ایّوب 39
| «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟ | ۱ 1 |
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou observe when the hinds are in labor?
| آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟ | ۲ 2 |
Canst thou number the months they fulfill, And know the season when they bring forth?
| خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند. | ۳ 3 |
They bow themselves; they bring forth their young; They cast forth their pains.
| بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند. | ۴ 4 |
Their young ones are strong; they grow up in the fields; They go away, and return not to them.
| کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود. | ۵ 5 |
Who hath sent forth the wild ass free? Who hath loosed the bands of the wild ass,
| که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم. | ۶ 6 |
To whom I have given the wilderness for his house, And the barren land for his dwelling-place?
| به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد. | ۷ 7 |
He scorneth the tumult of the city, And heedeth not the shouting of the driver;
| دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد. | ۸ 8 |
The range of the mountains is his pasture; He seeketh after every green thing,
| آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟ | ۹ 9 |
Will the wild-ox consent to serve thee? Will he pass the night at thy crib?
| آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟ | ۱۰ 10 |
Canst thou bind the wild-ox with the harness to the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
| آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟ | ۱۱ 11 |
Wilt thou rely upon him because his strength is great, And commit to him thy labor?
| آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟ | ۱۲ 12 |
Wilt thou trust him to bring home thy grain, And gather in thy harvest?
| «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست. | ۱۳ 13 |
The wing of the ostrich moveth joyfully; But is it with loving pinion and feathers?
| زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند | ۱۴ 14 |
Nay, she layeth her eggs on the ground; She warmeth them in the dust,
| و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند. | ۱۵ 15 |
And forgetteth that the foot may crush them, And that the wild beast may break them.
| با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود. | ۱۶ 16 |
She is cruel to her young, as if they were not hers; Her labor is in vain, yet she feareth not;
| زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است. | ۱۷ 17 |
Because God hath denied her wisdom, And hath not given her understanding.
| هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید. | ۱۸ 18 |
Yet when she lasheth herself up on high, She laugheth at the horse and his rider.
| «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟ | ۱۹ 19 |
Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with his trembling mane?
| آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است. | ۲۰ 20 |
Hast thou taught him to bound like the locust? How majestic his snorting! how terrible!
| در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود. | ۲۱ 21 |
He paweth in the valley; he exulteth in his strength, And rusheth into the midst of arms.
| برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد. | ۲۲ 22 |
He laugheth at fear; he trembleth not, And turneth not back from the sword.
| ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق | ۲۳ 23 |
Against him rattle the quiver, The flaming spear, and the lance.
| با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد، | ۲۴ 24 |
With rage and fury he devoureth the ground; He will not believe that the trumpet soundeth.
| وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را. | ۲۵ 25 |
At every blast of the trumpet, he saith, Aha! And snuffeth the battle afar off, —The thunder of the captains, and the war-shout.
| آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟ | ۲۶ 26 |
Is it by thy wisdom that the hawk flieth, And spreadeth his wings toward the south?
| آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟ | ۲۷ 27 |
Doth the eagle soar at thy command, And build his nest on high?
| بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع. | ۲۸ 28 |
He dwelleth and lodgeth upon the rock, Upon the peak of the rock, and the stronghold.
| از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد. | ۲۹ 29 |
From thence he spieth out prey; His eyes discern it from afar.
| بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.» | ۳۰ 30 |
His young ones suck up blood; And where the slain are, there is he.
