မဿဲ 22
ଜିସୁ ଆରେକ୍ କଃତାମଃନ୍ କୟ୍ ଲକ୍ମଃନ୍କେ ସିକ୍ୟା ଦିଲା,
“ସଃର୍ଗ୍ ରାଇଜ୍ ଇବାନ୍ୟା । ଗଟେକ୍ ରଃଜା ତାର୍ ହୟ୍ସିର୍ ବିବାବଜି କଃଲା ।
3 ၃ ထိုမင်းကြီးသည် ဘိတ်ပြီးသောသူတို့ကို ခေါ်စေခြင်းငှါ လုလင်တီု့ကိုစေလွှတ်သောအခါ ထိုသူတို့သည် မလာဘဲနေကြ၏။
ଆର୍ ସେ ବଜି ତଃୟ୍ ଆସ୍ତା ଲକ୍ମଃନ୍କେ କୁଦୁକେ ସେ ରଃଜା ଅଃହ୍ଣାର୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍କ୍ ହଃଟାୟ୍ଲା, ମଃତର୍ ସେ ଲକ୍ମଃନ୍ ଆସୁକ୍ ମଃନ୍ ନଃକେଲାୟ୍ ।
4 ၄ တဖန် အခြားသောလုလင်တို့ကို စေလွှတ်၍ ငါ့ပွဲကို ငါပြင်ဆင်ပြီ။ နွားမှစသော ဆူဖြိုးသော တိရစ္ဆာန် များကို သတ်၍ပြီးပြီ။ အလုံးစုံတို့သည် အသင့်ရှိပြီ။ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲသို့ လာကြပါဟု ဘိတ်ပြီးသောသူတို့အား ပြောကြဟု မှာလိုက်ပြန်၏။
ସେ ଆରେକ୍ ବିନ୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍କ୍ ଇ କଃତା କୟ୍କଃରି ହଃଟାୟ୍ଲା, ‘ବଜିକେ ଆସ୍ତା ଲକ୍ମଃନ୍କେ କଃଉଆ, ଦଃକା ଅଃମି ବଜି ରାନ୍ଦି ସଃର୍ଲୁନି, ଅଃମାର୍ ଦୁମାଦୁମା ଚେଳି ଆର୍ ମେଣ୍ଡାମଃନ୍ ମାର୍ଲୁ ଆଚୁ । ସଃବୁ ତିଆର୍ ଅୟ୍ଲି ଆଚେ ତୁମିମଃନ୍ ବିବା ବଜିକେ ଆସା ।’
5 ၅ သို့သော်လည်း ထိုသူတို့သည် နားမထောင်ဘဲ အချို့တို့သည် မိမိလယ်သို့သွားကြ၏။ အချို့တို့သည် ကုန်သွယ်ရာသို့ သွားကြ၏။
ମଃତର୍ ସେ ବଜିକେ ଆସ୍ତା ଲକ୍ମଃନ୍ ରଃଜାର୍ କଃତାକ୍ ଅମାନ୍ୟା କଃରି କେ ତ ଅଃହ୍ଣାର୍ ତାସ୍ ହଃଦାୟ୍ ଆର୍ କେ ତ ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାର୍ ବେବାର୍କେ ଗଃଳାୟ୍ ।
ବାକି ଲକ୍ମଃନ୍ ରଃଜାର୍ ଗତି ଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍କେ ଦଃରିକଃରି ଆର୍ଲା କଃଲାୟ୍ ଆର୍ ମଃର୍ନେ ହେଁ ମାର୍ଲାୟ୍ ।
7 ၇ ထိုမင်းကြီးသည်ကြားလျှင် အမျက်ထွက်၍ စစ်ချီစေသဖြင့်၊ လူအသက်ကိုသတ်သော ထိုသူတို့ကို အပြီးလုပ်ကြံ၍ သူတို့၏မြို့ကို မီးရှို့လေ၏။
ମଃତର୍ ରଃଜା ଇ କଃତା ସୁଣି ଜଃବର୍ ରିସା ଅୟ୍ଲା ଆର୍ ସେ ତାର୍ ସଃଇନ୍ ମଃନ୍କେ ହଃଟାୟ୍ କଃରି ସେ ହଃତ୍ୟାକାରିମଃନ୍କେ ମଃର୍ନେ ମାରାୟ୍ଲା, ଆର୍ ସେମଃନାର୍ ଗଃଳ୍କେ ବଃସମ୍ କଃଲା ।
