< Corinthios Ii 2 >

1 Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos.
Судих же в себе сие, не паки скорбию к вам приити.
2 Si enim ego contristo vos: et quis est, qui me laetificet, nisi qui contristatur ex me?
Аще бо аз скорбь творю вам, то кто есть веселяяй мя, точию приемляй скорбь от мене?
3 Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere: confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est.
И писах вам сие истое, да не пришед скорбь на скорбь прииму, о нихже подобаше ми радоватися, надеяся на вся вы, яко моя радость всех вас есть.
4 Nam ex multa tribulatione, et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrymas: non ut contristemini: sed ut sciatis, quam charitatem habeam abundantius in vobis.
От печали бо многия и туги сердца написах вам многими слезами, не яко да оскорбитеся, но любовь да познаете, юже имам изобильно к вам.
5 Si quis autem contristavit me, non me contristavit: sed ex parte, ut non onerem omnes vos.
Аще ли кто оскорбил мене, не мене оскорби, но от части, да не отягчу, всех вас.
6 Sufficit illi, qui eiusmodi est, obiurgatio haec, quae fit a pluribus:
Довольно бо таковому запрещение сие, еже от многих:
7 ita ut econtrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui eiusmodi est.
темже сопротивное паче вы да даруете и утешите, да не како многою скорбию пожерт будет таковый:
8 Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum charitatem.
темже молю вы, утвердите к нему любовь.
9 Ideo enim et scripsi vobis, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis.
На сие бо и писах, да разумею искусство ваше, аще во всем послушливи есте.
10 Cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi,
Емуже аще что даруете, и аз: ибо аз аще что даровах, емуже даровах, вас ради, о лицы Иисус Христове,
11 ut non circumveniamur a satana: non enim ignoramus cogitationes eius.
да не обидими будем от сатаны: не не разумеваем бо умышлений его.
12 Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino,
Пришед же в Троаду во благовестие Христово, и двери отверзене ми бывшей о Господе,
13 non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam.
не имех покоя духу моему, не обретшу ми Тита брата моего: но отрекся им, изыдох в Македонию.
14 Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Iesu, et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco:
Богу же благодарение, всегда победители нас творящему о Христе Иисусе и воню разума Его являющу нами во всяцем месте.
15 quia Christi bonus odor sumus Deo in iis, qui salvi fiunt, et in iis, qui pereunt:
Яко Христово благоухание есмы Богови в спасаемых и в погибающих.
16 aliis quidem odor mortis in mortem: aliis autem odor vitae in vitam. Et ad haec quis tam idoneus?
Овем убо воня смертная в смерть, овем же воня животная в живот. И к сим кто доволен?
17 Non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur.
Несмы бо, якоже мнози, нечисто проповедающии слово Божие, но яко от чистоты, но яко от Бога, пред Богом, во Христе глаголем.

< Corinthios Ii 2 >