Jean 11
1 Il y avait un homme malade, nommé Lazare, qui était de Béthanie, village de Marie et de Marthe, sa soeur.
ην δε τις ασθενων λαζαρος απο βηθανιας εκ της κωμης μαριας και μαρθας της αδελφης αυτης
2 Marie est celle qui oignit de parfum le Seigneur, et lui essuya les pieds avec ses cheveux; et c'était son frère Lazare qui était malade.
ην δε μαρια η αλειψασα τον κυριον μυρω και εκμαξασα τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης ης ο αδελφος λαζαρος ησθενει
3 Les soeurs donc envoyèrent dire à Jésus: «Seigneur, celui que tu aimes est malade.»
απεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυτον λεγουσαι κυριε ιδε ον φιλεις ασθενει
4 Jésus, ayant entendu ces paroles, dit: «Cette maladie ne va point à la mort, mais elle est pour la gloire de Dieu, afin que le Fils de Dieu soit glorifié par elle.»
ακουσας δε ο ιησους ειπεν αυτη η ασθενεια ουκ εστιν προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του θεου ινα δοξασθη ο υιος του θεου δι αυτης
5 Or Jésus aimait Marthe, et sa soeur, et Lazare.
ηγαπα δε ο ιησους την μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον λαζαρον
6 Lorsqu'il eut appris que Lazare était malade, il resta encore deux jours dans le lieu où il était;
ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερας
7 puis, ce temps écoulé, il dit à ses disciples: «Retournons eu Judée.»
επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις αγωμεν εις την ιουδαιαν παλιν
8 Les disciples lui dirent: «Maître, il n'y a que peu de temps que les Juifs cherchaient à te lapider, et tu retournes en Judée?»
λεγουσιν αυτω οι μαθηται ραββι νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι και παλιν υπαγεις εκει
9 Jésus répondit: «N'y a-t-il pas douze heures au jour? Si l’on marche pendant le jour, on ne se heurte point, parce qu'on voit la lumière de ce monde;
απεκριθη ιησους ουχι δωδεκα εισιν ωραι της ημερας εαν τις περιπατη εν τη ημερα ου προσκοπτει οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει
10 mais si l’on marche pendant la nuit, on se heurte, parce qu'on manque de lumière.»
εαν δε τις περιπατη εν τη νυκτι προσκοπτει οτι το φως ουκ εστιν εν αυτω
11 Il parla ainsi, et ajouta: «Lazare, notre ami, dort; mais je vais l'éveiller.»
ταυτα ειπεν και μετα τουτο λεγει αυτοις λαζαρος ο φιλος ημων κεκοιμηται αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον
12 «Les disciples lui dirent: «Seigneur, s'il dort, il sera guéri; »
ειπον ουν οι μαθηται αυτου κυριε ει κεκοιμηται σωθησεται
13 mais Jésus avait parlé de sa mort, et eux avaient cru qu'il parlait du repos du sommeil.
ειρηκει δε ο ιησους περι του θανατου αυτου εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει
14 Alors Jésus leur dit ouvertement: «Lazare est mort;
τοτε ουν ειπεν αυτοις ο ιησους παρρησια λαζαρος απεθανεν
15 et je me réjouis à cause de vous de ce que je n'étais pas là, afin que vous croyiez; mais allons vers lui.»
και χαιρω δι υμας ινα πιστευσητε οτι ουκ ημην εκει αλλ αγωμεν προς αυτον
16 Sur quoi Thomas, qui est appelé Didyme, dit aux autres disciples: «Allons-y aussi, afin de mourir avec lui.»
ειπεν ουν θωμας ο λεγομενος διδυμος τοις συμμαθηταις αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου
17 Jésus étant arrivé, trouva qu'il y avait déjà quatre jours que Lazare était dans le sépulcre;
ελθων ουν ο ιησους ευρεν αυτον τεσσαρας ημερας ηδη εχοντα εν τω μνημειω
18 et, comme Béthanie n'était éloigné de Jérusalem que de quinze stades environ,
ην δε η βηθανια εγγυς των ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε
19 beaucoup de Juifs étaient venus voir Marthe et Marie pour les consoler de la mort de leur frère.
και πολλοι εκ των ιουδαιων εληλυθεισαν προς τας περι μαρθαν και μαριαν ινα παραμυθησωνται αυτας περι του αδελφου αυτων
20 Dès que Marthe eut appris que Jésus venait, elle alla au-devant de lui; pour Marie, elle était assise à la maison.
η ουν μαρθα ως ηκουσεν οτι ο ιησους ερχεται υπηντησεν αυτω μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο
21 Marthe dit donc à Jésus: «Seigneur, si tu eusses été ici, mon frère ne serait pas mort;
ειπεν ουν [ η ] μαρθα προς τον ιησουν κυριε ει ης ωδε ο αδελφος μου ουκ αν ετεθνηκει
22 mais, maintenant même, je sais que tout ce que tu demanderas à Dieu, Dieu te l'accordera.»