8 ၈ ထိုနောက်မှ မင်းကြီးသည်လုလင်တို့ကိုခေါ်၍ ငါ၏မင်္ဂလာဆောင်ပွဲသည် အသင့်ရှိ၏။ ခေါ်ဘိတ် သောသူတို့သည် မထိုက်မတန်သောကြောင့်၊
ତାର୍ହଃଚେ ରଃଜା ତାର୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍କ୍ କୟ୍ଲା, ‘ବିବା ବଜି ତ ରାନ୍ଦା ଅୟ୍ଲି ଆଚେ, ମଃତର୍ ମୁଁୟ୍ କୁଦି ରିଲା ଲକ୍ମଃନ୍ ବଜି କାଉଁକେ ଜୟ୍ଗ୍ ନାୟ୍ ।
ଅଃବେ ତୁମିମଃନ୍ ଗଃଳାର୍ ସଃବୁ ବଃଡ୍ ବଃଡ୍ ସାଉଳିମଃନ୍କେ ଜାହା ଆର୍ ଜଃତେକ୍ ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଦଃକାସ୍, ସେ ସଃବୁ ଲକ୍କେ କୁଦି ଆଣା ।’
10 ၁၀ လုလင်တို့သည် လမ်းများသို့ထွက်သွား၍ ကောင်းမကောင်းတွေ့သမျှသော လူအပေါင်းတို့ကို စုဝေး စေ၍ ပွဲတော်၌အပြည့်ရှိလေ၏။
ସେତାକ୍ ସେ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳାମଃନ୍ ସେ ବଃଡ୍ ବଃଡ୍ ସାଉଳିମଃନ୍କେ ଗଃଲାୟ୍ ଆର୍ ସେତି ସଃତ୍ ଆର୍ ଜଃତେକ୍ ଦୁସ୍ଟ୍ ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଦଃକ୍ଲାୟ୍, ସେ ସଃବ୍କେ ରୁଣ୍ଡାୟ୍ ଆଣ୍ଲାୟ୍, ଆର୍ ସେସଃବୁ ଲକ୍ମଃନ୍ ବିବା ବଃଙ୍ଗ୍ଲାୟ୍ ବଃର୍ତି ଅୟଃଲାୟ୍ ।”
11 ၁၁ မင်းကြီးသည် ပွဲ၌ လျောင်းသောသူတို့ကို ကြည့်ရှုခြင်းငှါ ဝင်တော်မူသောအခါ၊ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲ၏ အဝတ်ကိုမဝတ်သောသူတယောက်ကိုမြင်လျှင်၊
“ମଃତର୍ ରଃଜା ବିବା ବଜିୟେ କୁଦ୍ଲା ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଦଃକୁକେ ବିତ୍ରେ ଆସି ସେ ସେତି ବିବା ବଃସ୍ତର୍ ହିନ୍ଦିନଃରିଲା ଗଟେକ୍ ମାନାୟ୍କେ ଦଃକି କଃରି ତାକ୍ କୟ୍ଲା,
12 ၁၂ အဆွေ၊ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲ၏ အဝတ်မရှိဘဲ အဘယ်ကြောင့်ဝင်သနည်းဟု မေးတော်မူသည်ကို ထိုသူ သည် မပြောနိုင်ဘဲနေ၏။
‘ଏ ବାୟ୍, ତୁୟ୍ ବିବା ହଃଚ୍ୟା ନଃହିନ୍ଦି କଃନ୍କଃରି ଇ ଟାଣେ ଆସି ଆଚ୍ସି?’ ମଃତର୍ ସେମାନାୟ୍ କାୟ୍ବଃଲି ହେଁ ଉତୁର୍ ନଃଦିଲା ।
13 ၁၃ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် အခြံအရံတို့အား ထိုသူ၏လက်ခြေကိုတုပ်နှောင်လော့။ ငိုကြွေးခြင်း အံသွားခဲ ကြိတ်ခြင်းရှိရာ၊ ပြင်အရပ် မှောင်မိုက်ထဲသို့ ယူသွားချလိုက်ကြဟု အမိန့်တော်ရှိ၏။
