< Philippenses 2 >

1 Si qua ergo consolatio in Christo, si quod solatium charitatis, si qua societas spiritus, si qua viscera miserationis:
Аще убо кое утешение о Христе, (или) аще кая утеха любве, аще кое общение духа, аще кое милосердие и щедроты,
2 implete gaudium meum ut idem sapiatis, eandem charitatem habentes, unanimes, idipsum sentientes,
исполните мою радость, да тожде мудрствуете, ту же любовь имуще, единодушни, единомудренни:
3 nihil per contentionem, neque per inanem gloriam: sed in humilitate superiores sibi invicem arbitrantes,
ничтоже по рвению или тщеславию, но смиреномудрием друг друга честию болша себе творяще.
4 non quae sua sunt singuli considerantes, sed ea, quae aliorum.
Не своих си кийждо, но и дружних кийждо смотряйте.
5 Hoc enim sentite in vobis, quod et in Christo Iesu:
Сие бо да мудрствуется в вас, еже и во Христе Иисусе:
6 qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se aequalem Deo:
Иже, во образе Божии сый, не восхищением непщева быти равен Богу:
7 sed semetipsum exinanivit formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ut homo.
но Себе умалил, зрак раба приим, в подобии человечестем быв, и образом обретеся якоже человек:
8 Humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis.
смирил Себе, послушлив быв даже до смерти, смерти же крестныя.
9 Propter quod et Deus exaltavit illum, et donavit illi nomen, quod est super omne nomen:
Темже и Бог Его превознесе и дарова Ему имя, еже паче всякаго имене,
10 ut in nomine Iesu omne genu flectatur caelestium, terrestrium, et infernorum,
да о имени Иисусове всяко колено поклонится небесных и земных и преисподних,
11 et omnis lingua confiteatur quia Dominus Iesus Christus in gloria est Dei Patris.
и всяк язык исповесть, яко Господь Иисус Христос в славу Бога Отца.
12 Itaque charissimi mei (sicut semper obedistis): non ut in praesentia mei tantum, sed multo magis nunc in absentia mea, cum metu et tremore vestram salutem operamini.
Темже, возлюбленнии мои, якоже всегда послушасте мене, не якоже в пришествии моем точию, но ныне много паче во отшествии моем, со страхом и трепетом свое спасение содевайте:
13 Deus est enim, qui operatur in vobis et velle, et perficere pro bona voluntate.
Бог бо есть действуяй в вас и еже хотети и еже деяти о благоволении.
14 Omnia autem facite sine murmurationibus, et haesitationibus:
Вся творите без роптания и размышления,
15 ut sitis sine querela, et simplices filii Dei, sine reprehensione in medio nationis pravae, et perversae: inter quos lucetis sicut luminaria in mundo,
да будете неповинни и цели, чада Божия непорочна посреде рода строптива и развращена, в нихже являетеся якоже светила в мире,
16 verbum vitae continentes ad gloriam meam in die Christi, quia non in vacuum cucurri, neque in vacuum laboravi.
слово животно придержаще, в похвалу мне в день Христов, яко не вотще текох, ни вотще трудихся.
17 Sed et si immolor supra sacrificium, et obsequium fidei vestrae, gaudeo, et congratulor omnibus vobis.
Но аще и жрен бываю о жертве и службе веры вашея, радуюся и сорадуюся всем вам:
18 Idipsum autem et vos gaudete, et congratulamini mihi.
такожде и вы радуйтеся и сорадуйтеся мне.
19 Spero autem in Domino Iesu, Timotheum me cito mittere ad vos: ut et ego bono animo sim, cognitis quae circa vos sunt.
Уповаю же о Господе Иисусе Тимофеа вскоре послати к вам, да и аз благодушствую, уведев яже о вас.
20 Neminem enim habeo tam unanimem, qui sincera affectione pro vobis solicitus sit.
Ни единаго бо имам равнодушна, иже приснее о вас попечется:
21 Omnes enim quae sua sunt quaerunt, non quae sunt Iesu Christi.
вси бо своих си ищут, (а) не яже Христа Иисуса.
22 Experimentum autem eius cognoscite, quia sicut patri filius, mecum servivit in Evangelio.
Искусство же его знаете, зане якоже отцу чадо, со мною поработал в благовестии.
23 Hunc igitur spero me mittere ad vos, mox ut videro quae circa me sunt.
Сего же убо уповаю послати абие, повнегда увем яже о мне.
24 Confido autem in Domino quoniam et ipse veniam ad vos cito.
Надеюся же о Господе, яко и сам скоро прииду к вам.
25 Necessarium autem existimavi Epaphroditum fratrem, et cooperatorem, et commilitonem meum, vestrum autem apostolum, et ministrum necessitatis meae, mittere ad vos:
Потребнее же возмнех Епафродита брата и споспешника и своинника моего, вашего же посланника и служителя потребе моей, послати к вам,
26 quoniam quidem omnes vos desiderabat: et moestus erat, propterea quod audieratis illum infirmatum.
понеже желанием желаше видети всех вас, и тужаше, зане слышасте, яко боле.
27 Nam et infirmatus est usque ad mortem: sed Deus misertus est eius: non solum autem eius, verum etiam et mei, ne tristitiam super tristitiam haberem.
Ибо боле близ смерти: но Бог помилова его, не его же токмо, но и мене, да не скорбь на скорбь прииму.
28 Festinantius ergo misi illum, ut viso eo iterum gaudeatis, et ego sine tristitia sim.
Скорее убо послах его, да видевше его паки, возрадуетеся, и аз безпечален пребуду.
29 Excipite itaque illum cum omni gaudio in Domino, et eiusmodi cum honore habetote.
Приимите убо его о Господе со всякою радостию, и таковыя честны имейте,
30 quoniam propter opus Christi usque ad mortem accessit, tradens animam suam ut impleret id, quod ex vobis deerat erga meum obsequium.
зане за дело Христово даже до смерти приближися, понудив себе вседушно, да исполнит ваше лишение службы яже ко мне.

< Philippenses 2 >