Salmenes 147

1 Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.

Pakai vahchoijin umhen! I-Pathen’u vahchoi lasah ding hi iti phat-a pha hitam! Ijeh-inem itileh Ama lungset nan adimn in, vahchoi dia lomtah ahi.

2 Herren byggjer upp Jerusalem, han samlar dei burtdrivne israelitar.

Pakaiyin Jerusalem aki ledohsah in, amangtasa Israelte ahin lepui kit in ahi.

3 Han lækjer deim som hev sundbrote hjarta, og bind um deira verkjande sår.

Aman lungthimna jong aboldam in, amaha jeng-u jong adamsah'in ahi.

4 Han set tal på stjernorne, han nemner deim alle med namn.

Aman ahsi ho asim toh'in, amin cheh’in akouvin ahi.

5 Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.

I-Pakaiju hi iti loupi hitam! Athaneina hi akhonna gei ahi! Athil hetthem theina jong mihem hetphah hoi ahipoi.

6 Herren held dei spaklyndte uppe, dei ugudlege bøygjer han ned til jordi.

Pakaiyin mikineosah ho adomsang’in, ahin miphalouho vang toltoh alhobeh’in ahi.

7 Syng for Herren med takkesong, syng lov for vår Gud med cither!

Pakai thangvahna la sauvin, semjangto thon Pathen vahchoila sauvin.

8 han som tekkjer himmelen med skyer, han som lagar regn for jordi, han som let det veksa gras på fjelli.

Aman vanho meilom’in akhun, leiset’a go ajuh lhahsah in, chule molchunga hampa louhing akedohsah’in ahi.

9 Han gjev feet for, ramn-ungarne som ropar.

Aman gamsa ho neh ding apen chule va-ah nou ho apenteng aneh diu apejin ahi.

10 Han hev ikkje hug til hestens styrke, han hev ikkje hugnad i mannsens leggjer.

Aman sakol thahatna leh mihem thahatna’a akison-jiu akipapi poi.

11 Herren hev hugnad i deim som ottast han, deim som ventar på hans miskunn.

Pakai chu Ama ging jing hole ami ngailutna longlou chunga kinepna neiho akipa pin ahi.

12 Jerusalem, prisa Herren, Sion, lova din Gud!

Vo Jerusalem, Pakai loupina vahchoijun! O Zion, na Pathen vahchoijun.

13 For stengerne på dine portar hev han gjort faste, han hev velsigna dine born i deg.

Ajeh chu Aman nakelkot jol ho alhousah in, chule nakul sunga nachate phatthei aboh’in ahi.

14 Han gjev dine grensor fred, han mettar deg med den feitaste kveite.

Aman nagamgi tin-uva chamna alensah in, chule nagilkel nauvah an twitah’in navah uvin ahi.

15 Han sender sin tale til jordi, fort spring hans ord.

Vannoi leiset chunga thu-apeh teng jongleh aman gang in ahi.

16 Han som gjev snø som ull, han strår ut rim som oska.

Aman buhbang jeng jong samul abahsah jin, chule dai-kai jong vutvam kithejal abahsah jin ahi.

17 Han kastar sin is som småe stykke; kven kann standa for hans kulde?

Gel-chang jong an kisunglha abahsah jin, hitobang dap ma-anga ding jou ding koiham?

18 Han sender sitt ord og smeltar deim, han let vinden sin blåsa, då renn vatn.

Chujouteng Aman thu apen ahileh ajunlha gamji tan, Aman hui chu asol’in ahileh buhbangho chu twijin alongji tai.

19 Han hev kunngjort sitt ord for Jakob, sine fyresegner og rettar for Israel.

Aman Jacob henga thu aseipeh in, Israel kom’a adan thupeh hole athuhil hochu ahilchen in ahi.

20 Soleis hev han ikkje gjort med noko folk, og hans rettar - deim kjenner dei ikkje. Halleluja!

Hitobang hi namdang ho jah’a aseipeh pon, amahon athuhil jong ahepouvin ahi. Pakai vahchoijin umhen!