ସେତାକ୍ ରଃଜା ତାର୍ ସେବାକାରି ମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, ‘ଇ ମାନାୟ୍ର୍ ଆତେ ଗଡେ ବାନ୍ଦି ଆକ୍ ହଃଦାର୍ ଅଃନ୍ଦାରେ ହଃକାଉଆ, ତଃବେ ସେ ସେତି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଦାତ୍ ଚାବି ଅୟ୍ଦ୍ ।’”
ଜିସୁ କୟ୍ ସଃରାୟ୍ ଇରି କୟ୍ଲା, “ବଃଲେକ୍ କୁଦ୍ଲା ଲକ୍ ଗାଦେକ୍, ମଃତର୍ ବାଚ୍ଲା ଲକ୍ ଉଣା ।”
15 ၁၅ ထိုအခါ ဖာရိရှဲတို့သည် ထွက်သွားပြီးလျှင်၊ ငါတို့သည်သူ၏စကားကို ချောင်းမြောင်း၍ အပြစ်ပြုခွင့်ကို အဘယ်သို့ရနိုင်သနည်းဟု မေးမြန်းတိုင်ပင်ပြီးမှ၊
ସଃଡେବଃଳ୍ ପାରୁସିମଃନ୍ ସେତିହୁଣି ବାରାୟ୍ ଜାୟ୍ ଜିସୁକେ କଃତା ହଃଚାରି କଃରି ହାନ୍ଦେ ହଃକାଉଁକ୍ ସେମଃନ୍ କୁଟ୍ ହାଚ୍ଲାୟ୍ ।
16 ၁၆ မိမိတပည့်တို့နှင့် ဟေရုဒ်တပည့်တို့ကို အထံတော်သို့စေလွှတ်၍ အရှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် သစ္စာ ရှိပါ၏။ အဘယ်သူကိုမျှမကြောက်၊ လူမျက်နှာကိုမထောက်ဘဲ ဘုရားသခင်၏တရားလမ်းကို ဟုတ်မှန်စွာ ပြတော်မူသည်ကို အကျွန်ုပ်တို့ သိကြပါ၏။
ତଃବେ ସେମଃନ୍ ତାକାର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ ହେରଦିୟ ଦଃଳାର୍ କଃତେକ୍ ଲକ୍ମଃନାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଜିସୁର୍ ହାକ୍ ହଃଟାୟ୍ଲାୟ୍, ସେମଃନ୍ ଜାୟ୍ ଜିସୁକେ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଏ ଗୁରୁ, ଅଃମି ଜାଣୁଲୁ, ତୁୟ୍ ସଃତ୍ ଆର୍ ସଃତ୍ ବାବେ ଇସ୍ୱରାର୍ ଇସାବେ ସିକ୍ୟା ଦେଉଁଲିସ୍, ଆରେକ୍ ତୁୟ୍ କାକେ ହେଁ ନଃଡିରୁଲିସ୍ ବଃଲେକ୍ ତୁୟ୍ ଲକ୍ମଃନାର୍ ମୁକ୍ମେଟ୍ ନଃଦେକ୍ସି ।
17 ၁၇ သို့ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်သည် အဘယ်သို့ထင်တော်မူသနည်း။ ကဲသာဘုရင်အားအခွန်ကို ဆက်အပ်သ လော။ မဆက်အပ်သလော အကျွန်ုပ်တို့အား မိန့်တော်မူပါဟု မေးလျှောက်ကြ၏။
ତଃବେ ଅଃମିକ୍ କଃଉ, ରମ୍ ଦେସାର୍ ରଃଜା କାଇସର୍କେ ଅଃମି ସିସ୍ଟୁ ଦେତାର୍ ବିଦି କି ନାୟ୍?”
