詩篇 23

1 ヱホバは我が牧者なり われ乏しきことあらじ

Faarfannaa Daawit. Waaqayyo tiksee koo ti; ani homaa hin dhabu.

2 ヱホバは我をみどりの野にふさせ いこひの水濱にともなひたまふ

Inni marga lalisaa keessa na boqochiisa; gara bishaan tasgabbaaʼaattis na geessa;

3 ヱホバはわが霊魂をいかし名のゆゑをもて我をただしき路にみちびき給ふ

inni lubbuu natti deebisa. Maqaa isaatiif jedhees karaa qajeelaa irra na deemsisa.

4 たとひわれ死のかげの谷をあゆむとも禍害をおそれじ なんぢ我とともに在せばなり なんぢの笞なんぢの杖われを慰む

Ani yoon sulula gaaddisa duʼaa keessa deeme illee ati waan na wajjin jirtuuf, homaa hin sodaadhu; uleen keetii fi bokkuun kee na jajjabeessu.

5 なんぢわが仇のまへに我がために筵をまうけ わが首にあぶらをそそぎたまふ わが酒杯はあふるるなり

Ati utuma diinonni koo ilaalanuu fuula koo duratti maaddii naa qopheessita. Mataa koo zayitii dibda; xoofoon koos guutuu irraan dhangalaʼaa dha.

6 わが世にあらん限りはかならず恩惠と憐憫とわれにそひきたらん 我はとこしへにヱホバの宮にすまん

Dhugumaan gaarummaan keetii fi araarri kee, bara jireenya kootii hunda na duukaa buʼu; anis bara baraan, mana Waaqayyoo keessa nan jiraadha.