1 Peters 2

1 Legg difor av all vondskap og alt svik og hyklarskap og ovund og all baktale,

Phattaba touba pamba wakhal pumnamak amadi namthak pumnamak, aphasasinnaba, kalakpa amadi mi mangba yaba wangang pumnamak thadok-u.

2 og lengta liksom nyfødde born etter den åndelege, ufalska mjølk, so de kann veksa ved henne til frelsa,

Pokpa kuidriba anganggumna asengba thawaigi sanggom adu khourangna pamjou, madu thakchabagi mapanna nakhoibu chaokhat-hanbiduna kanbiba phangnanabani,

3 so framt de då hev smaka at Herren er god!

houjikti nakhoina Mapu Ibungodi aphabani haiba adu mahao tangle.

4 Kom til honom, den livande steinen, som vel vart vanda av menneskje, men er utvald og dyrverdig for Gud!

Misingnadi kanadre haiduna hundoklaba adubu Tengban Mapunadi mamal leiba oina khan-gatlaba ahingba nung oiriba Mapu Ibungogi maphamda lak-u.

5 og vert de sjølve, som livande steinar, uppbygde til eit åndelegt hus, eit heilagt presteskap, til å bera fram åndelege offer til hugnad for Gud ved Jesus Kristus.

Nakhoisu ahingba nungsinggumna lak-u, aduga thawaigi oiba yum sagatpada nakhoibu sijinnahallu, mapham aduda nakhoina asengba purohit ama oina Jisu Christtagi mapanna Tengban Mapugi maphamda lousinba yaba thawaigi oiba iratpotsing katnanaba thougal tougani.

6 For det heiter i skrifti: «Sjå, eg legg i Sion ein hyrnestein, som er utvald og dyrverdig, og den som trur på honom, skal slett ikkje verta til skammar.»

Maramdi Mapugi puyana asumna hai, “Eina khan-gatlab mamal yamlaba nung, chithekki nung adu eina Zion-da thamle; amasung mahakpu thajaba kana amata ikaiba khak nangloi.”

7 Dykk då som trur, høyrer æra til; men for dei vantruande hev den steinen som bygningsmennerne vanda, vorte til hyrnestein og snåvestein og støyteberg,

Maram aduna thajaraba nakhoidadi mahak asi mamal yambani, adubu thajadabasinggidamaktadi, “Yumsabasingna kanadre haiduna hundoklaba nung adu pumnamaktagi khwaidagi maruoiba oirakle.”

8 dei som støyter seg med di dei ikkje trur ordet, som dei og var etla til.

Aduga atoppa mapham amada Mapugi puyada asumna hai, “Misingbu khudi thihan-gadaba nung adu asini, makhoibu tuhan-gadaba nungjao aduni.” Makhoina paojel adu haiba indabadagi khudi thibani; madusu makhoigidamak tamlakpa oire.

9 Men de er ei utvald ætt, eit kongelegt presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, so de skal forkynna hans dygder som kalla dykk ut or myrker til sitt underfulle ljos,

Adubu nakhoibu amambadagi Ibungo mahak masamakki angakpa mangalda koubiba Tengban Mapugi angakpa thabaksingbu laothoknaba khan-gatpiraba, khandoklaba kanglup, Ningthougi oiba purohit, asengba phurupni.

10 de som fyrr ikkje var eit folk, men no er Guds folk, de som ikkje hadde funne miskunn, men no hev fenge miskunn.

Matam amadadi nakhoi Tengban Mapugi mising oiramde, adubu houjikti nakhoi mahakki mising oire; matam amadadi nakhoi Tengban Mapugi chanbiba phanglamde, adubu houjikti nakhoi Ibungo mahakki chanbiba phangle.

11 Kjære, eg legg dykk på hjarta som framande og utledningar, at de skal halda dykk ifrå dei kjøtlege lyster, som strider imot sjæli,

Achanbasa, nakhoi mireibak machasing amasung lamlanbasinggumna eina nakhoida nonjari adudi nakhoigi thawaigi mathakta lan sokliba hakchanggi apambasing adudagi lapthokna leiyu.

12 og lata dykkar ferd millom heidningarne vera god, so dei, medan dei baktalar dykk som illgjerdsmenner, må sjå dykkar gode gjerningar og for deira skuld prisa Gud på tilsynsdagen!