18 ၁၈ ယေရှုသည် ထိုသူတို့၏ဆိုးညစ်သောသဘောကို သိတော်မူလျှင်၊ လျှို့ဝှက်သောသူတို့၊ အဘယ်ကြောင့် ငါ့ကို စုံစမ်းနှောင့်ရှက်ကြသနည်း။
ମଃତର୍ ଜିସୁ ସେମଃନାର୍ କୁଟ୍ ଜାଣି କୟ୍ଲା, “ରେ ହେଟ୍କପଟ୍ୟାମଃନ୍, କାୟ୍ତାକ୍ ତୁମିମଃନ୍ ମକ୍ ହାନ୍ଦାୟ୍ ହଃକାଉଁକ୍ ଉପାୟ୍ କଃରୁଲାସ୍?
ସେ ସିସ୍ଟୁ ଦେତା ଡାବୁ ମକ୍ ଦଃକାଉଆ ।” ତଃବେ ସେମଃନ୍ ଗଟ୍ କାସୁ ତାକ୍ ଦିଲାୟ୍ ।
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ ହଃଚାର୍ଲା, “ଇ ମୁର୍ତି ଆର୍ ନାଉଁ କାର୍?”
21 ၂၁ ကဲသာဘုရင်၏ပုံ၊ လိပ်စာဖြစ်ပါသည်ဟု လျှောက်ကြသော်၊ ယေရှုကလည်း၊ ကဲသာဘုရင်၏ဥစ္စာကို ကဲသာဘုရင်အား ဆက်ပေးကြလော့။ ဘုရားသခင်၏ ဥစ္စာကိုကား ဘုရားသခင်အားဆက်ပေးကြလော့ဟု မိန့် တော်မူ၏။
ସେମଃନ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ରମ୍ ରାଜିର୍ ରଃଜା କାଇସରାର୍ ।” ତଃବେ ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ତଃବେ ଜୁୟ୍ରି କାଇସରାର୍, ସେରି କାଇସର୍କେ ଦିଆସ୍; ଆର୍ ଜୁୟ୍ରି ଇସ୍ୱରାର୍ ସେରି ଇସ୍ୱର୍କେ ଦିଆସ୍ ।”
ସେମଃନ୍ ଇ କଃତା ସୁଣି କାବା ଅୟଃଲାୟ୍ ଆର୍ ଜିସୁକେ ଚାଡି ହଃଳାୟ୍ଲାୟ୍ ।
ସେ ଦିନ୍ ସାଦୁକିମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ କଃତେକ୍ ଲକ୍ ଜିସୁର୍ ଲଃଗେ ଆୟ୍ଲାୟ୍, ସେମଃନ୍ ମଃଲା ଲକ୍ମଃନ୍ ଆରେକ୍ ଉଟ୍ତି ବଃଲି ନଃମାନ୍ତି ରିଲାୟ୍ ।
24 ၂၄ အရှင်ဘုရား၊ လူမည်သည်ကား သားမရှိဘဲသေလျှင်၊ သူ၏မယားကို သူ့ညီသိမ်းယူ၍ အစ်ကိုအမျိုး မပြတ်ဆက်နွယ်စေဟု မောရှေစီရင်ပါပြီ။
ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଏ ଗୁରୁ, ମସା କୟ୍ଆଚେ ଜେ, କେ ଜଦି ବିବା ଅୟ୍ ହିଲାମଃନ୍ ନଃଉତ୍ ମଃରେଦ୍, ତଃବେ ତାର୍ ବାୟ୍ସି, ମଃରୁ ବାୟ୍ସିର୍ ଡକୁର୍ସିକେ ବିବା ଅୟ୍ ସେ ତାର୍ ବାୟ୍ସିର୍ ଗିନେ ହିଲା ଜଃଲମ୍ କଃରେଦ୍ ଆର୍ ସେ ହିଲା ସେ ମଃଲା ବାୟ୍ସିର୍ ବଃଉଁସ୍ ବାଡାୟ୍ଦ୍ ।
