Jean 12
1 Six jours avant la Pâque, Jésus se rendit à Béthanie, où était Lazare, le mort qu'il avait ressuscité.
ο ουν ιησους προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις βηθανιαν οπου ην λαζαρος ο τεθνηκως ον ηγειρεν εκ νεκρων
2 Là, on lui donna à souper; Marthe servait, et Lazare était un de ceux qui étaient à table avec lui.
εποιησαν ουν αυτω δειπνον εκει και η μαρθα διηκονει ο δε λαζαρος εις ην των ανακειμενων συν αυτω
3 Marie ayant pris une livre d'un parfum de nard pur très-précieux, en oignit les pieds de Jésus, et les essuya avec ses cheveux. Toute la maison fut remplie de l'odeur de ce parfum.
η ουν μαρια λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψεν τους ποδας του ιησου και εξεμαξεν ταις θριξιν αυτης τους ποδας αυτου η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου
4 Alors l'un de ses disciples, Judas l'Iscariote, celui qui devait le livrer, dit:
λεγει ουν εις εκ των μαθητων αυτου ιουδας σιμωνος ισκαριωτης ο μελλων αυτον παραδιδοναι
5 «Pourquoi n'avoir pas vendu ce parfum trois cents deniers, et n'en avoir pas donné l’argent aux pauvres?»
διατι τουτο το μυρον ουκ επραθη τριακοσιων δηναριων και εδοθη πτωχοις
6 Il disait cela, non qu'il se souciât des pauvres, mais parce qu'il était voleur, et qu'il tenait la bourse et portait ce qu'on y mettait.
ειπεν δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελεν αυτω αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον ειχεν και τα βαλλομενα εβασταζεν
7 Jésus lui dit donc: «Laisse-la en paix; elle a voulu garder ce parfum pour le jour de ma sépulture.
ειπεν ουν ο ιησους αφες αυτην εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τετηρηκεν αυτο
8 Vous aurez toujours des pauvres avec vous, mais, moi, vous ne m'aurez pas toujours.»
τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
9 Une foule de Juifs surent donc que Jésus était à Béthanie, et ils y vinrent, non seulement à cause de Jésus, mais aussi pour voir Lazare, qu'il avait ressuscité des morts.
εγνω ουν οχλος πολυς εκ των ιουδαιων οτι εκει εστιν και ηλθον ου δια τον ιησουν μονον αλλ ινα και τον λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων
10 Les principaux sacrificateurs délibérèrent de faire mourir aussi Lazare,
εβουλευσαντο δε οι αρχιερεις ινα και τον λαζαρον αποκτεινωσιν
11 parce qu'à son occasion beaucoup de Juifs les quittaient et croyaient en Jésus.
οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των ιουδαιων και επιστευον εις τον ιησουν
12 Le lendemain, une multitude de gens qui étaient venus pour la fête, ayant appris que Jésus venait à Jérusalem,
τη επαυριον οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην ακουσαντες οτι ερχεται ιησους εις ιεροσολυμα
13 prirent des branches de palmier et allèrent au-devant de lui, en criant: «Hosanna! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur, le Roi d'Israël.»
ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις υπαντησιν αυτω και εκραζον ωσαννα ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου βασιλευς του ισραηλ
14 Jésus, ayant trouvé un ânon, monta dessus, selon qu'il est écrit:
ευρων δε ο ιησους οναριον εκαθισεν επ αυτο καθως εστιν γεγραμμενον
15 «Ne crains point, fille de Sion, voici ton roi qui vient, monté sur le petit d'une ânesse.»
μη φοβου θυγατερ σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται καθημενος επι πωλον ονου
16 Ses disciples ne comprirent pas ces choses tout d'abord, mais quand Jésus eut été glorifié, ils se souvinrent qu'elles étaient écrites pour lui, et qu'ils les avaient accomplies à son égard.
ταυτα δε ουκ εγνωσαν οι μαθηται αυτου το πρωτον αλλ οτε εδοξασθη ο ιησους τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτω γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτω
17 La foule donc qui était avec Jésus, rendait témoignage qu'il avait fait sortir Lazare du sépulcre, et l'avait ressuscité des morts;
εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ νεκρων
18 et c'est aussi parce qu'elle avait appris qu'il avait fait ce miracle, que la multitude s'était portée à sa rencontre.
