< Corinthios I 2 >

1 Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiae, annuncians vobis testimonium Christi.
И аз пришед к вам, братие, приидох не по превосходному словеси или премудрости возвещая вам свидетелство Божие:
2 Non enim iudicavi me scire aliquid inter vos, nisi Iesum Christum, et hunc crucifixum.
не судих бо ведети что в вас, точию Иисуса Христа, и Сего распята:
3 Et ego in infirmitate, et timore, et tremore multo fui apud vos:
и аз в немощи и страсе и трепете мнозе бых в вас.
4 et sermo meus, et praedicatio mea non in persuasibilibus humanae sapientiae verbis, sed in ostensione spiritus, et virtutis:
И слово мое и проповедь моя не в препретелных человеческия премудрости словесех, но в явлении духа и силы,
5 ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei.
да вера ваша не в мудрости человечестей, но в силе Божией будет.
6 Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam vero non huius saeculi, neque principum huius saeculi, qui destruuntur: (aiōn g165)
Премудрость же глаголем в совершенных, премудрость же не века сего, ни князей века сего престающих, (aiōn g165)
7 sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quae abscondita est, quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam nostram, (aiōn g165)
но глаголем премудрость Божию, в тайне сокровенную, юже предустави Бог прежде век в славу нашу, (aiōn g165)
8 quam nemo principum huius saeculi cognovit: si enim cognovissent, numquam Dominum gloriae crucifixissent. (aiōn g165)
юже никтоже от князей века сего разуме: аще бо быша разумели, не быша Господа славы распяли. (aiōn g165)
9 Sed sicut scriptum est: Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascenderunt, quae praeparavit Deus iis, qui diligunt illum:
Но якоже есть писано: ихже око не виде, и ухо не слыша, и на сердце человеку не взыдоша, яже уготова Бог любящым Его.
10 nobis autem revelavit Deus per spiritum suum: Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei.
Нам же Бог открыл есть Духом Своим: Дух бо вся испытует, и глубины Божия.
11 Quis enim hominum scit quae sunt hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est? ita et quae Dei sunt, nemo cognovit, nisi Spiritus Dei.
Кто бо весть от человек, яже в человеце, точию дух человека, живущий в нем? Такожде и Божия никтоже весть, точию Дух Божий.
12 Nos autem non spiritum huius mundi accepimus, sed Spiritum, qui ex Deo est, ut sciamus quae a Deo donata sunt nobis:
Мы же не духа мира сего прияхом, но Духа иже от Бога, да вемы яже от Бога дарованная нам,
13 quae et loquimur non in doctis humanae sapientiae verbis, sed in doctrina Spiritus, spiritualibus spiritualia comparantes.
яже и глаголем не в наученых человеческия премудрости словесех, но в наученых Духа Святаго, духовная духовными сразсуждающе.
14 Animalis autem homo non percipit ea, quae sunt Spiritus Dei: stultitia enim est illi, et non potest intelligere: quia spiritualiter examinantur.
Душевен же человек не приемлет яже Духа Божия: юродство бо ему есть, и не может разумети, зане духовне востязуется.
15 Spiritualis autem iudicat omnia: et ipse a nemine iudicatur, sicut scriptum est:
Духовный же востязует убо вся, а сам той ни от единаго востязуется.
16 Quis enim cognovit sensum Domini, aut quis instruxit eum? Nos autem sensum Christi habemus.
Кто бо разуме ум Господень, иже изяснит и? Мы же ум Христов имамы.

< Corinthios I 2 >