25 ၂၅ အကျွန်ုပ်တို့တွင် ညီအစ်ကိုခုနစ်ယောက်ရှိပါ၏။ အစ်ကိုအကြီးသည် မိန်းမနှင့်စုံဘက်၍ သားမရှိဘဲ သေသဖြင့် မိမိမယားကို မိမိညီနှင့် ကျန်ရစ်စေ၏။
ତଃବେ ଦଃକ୍, ଅଃମାର୍ ବିତ୍ରେ ସାତ୍ ବାୟ୍ ରିଲାୟ୍, ହଃର୍ତୁ ବାୟ୍ ବିବା ଅୟ୍ ମଃଲା, ଆର୍ ହିଲାଟକି ନଃରିଲାକ୍ ତାର୍ ଡକୁର୍ସିକେ ତାର୍ ହିଟିର୍ ବାୟ୍ସି ସଃଙ୍ଗାୟ୍ଲା ।
ତାର୍ ହିଟିର୍ ବାୟ୍ସି ଆରେକ୍ ତାର୍ ହିଟିର୍ ବାୟ୍ସି, ଇ ରଃକମ୍ ସାତ୍ ବାୟ୍ ଜାକ ହେଁ ସେ ଟକିକେ ସଃଙ୍ଗାୟ୍ଲାୟ୍, ଆର୍ ହିଲାଟକି ନଃଉତ୍ ମଃଲାୟ୍ ।
ହଃଚେ ସେ ମାୟ୍ଜି ହେଁ ମଃଲି ।
28 ၂၈ သို့ဖြစ်၍ ထမြောက်ရာကာလ၌ ထိုမိန်းမသည် ခုနစ်ယောက်သောညီအစ်ကိုတို့တွင် အဘယ်သူ၏ မယားဖြစ်ရပါမည်နည်း။ ထိုသူအပေါင်းတို့သည် ထိုမိန်းမနှင့် စုံဘက်ခြင်းကို ပြုကြပြီဟု မေးလျှောက်ကြ၏။
ତଃବେ ହଃଚେ ଜଃଡେବଃଳ୍ ମଃଲାଲକ୍ମଃନ୍ ଉଟ୍ତି ଆଚେ ସଃଡେବଃଳ୍ ସେ ମାୟ୍ଜି ସାତ୍ ବାୟ୍ ବିତ୍ରାର୍ କାର୍ ଡକୁର୍ସି ଅୟ୍ଦ୍, ବଃଲେକ୍ ସେ ସାତ୍ ବାୟ୍ ହେଁ ତ ତାକ୍ ସଃଙ୍ଗାୟ୍ ରିଲାୟ୍ ।”
29 ၂၉ ယေရှုကလည်း၊ သင်တို့သည် ကျမ်းစာကိုနားမလည်၊ ဘုရားသခင်၏တန်ခိုးတော်ကို မသိသော ကြောင့် မှားသောအယူကိုယူကြ၏။
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ତୁମିମଃନ୍ ଦଃର୍ମ୍ ସାସ୍ତର୍ ଆର୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ସଃକ୍ତି ହେଁ ନଃଜାଣି ବୁଲ୍କି ଜଃଉଁଲାସ୍ ।
ବଃଲେକ୍ ମଃଲା ଲକ୍ମଃନ୍ ଉଟ୍ତି ସଃଡେବଃଳ୍ ସେମଃନ୍ ବିବା ନଃକେର୍ତି କି ବିବା ନଃଉତି । ମଃତର୍ ସେମଃନ୍ ସଃର୍ଗାର୍ ଦୁତ୍ମଃନାର୍ ହର୍ ଅୟ୍ ରେତି ।
ମଃଲା ଲକ୍ମଃନ୍ ଉଟ୍ତାର୍ କଃତା ଇସ୍ୱର୍ ଜୁୟ୍ରି ତୁମିମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା ଆଚେ, ସେରି କି କଃବେ ତୁମିମଃନ୍ ନଃହଳାସ୍?