δια τουτο και υπηντησεν αυτω ο οχλος οτι ηκουσαν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον
19 Sur quoi les pharisiens se dirent les uns aux autres: «Vous voyez bien que vous ne gagnez rien; voilà que tout le monde court après lui.»
οι ουν φαρισαιοι ειπον προς εαυτους θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν
20 Or, dans le nombre des Grecs qui montent à Jérusalem, pour adorer, lors de la fête,
ησαν δε τινες ελληνες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τη εορτη
21 il s'en trouva là quelques-uns qui abordèrent Philippe de Bethsaïde en Galilée, et lui firent cette demande: «Seigneur, nous voudrions bien voir Jésus.»
ουτοι ουν προσηλθον φιλιππω τω απο βηθσαιδα της γαλιλαιας και ηρωτων αυτον λεγοντες κυριε θελομεν τον ιησουν ιδειν
22 Philippe alla le dire à André, puis André et Philippe le dirent à Jésus.
ερχεται φιλιππος και λεγει τω ανδρεα και παλιν ανδρεας και φιλιππος λεγουσιν τω ιησου
23 Jésus leur répondit: «L'heure est venue où le Fils de l'homme doit être glorifié.
ο δε ιησους απεκρινατο αυτοις λεγων εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθη ο υιος του ανθρωπου
24 En vérité, en vérité, je vous le dis, si le grain de blé ne meurt, après qu'il est tombé en terre, il demeure seul; mais s'il meurt, il porte beaucoup de fruit.
αμην αμην λεγω υμιν εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανη αυτος μονος μενει εαν δε αποθανη πολυν καρπον φερει
25 Celui qui aime sa vie, la perdra; mais celui qui hait sa vie en ce monde, la conservera pour la vie éternelle. (aiōnios g166)
ο φιλων την ψυχην αυτου απολεσει αυτην και ο μισων την ψυχην αυτου εν τω κοσμω τουτω εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην (aiōnios g166)
26 Si quelqu'un me sert, qu'il me suive; et là où je suis, là aussi sera mon serviteur: si quelqu'un me sert, mon Père l'honorera.
εαν εμοι διακονη τις εμοι ακολουθειτω και οπου ειμι εγω εκει και ο διακονος ο εμος εσται και εαν τις εμοι διακονη τιμησει αυτον ο πατηρ
27 Maintenant mon âme est troublée... et que dirai-je?... Père, délivre-moi de cette heure... mais c'est pour cette heure même que je suis venu.
νυν η ψυχη μου τεταρακται και τι ειπω πατερ σωσον με εκ της ωρας ταυτης αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην
28 Père, glorifie ton nom.» Alors il vint une voix du ciel: «Je l'ai glorifié, et je le glorifierai encore.»
πατερ δοξασον σου το ονομα ηλθεν ουν φωνη εκ του ουρανου και εδοξασα και παλιν δοξασω
29 La foule qui était là, et qui avait entendu, disait: «C'est un tonnerre; » d'autres disaient: «Un ange lui a parlé.»
ο ουν οχλος ο εστως και ακουσας ελεγεν βροντην γεγονεναι αλλοι ελεγον αγγελος αυτω λελαληκεν
30 Jésus dit: «Ce n'est pas pour moi, que cette voix s'est fait entendre; c'est pour vous.
απεκριθη ο ιησους και ειπεν ου δι εμε αυτη η φωνη γεγονεν αλλα δι υμας
31 C'est maintenant que le jugement de ce monde a lieu; c'est maintenant que le prince de ce monde va être expulsé;
νυν κρισις εστιν του κοσμου τουτου νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω
32 quant à moi, dès que j'aurai été élevé de la terre, j'attirerai tous les hommes à moi.»
καγω εαν υψωθω εκ της γης παντας ελκυσω προς εμαυτον
33 (Il indiquait par là de quelle mort il devait mourir.)
