៌្វម៑ អក្រិយត សា វ្យវស្ថាមូលិកា នហិ កិន្តុ វិឝ្វាសជន្យបុណ្យមូលិកា។

۱۴ 14 زیرا اگر اهل شریعت وارث باشند، ایمان عاطل شد و وعده باطل.

យតោ វ្យវស្ថាវលម្ពិនោ យទ្យធិការិណោ ភវន្តិ តហ៌ិ វិឝ្វាសោ វិផលោ ជាយតេ សា ប្រតិជ្ញាបិ លុប្តៃវ។

۱۵ 15 زیرا که شریعت باعث غضب است، زیرا جایی که شریعت نیست تجاوز هم نیست.

អធិកន្តុ វ្យវស្ថា កោបំ ជនយតិ យតោ ៜវិទ្យមានាយាំ វ្យវស្ថាយាម៑ អាជ្ញាលង្ឃនំ ន សម្ភវតិ។

۱۶ 16 و ازاین جهت از ایمان شد تا محض فیض باشد تاوعده برای همگی ذریت استوار شود نه مختص به ذریت شرعی بلکه به ذریت ایمانی ابراهیم نیزکه پدر جمیع ما است،

អតឯវ សា ប្រតិជ្ញា យទ៑ អនុគ្រហស្យ ផលំ ភវេត៑ តទត៌្ហំ វិឝ្វាសមូលិកា យតស្តថាត្វេ តទ្វំឝសមុទាយំ ប្រតិ អត៌្ហតោ យេ វ្យវស្ថយា តទ្វំឝសម្ភវាះ កេវលំ តាន៑ ប្រតិ នហិ កិន្តុ យ ឥព្រាហីមីយវិឝ្វាសេន តត្សម្ភវាស្តានបិ ប្រតិ សា ប្រតិជ្ញា ស្ថាស្នុព៌្ហវតិ។

۱۷ 17 (چنانکه مکتوب است که تو را پدر امت های بسیار ساخته‌ام )، در حضورآن خدایی که به او ایمان آورد که مردگان را زنده می‌کند و ناموجودات را به وجود می‌خواند؛

យោ និជ៌ីវាន៑ សជីវាន៑ អវិទ្យមានានិ វស្តូនិ ច វិទ្យមានានិ ករោតិ ឥព្រាហីមោ វិឝ្វាសភូមេស្តស្យេឝ្វរស្យ សាក្ឞាត៑ សោៜស្មាកំ សវ៌្វេឞាម៑ អាទិបុរុឞ អាស្តេ, យថា លិខិតំ វិទ្យតេ, អហំ ត្វាំ ពហុជាតីនាម៑ អាទិបុរុឞំ ក្ឫត្វា និយុក្តវាន៑។

۱۸ 18 که او در ناامیدی به امید ایمان آورد تا پدرامت های بسیار شود، برحسب آنچه گفته شد که «ذریت تو چنین خواهند بود.»

ត្វទីយស្តាទ្ឫឝោ វំឝោ ជនិឞ្យតេ យទិទំ វាក្យំ ប្រតិឝ្រុតំ តទនុសារាទ៑ ឥព្រាហីម៑ ពហុទេឝីយលោកានាម៑ អាទិបុរុឞោ យទ៑ ភវតិ តទត៌្ហំ សោៜនបេក្ឞិតវ្យមប្យបេក្ឞមាណោ វិឝ្វាសំ ក្ឫតវាន៑។

۱۹ 19 و در ایمان کم قوت نشده، نظر کرد به بدن خود که در آن وقت مرده بود، چونکه قریب به صد ساله بود و به رحم مرده ساره.

អបរញ្ច ក្ឞីណវិឝ្វាសោ ន ភូត្វា ឝតវត្សរវយស្កត្វាត៑ ស្វឝរីរស្យ ជរាំ សារានាម្នះ ស្វភាយ៌្យាយា រជោនិវ្ឫត្តិញ្ច ត្ឫណាយ ន មេនេ។

۲۰ 20 و در وعده خدا از بی‌ایمانی شک ننمود، بلکه قوی الایمان گشته، خدا را تمجیدنمود،

អបរម៑ អវិឝ្វាសាទ៑ ឦឝ្វរស្យ ប្រតិជ្ញាវចនេ កមបិ សំឝយំ ន ចការ;

۲۱ 21 و یقین دانست که به وفای وعده خود نیزقادر است.

កិន្ត្វីឝ្វរេណ យត៑ ប្រតិឝ្រុតំ តត៑ សាធយិតុំ ឝក្យត ឥតិ និឝ្ចិតំ វិជ្ញាយ ទ្ឫឍវិឝ្វាសះ សន៑ ឦឝ្វរស្យ មហិមានំ ប្រកាឝយាញ្ចការ។

۲۲ 22 و از این جهت برای او عدالت محسوب شد.

ឥតិ ហេតោស្តស្យ ស វិឝ្វាសស្តទីយបុណ្យមិវ គណយាញ្ចក្រេ។

۲۳ 23 ولکن اینکه برای وی محسوب شد، نه برای او فقط نوشته شد،

បុណ្យមិវាគណ្យត តត៑ កេវលស្យ តស្យ និមិត្តំ លិខិតំ នហិ, អស្មាកំ និមិត្តមបិ,

۲۴ 24 بلکه برای ما نیزکه به ما محسوب خواهد شد، چون ایمان آوریم به او که خداوند ما عیسی را از مردگان برخیزانید،

យតោៜស្មាកំ បាបនាឝាត៌្ហំ សមប៌ិតោៜស្មាកំ បុណ្យប្រាប្ត្យត៌្ហញ្ចោត្ថាបិតោៜភវត៑ យោៜស្មាកំ ប្រភុ រ្យីឝុស្តស្យោត្ថាបយិតរីឝ្វរេ

۲۵ 25 که به‌سبب گناهان ما تسلیم گردید و به‌سبب عادل شدن ما برخیزانیده شد.

យទិ វយំ វិឝ្វសាមស្តហ៌្យស្មាកមបិ សឯវ វិឝ្វាសះ បុណ្យមិវ គណយិឞ្យតេ។