Ecclesiastes 1
1 Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Ierusalem.
達味之子耶路撒冷的君王「訓道者」的語錄：
2 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes: vanitas vanitatum, et omnia vanitas.
虛而又虛，訓道者說：虛而又虛，萬事皆虛。
3 Quid habet amplius homo de universo labore suo, quo laborat sub sole?
人在太陽下辛勤勞作，為人究有何益﹖
4 Generatio præterit, et generatio advenit: terra autem in æternum stat.
一代過去，一代又來，大地仍然常在。
5 Oritur sol, et occidit, et ad locum suum revertitur: ibique renascens,
太陽升起，太陽落下，匆匆趕回原處，從新再升。
6 gyrat per Meridiem, et flectitur ad Aquilonem: lustrans universa in circuitu pergit spiritus, et in circulos suos revertitur.
風吹向南，又轉向北，旋轉不息，循環周行。
7 Omnia flumina intrant in mare, et mare non redundat: ad locum, unde exeunt flumina, revertuntur ut iterum fluant.
江河流入大海，大海總不滿溢；江河仍向所往之處，川流不息。
8 Cunctæ res difficiles: non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur.
萬事皆辛勞，無人能盡言：眼看，看不夠；耳聽，聽不飽。
9 Quid est quod fuit? ipsum quod futurum est. Quid est quod factum est? ipsum quod faciendum est.
往昔所有的，將來會再有；昔日所行的，將來會再行；太陽之下決無新事。
10 Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est: iam enim præcessit in sæculis, quæ fuerunt ante nos.
若有人指著某事說：「看，這是新事。」豈不知在我們以前早就有過。
11 Non est priorum memoria: sed nec eorum quidem, quæ postea futura sunt, erit recordatio apud eos, qui futuri sunt in novissimo.
只是對往者，沒有人去追憶；同樣，對來者，也不會為後輩所記念。
12 Ego Ecclesiastes fui rex Israel in Ierusalem,
我訓道者，曾在耶路撒冷作過以色列的君王。
13 et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter de omnibus, quæ fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.
我曾專心用智慧考查研究過天下所發生的一切；－－這實在是天主賜與人類的一項艱辛的工作。
14 Vidi cuncta, quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas, et afflictio spiritus.
我觀察了在太陽下所發生的一切：看，都是空虛，都是追風。
15 Perversi difficile corriguntur, et stultorum infinitus est numerus.
彎曲的，不能使之正直，虧缺的，實在不可勝數。
16 Locutus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia, qui fuerunt ante me in Ierusalem: et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici.
我心裏自語說：「看，我獲得了又大又多的智慧，勝過了所有在我以前住在耶路撒冷的人，我的心獲得了許多智慧和學問。」
17 Dedique cor meum ut scirem prudentiam, atque doctrinam, erroresque et stultitiam: et agnovi quod in his quoque esset labor, et afflictio spiritus,
我再專心研究智慧和學問，愚昧和狂妄，我纔發覺：連這項工作也是追風。
18 eo quod in multa sapientia multa sit indignatio: et qui addit scientiam, addit et laborem.
因為，智慧愈多，煩惱愈多；學問越廣，憂慮越深。
