< مزامیر 129 >

سرود درجات چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند: ۱ 1
Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)
چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند. ۲ 2
og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!
شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند. ۳ 3
Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:
اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت. ۴ 4
„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.
خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند. ۵ 5
Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.
مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند می‌خشکد. ۶ 6
Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.
که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را. ۷ 7
Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.
و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک می‌خوانیم. ۸ 8
Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“

< مزامیر 129 >