32 ၃၂ ထိုမှတပါး သေလွန်သောသူတို့သည် ထမြောက်ခြင်းအရာမှာ၊ ဘုရားသခင်က၊ ငါသည် အာဗြဟံ၏ ဘုရား၊ ဣဇာက်၏ဘုရား၊ ယာကုပ်၏ဘုရားဖြစ်သည်ဟု သင်တို့အား မိန့်မြွက်တော်မူကြောင်းကို သင်တို့သည် မဘတ်ဘူးသလော။ ဘုရားသခင်သည် သေနေသောသူတို့၏ ဘုရားမဟုတ်၊ အသက်ရှင်သောသူတို့၏ ဘုရားဖြစ်တော်မူသည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
‘ଅଃମି ଅବ୍ରାହାମାର୍ ଇସ୍ୱର୍, ଇସାକାର୍ ଇସ୍ୱର୍ ଆର୍ ଜାକୁବର୍ ଇସ୍ୱର୍ ।’ ସେ ମଃଲା ଲକ୍ମଃନାର୍ ଇସ୍ୱର୍ ନୟ୍, ମଃତର୍ ବଚ୍ଲା ଲକାର୍ ଇସ୍ୱର୍ ।”
ଜିସୁର୍ ଇ ସିକ୍ୟା ସୁଣିକଃରି ଲକ୍ମଃନ୍ ବଃଡେ କାବା ଅୟଃଲାୟ୍ ।
ଜିସୁ ସାଦୁକିମଃନ୍କେ ତୁନ୍ ହାଳାୟ୍ଲା ଆଚେ ବଃଲି ସୁଣି ପାରୁସିମଃନ୍ ଗଟେତଃୟ୍ଁ ରୁଣ୍ଡ୍ଲାୟ୍ ।
ଆର୍ ସେମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଗଟେକ୍ ବିଦି ସିକାଉ ଜିସୁକେ ହାନ୍ଦାୟ୍ ହଃକାଉଁକ୍ ହଃଚାର୍ଲା,
“ଏ ଗୁରୁ, ମସାର୍ ବିଦି ବିତ୍ରେ କୁୟ୍ ଆଦେସ୍ ବଃଡ୍?”
