Job 38
1 Aussitôt qu'Elihou eut fini son discours, le Seigneur dit à Job à travers un nuage et un tourbillon:
La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
2 Quel est celui qui me cache ses desseins? Il renferme des pensées en son cœur; croit-il qu'elles m'échapperont?
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Ceins-toi les reins comme un homme; je vais te questionner: réponds-moi.
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Où étais-tu quand j'ai créé la terre? Déclare-le-moi si tu en as connaissance.
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Qui en a réglé les dimensions; le sais-tu? Qui a promené sur elle le cordeau pour en prendre la mesure?
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
6 Comment en a-t-on attaché les anneaux? Qui a posé sur elle la pierre angulaire?
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
7 Lorsque les astres ont paru, tous mes anges à haute voix m'ont applaudi.
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
8 J'ai renfermé la mer, j'ai placé des portes pour que, dans sa fureur, elle ne pût s'élancer hors des entrailles qui la contiennent.
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
9 Pour langes, je lui ai donné les brouillards, et pour vêtement les nuées.
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
10 J'ai fixé ses limites, je l'ai entourée de battants et de verrous.
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 Je lui ai dit: Tu iras jusque-là, tu n'iras pas plus loin; tes vagues se briseront sur toi-même.
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
12 Est-ce de ton temps que j'ai disposé la lueur de l'aurore? et que l'étoile du matin a su qu'elle avait pour devoir
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
13 De secouer la terre, en la tenant par les deux ailes, et d'en faire tomber les impies?
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
14 Est-ce toi qui, ayant pris de l'argile, as formé un être vivant et l'as mis sur la terre, doué de parole?
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
15 As-tu ôté aux méchants la lumière, as-tu broyé les bras des orgueilleux?
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 Es-tu descendu jusqu'au sources de la mer? As-tu marché dans les profondeurs de l'abîme?
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 Les portes de la mort s'ouvrent-elles sans t'effrayer? Peux-tu soutenir sans épouvante les regards des gardiens de l'enfer? (questioned)
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 La vaste étendue que le ciel recouvre ne t'a-t-elle pas averti? Dis-le- moi, que penses-tu de sa grandeur?
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
19 Quelle est la contrée où la lumière passe la nuit? Quel est le lieu où résident les ténèbres?
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 Pourrais-tu m'y conduire, en connais-tu le chemin?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
21 Ne sais-je point que si dès lors tu étais né, tes jours ont été bien nombreux?
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 As-tu visité les trésors de la neige? As-tu vu les trésors de la grêle?
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 Les tiens-tu en réserve pour l'heure où se montreront tes ennemis, pour les jours de la guerre et des combats?
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 D'où viennent les frimas ou le vent du midi qui souffle sous le ciel?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Quelle puissance a préparé la chute des pluies violente et la voie des cataclysmes
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 Qui fondent sur des contrées où il n'y a point d'hommes, sur des déserts où les mortels ne possèdent rien;
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
27 Qui fécondent des champs inhabités et leur font produire une herbe luxuriante?
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 Quel est le père de la pluie? Qui a produit les gouttes de la rosée?
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
29 De quel sein est sortie la glace, d'où est né le givre du ciel
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
30 Qui descend comme l'eau coule? Quel est celui qui frappe de terreur les impies?
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
31 Est-ce toi qui as enchaîné les pléiades et ouvert la clôture qui retenait Orion?
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 Feras-tu voir Mazuroth en son temps, et conduiras-tu sur sa chevelure l'étoile du soir elle-même?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
33 Connais-tu les révolutions du ciel et ce qui arrive en même temps sur la terre?
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
34 Appelles-tu de la voix le nuage, t'obéit-il, en s'ébranlant verse-t-il des torrents d'eau?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 Convoques-tu les éclairs? Viennent-ils en disant: Qu'y a-t-il?
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Qui donc a enseigné aux femmes l'art de faire des tissus; qui les a douées de l'adresse d'y tracer des ornements divers?
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Qui sait, en sa sagesse, dompter les nuages, et qui a courbé le ciel vers la terre?
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
38 Il a été malléable comme de la terre en poudre, et je l'ai consolidé comme un bloc de pierre.
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
39 Chasseras-tu pour donner aux lions leur nourriture? Rempliras-tu l'âme des serpents?
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 Ils craignent dans leurs repaires, et ils se tiennent en embuscade au fond des forêts.
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
41 Qui a préparé au corbeau sa pâture? car ses petits, en secouant leurs ailes, ont crié au Seigneur pour demander à manger.
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
