Salmenes 81
1 Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!
Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;
2 Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!
Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;
3 Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!
Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!
4 For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.
Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:
5 Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:
Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:
6 «Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.
Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.
7 I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)
Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.
8 Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!
Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:
9 Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.
Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!
10 Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!
Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!
11 Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.
Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;
12 So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.
Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.
13 Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!
Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!
14 Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.
Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;
15 Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.
Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!
16 Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»
Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.