αλλα και νυν οιδα οτι οσα αν αιτηση τον θεον δωσει σοι ο θεος
23 Jésus lui dit: «Ton frère ressuscitera.»
λεγει αυτη ο ιησους αναστησεται ο αδελφος σου
24 — «Je sais, reprit Marthe, qu'il ressuscitera, lors de la résurrection, au dernier jour.»
λεγει αυτω μαρθα οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα
25 Jésus lui repartit: «Je suis la résurrection et la vie: celui qui croit en moi, vivra, quand même il serait mort,
ειπεν αυτη ο ιησους εγω ειμι η αναστασις και η ζωη ο πιστευων εις εμε καν αποθανη ζησεται
και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανη εις τον αιωνα πιστευεις τουτο (aiōn g165)
27 Elle lui dit: «Oui, Seigneur, je crois que tu es le Messie, le Fils de Dieu, celui qui devait venir dans le monde.»
λεγει αυτω ναι κυριε εγω πεπιστευκα οτι συ ο χριστος ο υιος του θεου ο εις τον κοσμον ερχομενος
28 Ayant ainsi parlé, elle s'en alla, et appela en secret Marie, sa soeur, disant: «Le maître est là, et il te demande.»
και ταυτα ειπουσα απηλθεν και εφωνησεν μαριαν την αδελφην αυτης λαθρα ειπουσα ο διδασκαλος παρεστιν και φωνει σε
29 Dès que Marie l'eut entendue, elle se leva promptement et alla vers lui.
εκεινη ως ηκουσεν εγειρεται ταχυ και ερχεται προς αυτον
30 Or Jésus n'était pas encore entré dans le village, mais il était à l'endroit où Marthe l'avait rencontré.
ουπω δε εληλυθει ο ιησους εις την κωμην αλλ ην εν τω τοπω οπου υπηντησεν αυτω η μαρθα
31 Les Juifs qui étaient avec Marie, dans la maison, et qui la consolaient, la voyant se lever promptement et sortir, la suivirent, disant: «Elle va au sépulcre pour y pleurer.»
οι ουν ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην ιδοντες την μαριαν οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν ηκολουθησαν αυτη λεγοντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυση εκει
32 Dès que Marie fut arrivée à l'endroit où était Jésus, et qu'elle le vit, elle tomba à ses pieds, et lui dit: «Seigneur, si tu eusses été ici, mon frère ne serait pas mort.»
η ουν μαρια ως ηλθεν οπου ην ο ιησους ιδουσα αυτον επεσεν αυτου εις τους ποδας λεγουσα αυτω κυριε ει ης ωδε ουκ αν απεθανεν μου ο αδελφος
33 Lorsque Jésus la vit pleurer, elle et les Juifs qui l'accompagnaient, il frémit intérieurement, et, se laissant aller à son émotion,
ιησους ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτη ιουδαιους κλαιοντας ενεβριμησατο τω πνευματι και εταραξεν εαυτον
34 il dit: «où l'avez-vous mis?» Ils lui dirent: «Seigneur, viens et vois.»
και ειπεν που τεθεικατε αυτον λεγουσιν αυτω κυριε ερχου και ιδε
35 Jésus pleura.
εδακρυσεν ο ιησους
36 Les Juifs disaient donc: «Voyez comme il l'aimait.»
ελεγον ουν οι ιουδαιοι ιδε πως εφιλει αυτον
37 Toutefois quelques-uns d'entre eux dirent: «Lui, qui a ouvert les yeux de l'aveugle, ne pouvait-il pas faire aussi que celui-ci ne mourût pas?»
τινες δε εξ αυτων ειπον ουκ ηδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανη
38 Jésus, frémissant de nouveau en lui-même, se rend au sépulcre: c'était un caveau, et une pierre était posée dessus.
ιησους ουν παλιν εμβριμωμενος εν εαυτω ερχεται εις το μνημειον ην δε σπηλαιον και λιθος επεκειτο επ αυτω
39 Jésus dit: «Otez la pierre.» La soeur du mort, Marthe, lui dit: «Seigneur, il a déjà de l'odeur; car il y a quatre jours qu'il est là.»
λεγει ο ιησους αρατε τον λιθον λεγει αυτω η αδελφη του τεθνηκοτος μαρθα κυριε ηδη οζει τεταρταιος γαρ εστιν
40 Jésus lui repartit: «Ne t'ai-je pas dit que si tu crois, tu terras la gloire de Dieu?»
λεγει αυτη ο ιησους ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσης οψει την δοξαν του θεου
41 Ils ôtèrent donc la pierre; alors Jésus, levant les yeux en haut, dit: «Père, je te rends grâce de ce que tu m'as exaucé.