Thajadabasinggi mamangda nakhoigi phajaba lamchat chatlu, adu oirabadi makhoina nakhoibu phattaba tou-i haina maral sirabasu, Ibungona lengbirakpa Numit aduda makhoina nakhoigi aphaba thabaksing adu uduna Tengban Mapubu thagatkani.

13 Ver difor all menneskjeleg skipnad undergjevne for Herrens skuld, anten det er kongen som den høgste,

Mapu Ibungogi maramgidamak angam athou oiba misinggi makha pollu: khwaigi mapu oiriba ningthourenda oirabasu,

14 eller landshovdingar som utsendingar frå honom til refsing for deim som gjer vondt, men til ros for deim som gjer godt!

nattraga aranba toubasingbu cheirak pinaba amasung achumba toubasingbu thagatnaba mahakna tharakpa leingak mapusing oirabasu makhoigi makha pollu.

15 For soleis er det Guds vilje, at de med å gjera det gode skal målbinda vankunna hjå uvituge menneskje,

Maramdi nakhoina aphaba touduna apangba misinggi khangdana pangangda ngangganba adu tuminna leihanba haibasi Tengban Mapugi aningbani.

16 so som frie, og ikkje slike som hev fridomen til vondskaps skyle, men som Guds tenarar.

Ningtamba misinggumna leiyu; adumakpu nakhoigi naning tamba aduna phattaba kupsinbada sijinnaganu, adubu Tengban Mapugi manaisinggumna hing-u.

17 Æra alle, elska broderlaget, ottast Gud, æra kongen!

Mi pumnamakpu ikai khumnou, thajaba nachin-nanaosingbu nungsiyu, Tengban Mapubu kiyu, Ningthourenbu ikai khumnou.

18 De tenarar, ver dykkar herrar undergjevne i all age, ikkje berre dei gode og milde, men og dei rangvise!

Manaisa, ikai khumnabaga loinana Tengban Mapubu kibagi maramna nakhoigi mapusinggi makha pollu, aphaba amasung pukning tappasinggi makha ponba khakta nattaduna thina touba makhoising adugisu makha pollu.

19 For det finn nåde, um nokon av samvit for Gud toler harmingar som han lid uretteleg.

Maramdi Tengban Mapugi aningba khangbagi maramna khaangpham thoktaba awa cheina nakhoina khaanglabadi, adugidamak Tengban Mapuna nakhoibu yaipha thoujal pibigani.

20 For kva er det for ei ros, um de tek det med tolmod når de syndar og fær refsing for det? Men um de tek det med tolmod når de gjer godt og endå lyt lida, det finn nåde hjå Gud.

Maramdi nakhoina aranba toubagidamak nakhoida phu cheiba adu khaanglabadi, maduda kanapham kari leibage? Adubu nakhoina aphaba toubagidamak awaba khaanglabadi, madugidamak Tengban Mapuna nakhoibu yaipha thoujal pibigani.

21 For til det vart de kalla, av di Kristus og leid for dykk og let etter for dykk eit fyredøme, so de skal fylgja hans fotfar.

Masi phaoba Tengban Mapuna nakhoibu koubire, maramdi Christtana masamkpu nakhoigidamakta awaba khaangduna nakhoina mahakki khonggul linanaba nakhoigidamak pandam thambire,

22 Han gjorde ikkje synd, og det fanst ikkje heller svik i hans munn;

Mahakti pap amata toukhide amasung mahakki chindagi oidaba amata takhide.

23 han skjelte ikkje att når han vart utskjelt, ikkje truga ham når han leid, men gav det yver til honom som dømer rettferdigt;

Mahakpu ikaiba piba matamda, mahakna ikaiba piduna paokhum hankhide; mahakna awaba khaangbada, mahakna makhoibu kihankhide, adubu chumna wayenba Mapu oiriba Tengban Mapugi maphamda mahak masabu sinajakhi.

24 han bar synderne våre på likamen sin upp på treet, so me skal døy av frå synderne våre og liva for rettferdi, då de er lækte ved hans sår.

Eikhoina papta siraga achumba chatnabagidamak hingnaba, Christta masamakna cross mathakta mahakki hakchangda eikhoigi papsingbu pubire. Mahakki cheiphamsing aduna nakhoibu naba phahanbire.

25 For de var villfarande som sauer, men hev no vendt um til hyrdingen og tilsynsmannen for sjælerne dykkar.

Maramdi nakhoi lammuknaraba yaogum oirammi, adubu houjikti nakhoi Yaosenba amadi nakhoigi thawaibu Yengsinbiba mapugi maphamda hallakle.