ଜିସୁ ତାକ୍ କୟ୍ଲା, “ତୁୟ୍ ଅଃହ୍ଣାର୍ ସଃର୍ନେ ମଃନ୍, ସଃବୁ ଜିବନ୍, ସଃବୁ ମଃନ୍ ଦଃୟ୍ ମାପ୍ରୁ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଇସ୍ୱର୍କେ ଲାଡ୍ କଃର୍ ।
ଇରି ଅଃଉଁଲି ସଃବ୍କେ ବଃଡ୍ ଆର୍ ହଃର୍ତୁ ଆଦେସ୍ ।
39 ၃၉ ထိုမှတပါး ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်လော့ဟူသော ဒုတိယကပညတ်သည် ပဌမ ပညတ်နှင့် သဘောတူ၏။
ତାର୍ ହଃଚାର୍ ବଲ୍ ହେଁ ଇ ବଲ୍ ହର୍, ‘ତୁମି ଅଃହ୍ଣାର୍ ହାକିହଃଳ୍ସାକେ ଅଃହ୍ଣାକ୍ ଲାଡ୍ କଃଲା ହର୍ ଲାଡ୍ କଃରା ।’
40 ၄၀ ဤပညတ်နှစ်ပါးတို့ကား ပညတ္တိကျမ်းနှင့် အနာဂတ္တိကျမ်း ရှိသမျှတို့၏ အချုပ်အခြာပင်ဖြစ်သတည်းဟု မိန့်တော်မူ၏။
ଇ ଜଳେକ୍ ଆଦେସ୍ ଉହ୍ରେ ମସାର୍ ସଃର୍ନେ ବିଦି ଆର୍ ବାବ୍ବାଦିମଃନାର୍ ସିକ୍ୟା ବଃର୍ସା କଃରୁଲି ।”
ପାରୁସିମଃନ୍ ଗଟେଟାଣେ ରୁଣ୍ଡି ରିଲାବଃଳ୍ ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ ହଃଚାର୍ଲା,
“କ୍ରିସ୍ଟ ବଃଲେକ୍ ମସିଅକ୍ କେ ବଃଲି ତୁମିମଃନ୍ କାୟ୍ରି ବାବୁଲାସ୍, ସେ କାର୍ ହୟ୍ସି?” ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଦାଉଦାର୍ ହୟ୍ସି ।”
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ତଃବେ ଦାଉଦ୍ ମସିଆକ୍ ‘ମର୍ ମାପ୍ରୁ’ ବଃଲି କାୟ୍ତାକ୍ କୟ୍ଆଚେ? କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଆତ୍ମା ତଃୟ୍ହୁଣି ସେ ଇରି ଲେକିଆଚେ,
44 ၄၄ ဒါဝိဒ်၏စကားမှာ ထာဝရဘုရားက၊ သင်၏ ရန်သူတို့ကို သင်၏ခြေတင်ရာ ငါမချမထားမှီတိုင်အောင် ငါ့လက်ျာဘက်၌ ထိုင်နေလော့ဟု ငါ၏သခင်အား မိန့်တော်မူသည်ဟု ဒါဝိဒ်ဆိုသတည်း။
‘ମାପ୍ରୁ ମର୍ ମାପ୍ରୁକ୍ କୟ୍ଲା, ମୁୟ୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ହଃତେକ୍ ତୁମାର୍ ସଃତ୍ରୁମଃନ୍କେ, ତୁମାର୍ ହାଦ୍ ତଃଳେ ନଃକେରି ଆଚୁ, ସଃଡେବଃଳ୍ ହଃତେକ୍ ମର୍ କାତାକୁଚି ବାଟ୍ ବଃସିରେ ।’
45 ၄၅ ထိုသို့ ဒါဝိဒ်သည် ခရစ်တော်ကိုသခင်ဟူ၍ ခေါ်လျှင်၊ အဘယ်သို့ သူ၏သားဖြစ်သနည်းဟု မေးတော် မူသည်ရှိသော်၊
ଜଦି ଦାଉଦ୍ ମସିଆକ୍ ‘ମର୍ ମାପ୍ରୁ’ ବଃଲି କୟ୍ଆଚେ, ତଃବେ କ୍ରିସ୍ଟ କଃନ୍କଃରି ଦାଉଦାର୍ ହୟ୍ସି ଅଃଉଁ ହାରେ?”
46 ၄၆ အဘယ်သူမျှ စကားတခွန်းကိုပြန်လျှောက်ခြင်းငှါ မတတ်နိုင်ကြ။ ထိုနေ့မှစ၍ နောက်တဖန် အဘယ် သူမျှ မမေးမလျှောက်ဝံ့ကြ။
ତଃବେ ଜିସୁକେ କେହେଁ ହଃଦେକ୍ କଃଉଁକେ ନଃହାୟ୍ଲାୟ୍, ଆର୍ ସେଦିନ୍ ହୁଣି କେହେଁ ତାକ୍ କାୟ୍ କଃତା ହେଁ ହଃଚାରୁକ୍ ସାସ୍ ନଃକେଲାୟ୍ ।