τουτο δε ελεγεν σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν
34 La foule lui répondit: «Nous avons appris par la Loi que le Messie doit demeurer éternellement, comment donc dis-tu que le Fils de l'homme doit être élevé? Qui est ce Fils de l'homme?» (aiōn g165)
απεκριθη αυτω ο οχλος ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο χριστος μενει εις τον αιωνα και πως συ λεγεις δει υψωθηναι τον υιον του ανθρωπου τις εστιν ουτος ο υιος του ανθρωπου (aiōn g165)
35 Jésus leur dit donc: » La lumière n'est plus au milieu de vous que pour un peu de temps; marchez, puisque vous avez la lumière, de peur que les ténèbres ne vous surprennent; celui qui marche dans les ténèbres ne sait où il va.
ειπεν ουν αυτοις ο ιησους ετι μικρον χρονον το φως μεθ υμων εστιν περιπατειτε εως το φως εχετε ινα μη σκοτια υμας καταλαβη και ο περιπατων εν τη σκοτια ουκ οιδεν που υπαγει
36 Puisque vous avez la lumière, croyez en la lumière, afin que vous soyez des enfants de lumière.» Ainsi parla Jésus, et, s'en étant allé, il ne se montra plus à eux.
εως το φως εχετε πιστευετε εις το φως ινα υιοι φωτος γενησθε ταυτα ελαλησεν ο ιησους και απελθων εκρυβη απ αυτων
37 Quoiqu'il eût fait tant de miracles en leur présence, ils ne croyaient point en lui,
τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευον εις αυτον
38 afin que s'accomplît la parole qu'Ésaïe le prophète a prononcée: «Seigneur, qui a cru à notre prédication, et à qui le bras du Seigneur a-t-il été révélé?»
ινα ο λογος ησαιου του προφητου πληρωθη ον ειπεν κυριε τις επιστευσεν τη ακοη ημων και ο βραχιων κυριου τινι απεκαλυφθη
39 Et ils ne pouvaient croire, parce qu'Ésaïe a dit encore:
δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν οτι παλιν ειπεν ησαιας
40 «Il a aveuglé leurs yeux et endurci leur coeur, afin qu'ils ne voient pas de leurs yeux, ne comprennent pas de leur coeur, et qu'ils ne se convertissent pas: aussi ne les guérirai-je point.»
τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και πεπωρωκεν αυτων την καρδιαν ινα μη ιδωσιν τοις οφθαλμοις και νοησωσιν τη καρδια και επιστραφωσιν και ιασομαι αυτους
41 C'est là ce que dit Esaïe, lorsqu'il vit la gloire du Seigneur et qu'il parla de lui.
ταυτα ειπεν ησαιας οτε ειδεν την δοξαν αυτου και ελαλησεν περι αυτου
42 Plusieurs, toutefois, même parmi les sénateurs, crurent en lui; mais, à cause des pharisiens, ils ne le confessaient point, de peur d'être chassés de la synagogue.
ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον αλλα δια τους φαρισαιους ουχ ωμολογουν ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται
43 Ils aimèrent mieux la gloire des hommes que la gloire de Dieu.
ηγαπησαν γαρ την δοξαν των ανθρωπων μαλλον ηπερ την δοξαν του θεου
44 Cependant Jésus avait dit à haute voix: «Quiconque croit en moi, croit, non pas en moi, mais en celui qui m'a envoyé,
ιησους δε εκραξεν και ειπεν ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλ εις τον πεμψαντα με
45 et quiconque me voit, voit celui qui m'a envoyé.
και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με
46 Je suis venu dans le monde comme une lumière, afin qu'aucun de ceux qui croient en moi, ne demeure dans les ténèbres.
εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τη σκοτια μη μεινη
47 Si quelqu'un entend mes paroles et ne les garde pas, je ne le juge point, car je suis venu, non pour juger le monde, mais pour le sauver.
και εαν τις μου ακουση των ρηματων και μη πιστευση εγω ου κρινω αυτον ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον αλλ ινα σωσω τον κοσμον
48 Celui qui me rejette et repousse mes paroles a son juge: c'est la parole que j'ai prêchée, c'est elle qui le jugera au dernier jour.
ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον ο λογος ον ελαλησα εκεινος κρινει αυτον εν τη εσχατη ημερα
49 Car je n'ai point parlé de mon chef, mais le Père, qui m'a envoyé, m'a lui-même commandé ce que je dois dire et ce dont je dois parler;
οτι εγω εξ εμαυτου ουκ ελαλησα αλλ ο πεμψας με πατηρ αυτος μοι εντολην εδωκεν τι ειπω και τι λαλησω