ηραν ουν τον λιθον ου ην ο τεθνηκως κειμενος ο δε ιησους ηρεν τους οφθαλμους ανω και ειπεν πατερ ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου
42 Pour moi, je savais bien que tu m'exauces toujours, mais je dis cela à cause de cette foule qui m'entoure, afin qu'elle croie que c'est toi qui m'as envoyé.»
εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεις αλλα δια τον οχλον τον περιεστωτα ειπον ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας
43 Ayant ainsi parlé, il cria d'une voix forte: «Lazare, sors; »
και ταυτα ειπων φωνη μεγαλη εκραυγασεν λαζαρε δευρο εξω
44 et le mort sortit, les mains et les pieds liés de bandelettes, et le visage enveloppé d'un suaire. Jésus leur dit: «Déliez-le, et le laissez aller.»
και εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τους ποδας και τας χειρας κειριαις και η οψις αυτου σουδαριω περιεδεδετο λεγει αυτοις ο ιησους λυσατε αυτον και αφετε υπαγειν
45 Un grand nombre de Juifs, la plupart de ceux qui étaient venus visiter Marie et avaient vu ce miracle de Jésus, crurent en lui;
πολλοι ουν εκ των ιουδαιων οι ελθοντες προς την μαριαν και θεασαμενοι α εποιησεν ο ιησους επιστευσαν εις αυτον
46 quelques-uns d'entre eux, cependant, allèrent trouver les pharisiens et leur rapportèrent ce que Jésus avait fait.
τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους φαρισαιους και ειπον αυτοις α εποιησεν ο ιησους
47 Alors les principaux sacrificateurs et les pharisiens assemblèrent le Sanhédrin et dirent: «Que ferons-nous? car cet homme opère beaucoup de miracles;
συνηγαγον ουν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι συνεδριον και ελεγον τι ποιουμεν οτι ουτος ο ανθρωπος πολλα σημεια ποιει
48 si nous le laissons faire, tout le monde croira en lui, et les Romains viendront, et ils détruiront notre temple et notre nation.»
εαν αφωμεν αυτον ουτως παντες πιστευσουσιν εις αυτον και ελευσονται οι ρωμαιοι και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνος
49 L'un d'eux, nommé Caïphe, souverain sacrificateur cette année-là, leur dit: «Vous n'y entendez rien;
εις δε τις εξ αυτων καιαφας αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου ειπεν αυτοις υμεις ουκ οιδατε ουδεν
50 vous ne réfléchissez pas qu'il nous est avantageux qu'un seul homme meure pour le peuple, et que toute la nation ne périsse pas.»
ουδε διαλογιζεσθε οτι συμφερει ημιν ινα εις ανθρωπος αποθανη υπερ του λαου και μη ολον το εθνος αποληται
51 Or, il ne dit pas cela de son propre mouvement, mais comme il était souverain sacrificateur cette année-là, il prophétisa que Jésus devait mourir pour la nation;
τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν αλλα αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου προεφητευσεν οτι εμελλεν ο ιησους αποθνησκειν υπερ του εθνους
52 mais non pas pour la nation seulement, car c'était aussi afin de réunir en un seul corps les enfants de Dieu qui sont dispersés.
και ουχ υπερ του εθνους μονον αλλ ινα και τα τεκνα του θεου τα διεσκορπισμενα συναγαγη εις εν
53 Dès ce jour, ils délibérèrent de le faire mourir;
απ εκεινης ουν της ημερας συνεβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον
54 c'est pourquoi Jésus ne se montra plus en public parmi les Juifs, et s'en alla dans les campagnes de la Judée, près du désert, à Ephraïm-la-Ville, où il séjourna avec ses disciples.
ιησους ουν ουκετι παρρησια περιεπατει εν τοις ιουδαιοις αλλα απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου εις εφραιμ λεγομενην πολιν κακει διετριβεν μετα των μαθητων αυτου
55 Cependant la Pâque des Juifs était proche, et beaucoup de gens montèrent des campagnes de la Judée à Jérusalem, avant la Pâque, pour se purifier.
ην δε εγγυς το πασχα των ιουδαιων και ανεβησαν πολλοι εις ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα ινα αγνισωσιν εαυτους
56 Ils cherchaient Jésus, et, étant dans le temple, ils se disaient entre eux: «Qu'en pensez-vous? Ne viendra-t-il pas à la fête?»
εζητουν ουν τον ιησουν και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτες τι δοκει υμιν οτι ου μη ελθη εις την εορτην
57 Or les principaux sacrificateurs et les pharisiens avaient donné l'ordre que si l'on savait où il était, on eût à le déclarer, afin qu'ils le fissent prendre.
δεδωκεισαν δε και οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι εντολην ινα εαν τις γνω που εστιν μηνυση οπως πιασωσιν αυτον
