Sálmarnir 105

1 Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.

Alleluia. Confitemini Domino, et invocate nomen eius: annunciate inter gentes opera eius.

2 Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.

Cantate ei, et psallite ei: narrate omnia mirabilia eius.

3 Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!

Laudamini in nomine sancto eius: lætetur cor quærentium Dominum.

4 Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!

Quærite Dominum, et confirmamini: quærite faciem eius semper.

5 Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,

Mementote mirabilium eius, quæ fecit: prodigia eius, et iudicia oris eius.

6 afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?

Semen Abraham, servi eius: filii Iacob electi eius.

7 Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.

Ipse Dominus Deus noster: in universa terra iudicia eius.

8 Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,

Memor fuit in sæculum testamenti sui: verbi, quod mandavit in mille generationes:

9 sáttmála sínum við Abraham og Ísak.

Quod disposuit ad Abraham: et iuramenti sui ad Isaac:

10 Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:

Et statuit illud Iacob in præceptum: et Israel in testamentum æternum:

11 „Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“

Dicens: Tibi dabo Terram Chanaan, funiculum hereditatis vestræ.

12 Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.

Cum essent numero brevi, paucissimi et incolæ eius:

13 Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.

Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum.

14 Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.

Non reliquit hominem nocere eis: et corripuit pro eis reges.

15 „Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.

Nolite tangere christos meos: et in prophetis meis nolite malignari.

16 Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.

Et vocavit famem super terram: et omne firmamentum panis contrivit.

17 Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.

Misit ante eos virum: in servum venundatus est Ioseph.

18 Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,

Humiliaverunt in compedibus pedes eius, ferrum pertransiit animam eius,

19 en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.

donec veniret verbum eius. Eloquium Domini inflammavit eum:

20 Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,

misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum.

21 og setti hann svo yfir allar eigur sínar.

Constituit eum dominum domus suæ: et principem omnis possessionis suæ:

22 Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.

Ut erudiret principes eius sicut semetipsum: et senes eius prudentiam doceret.

23 Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.

Et intravit Israel in Ægyptum: et Iacob accola fuit in Terra Cham.

24 Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.

Et auxit populum suum vehementer: et firmavit eum super inimicos eius.

25 En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.

Convertit cor eorum ut odirent populum eius: et dolum facerent in servos eius.

26 Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.

Misit Moysen servum suum: Aaron, quem elegit ipsum.

27 Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.

Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in Terra Cham.

28 Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,

Misit tenebras, et obscuravit: et non exacerbavit sermones suos.

29 breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.

Convertit aquas eorum in sanguinem: et occidit pisces eorum.

30 Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!

Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum.

31 Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.

Dixit, et venit cœnomyia: et cinifes in omnibus finibus eorum.

32 Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.

Posuit pluvias eorum grandinem: ignem comburentem in terra ipsorum.

33 Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.

Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum: et contrivit lignum finium eorum.

34 Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður

Dixit, et venit locusta, et bruchus, cuius non erat numerus:

35 og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!

Et comedit omne fœnum in terra eorum: et comedit omnem fructum terræ eorum.

36 Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.

Et percussit omne primogenitum in terra eorum: primitias omnis laboris eorum.

37 Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.

Et eduxit eos cum argento et auro: et non erat in tribubus eorum infirmus.

38 Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.

Lætata est Ægyptus in profectione eorum: quia incubuit timor eorum super eos.

39 Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.

Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem.

40 Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.

Petierunt, et venit coturnix: et pane cæli saturavit eos.

41 Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.

Dirupit petram, et fluxerunt aquæ: abierunt in sicco flumina;

42 Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,

Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum.

43 og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.

Et eduxit populum suum in exultatione, et electos suos in lætitia.

44 Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.

Et dedit illis regiones gentium: et labores populorum possederunt:

45 Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!

Ut custodiant iustificationes eius, et legem eius requirant.