Psalmaro 106

1 Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

Alleluja! Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi.

2 Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

Kas var izteikt Tā Kunga varenos darbus un izstāstīt visu Viņa teicamo slavu?

3 Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

Svētīgi tie, kas tiesu tur un dara taisnību vienmēr.

4 Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

Piemini mani, ak Kungs, pēc Sava labā prāta uz Saviem ļaudīm, piemeklē mani ar Savu pestīšanu;

5 Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

Ka redzam labumu pie Taviem izredzētiem un priecājamies par Tavu ļaužu prieku un lielāmies ar Tavu īpašumu.

6 Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

Mēs esam grēkojuši līdz ar saviem tēviem, esam noziegušies un bijuši bezdievīgi.

7 Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

Mūsu tēvi Ēģiptē nelika vērā Tavus brīnumus, tie nepieminēja Tavu lielo žēlastību, bet bija pārgalvīgi jūrmalā pie niedru jūras.

8 Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

Viņš tiem palīdzēja Sava vārda dēļ, ka tiem parādītu Savu varu.

9 Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

Un Viņš rāja niedru jūru, ka tā sasīka, un Viņš vadīja caur dziļumiem kā pa tuksnesi.

10 Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

Un Viņš tos atpestīja no ienaidnieku rokas un tos atsvabināja no nīdētāju rokas.

11 Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

Ūdeņi apsedza viņu pretiniekus, ka neviens no tiem neatlika.

12 Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

Tad tie ticēja Viņa vārdiem, tie dziedāja Viņa slavu.

13 Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

Bet steigšus tie aizmirsa Viņa darbus, tie nenogaidīja Viņa nodomu;

14 Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

Bet kārot iekārojās tuksnesī un kārdināja Dievu tai posta vietā.

15 Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

Tad Viņš tiem deva pēc viņu kārības, bet darīja viņu dvēseles nīkstam.

16 Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

Un tie apskauda Mozu lēģerī un Āronu, Tā Kunga svēto.

17 Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

Zeme atvērās un aprija Datanu un apklāja Abirama biedrus.

18 Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

Un uguns iedegās viņu pulkā, liesma sadedzināja tos bezdievīgos.

19 Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

Tie taisīja teļu Horebā un klanījās tās bildes priekšā,

20 Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

Un pārvērsa savu godu par vērša ģīmi, kas ēd zāli.

21 Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

Viņi aizmirsa Dievu, savu Pestītāju, kas lielas lietas bija darījis Ēģiptes zemē,

22 Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

Brīnumus Hama zemē, briesmīgus darbus pie niedru jūras.

23 Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

Tā ka Viņš nodomāja tos izdeldēt, ja Mozus, Viņa izredzētais, nebūtu stājies tai plaisumā Viņa priekšā, novērst Viņa bardzību, lai nesamaitātu.

24 Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

Tie necienīja to jauko zemi, tie neticēja Viņa Vārdam,

25 Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

Bet kurnēja savās teltīs un nepaklausīja Tā Kunga balsij.

26 Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

Tāpēc Viņš pacēla pret tiem Savu roku, tos nosist tuksnesī

27 Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

Un nogāzt viņu dzimumu starp pagāniem un tos izkaisīt pa tām zemēm.

28 Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

Tie pieķērās arī BaālPeoram un ēda mirušu upurus,

29 Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

Un apkaitināja To Kungu ar saviem darbiem, ka mocība starp viņiem ielauzās.

30 Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

Tad Pinehas cēlās un sodīja, un tā mocība mitējās.

31 Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

Un tas viņam tapa pielīdzināts par taisnību uz bērnu bērniem mūžīgi.

32 Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

Un tie Viņu apkaitināja pie bāršanās ūdens, ka Mozum viņu dēļ ļaunums uzgāja.

33 Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

Jo tie padarīja viņa sirdi rūgtu, ka viņš neapdomīgi runāja ar savām lūpām.

34 Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

Tie arī neizdeldēja tās tautas, kā Tas Kungs tiem bija pavēlējis;

35 Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

Bet tie sajaucās ar pagāniem un mācījās viņu darbus;

36 Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

Un kalpoja viņu elkiem, un tie viņiem palika par valgu.

37 Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

Pat savus dēlus un savas meitas tie upurēja nešķīstiem gariem,

38 Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

Un izlēja nenoziedzīgas asinis, savu dēlu un savu meitu asinis, ko tie upurēja Kanaāna elkiem, tā ka zeme tapa apgānīta caur asins vainām.

39 Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

Un tie sagānījās ar saviem darbiem un maukoja ar savām darīšanām.

40 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

Par to Tas Kungs ļoti iedusmojās pret Saviem ļaudīm un turēja par negantību Savu īpašumu;

41 Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

Un Viņš tos nodeva pagānu rokā, un viņu nīdētāji par tiem valdīja.

42 Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

Un viņu ienaidnieki tos apbēdināja un tos pazemoja apakš savas rokas.

43 Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

Viņš tos izglāba daudzkārt, taču tie Viņu apkaitināja ar savu padomu un iznīka savu noziegumu dēļ.

44 Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

Bet Viņš uzlūkoja viņu bēdas un dzirdēja viņu kliegšanu,

45 Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

Un pieminēja viņu labad Savu derību, un Viņam bija žēl pēc Savas lielās žēlastības,

46 Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

Un lika tiem atrast sirds žēlastību pie visiem, kas tos turēja cietumā.

47 Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

Atpestī mūs, Kungs, mūsu Dievs, un sapulcini mūs no tiem pagāniem, ka mēs pateicamies Tavam svētam vārdam un lielāmies ar Tavu slavu.

48 Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!

Slavēts lai ir Tas Kungs, Israēla Dievs, mūžīgi mūžam, un visi ļaudis lai saka: Āmen! Alleluja.