Psalmaro 105

1 Gloru la Eternulon, voku Lian nomon; Sciigu inter la popoloj Liajn farojn.

Pateiciet Tam Kungam, piesauciet Viņa Vārdu, dariet zināmus starp tiem ļaudīm Viņa darbus.

2 Kantu al Li, muziku al Li; Parolu pri ĉiuj Liaj mirakloj.

Dziediet Viņam, slavējiet Viņu ar dziesmām, pārdomājiet visus Viņa brīnumus.

3 Laŭdu Lian sanktan nomon; Ĝoju la koro de tiuj, kiuj serĉas la Eternulon.

Slavējiet Viņa svēto vārdu; lai tās sirdis priecājās, kas To Kungu meklē.

4 Turnu vin al la Eternulo kaj al Lia potenco; Serĉu ĉiam Lian vizaĝon.

Vaicājiet pēc Tā Kunga un pēc Viņa spēka, meklējiet vienmēr Viņa vaigu.

5 Memoru Liajn miraklojn, kiujn Li faris, Liajn signomiraklojn kaj la juĝojn de Lia buŝo;

Pieminiet Viņa brīnumus, ko Viņš ir darījis, Viņa brīnuma darbus un Viņa mutes tiesas, -

6 Vi, semo de Abraham, Lia sklavo, Filoj de Jakob, Liaj elektitoj.

Tu Ābrahāma, Viņa kalpa dzimums, jūs Jēkaba bērni, Dieva izredzētie!

7 Li estas la Eternulo, nia Dio; Sur la tuta tero estas Liaj juĝoj.

Viņš ir Tas Kungs, mūsu Dievs; Viņa tiesas iet pār visu zemi.

8 Li memoras eterne Sian interligon, La vorton, kiun Li testamentis por mil generacioj,

Viņš piemin Savu derību mūžam, to vārdu, ko Viņš ir iecēlis tūkstošiem dzimumiem,

9 Kiun Li interkonsentis kun Abraham Kaj ĵuris al Isaak.

Ko Viņš ar Ābrahāmu derējis un ko zvērējis Īzakam.

10 Li metis ĝin por Jakob kiel leĝon, Por Izrael kiel eternan interligon,

To Viņš arī Jēkabam ir iecēlis par likumu, Israēlim par mūžīgu derību,

11 Dirante: Al vi Mi donos la landon Kanaanan Kiel vian parton heredan.

Sacīdams: tev Es došu Kanaāna zemi, jūsu mantības daļu;

12 Kiam ili estis malgrandnombraj, Malmultaj, kaj fremduloj en ĝi,

Kad tie vēl bija mazs pulciņš, ne daudz, un svešinieki iekš tās,

13 Kaj ili iradis de popolo al popolo, El unu regno al alia gento,

Un staigāja no vienas tautas pie otras, no vienas valsts pie otras valsts ļaudīm,

14 Tiam Li al neniu permesis premi ilin, Kaj Li punis pro ili reĝojn, dirante:

Viņš nevienam neļāva tos apbēdināt, Viņš arī ķēniņus sodīja viņu dēļ:

15 Ne tuŝu Miajn sanktoleitojn, Kaj al Miaj profetoj ne faru malbonon.

Neaizskariet Manus svaidītos un nedariet ļauna Maniem praviešiem!

16 Kaj Li sendis malsaton en la landon, Rompis ĉion, kio portis panon.

Viņš aicināja badu pār zemi, Viņš atņēma visu maizes padomu.

17 Li sendis antaŭ ili homon: Jozef estis vendita kiel sklavo.

Viņš sūtīja viņu priekšā vienu vīru; Jāzeps tapa pārdots par kalpu.

18 Oni enpremis liajn piedojn en katenojn, Fero ŝarĝis lian korpon,

Viņa kājas tapa spaidītas siekstā, viņa miesas nāca dzelzīs,

19 Ĝis la tempo, kiam venis Lia vorto; La parolo de la Eternulo lin elprovis.

Tiekams viņa vārds notika, un Tā Kunga sludinājums to pārbaudīja.

20 Reĝo sendis kaj malligis lin, Reganto super popoloj liberigis lin;

Tas ķēniņš sūtīja un lika to atraisīt, tas ļaužu valdītājs to atlaida vaļā.

21 Li faris lin sinjoro super lia domo Kaj reganto super lia tuta havo,

Viņš to iecēla par kungu savam namam un par valdnieku visai savai mantai.

22 Ke li submetu al si liajn eminentulojn Kaj saĝigu liajn maljunulojn.

Ka tas saistītu viņa lielkungus pēc sava prāta un mācītu gudrību viņa vecākajiem.

23 Kaj Izrael venis en Egiptujon, Kaj Jakob enmigris en la landon de Ĥam.

Tā Israēls nāca Ēģiptes zemē un Jēkabs piemita Hama zemē.

24 Kaj Li tre kreskigis Sian popolon, Kaj faris ĝin pli forta ol ĝiaj malamikoj.

Un Viņš Saviem ļaudīm lika augumā augt un tos darīja jo varenus nekā viņu pretiniekus.

25 Li malĝustigis ilian koron, Ke ili ekmalamis Lian popolon, ekruzis kontraŭ Liaj sklavoj.

Viņš pārvērsa viņu sirdi, ienīdēt Viņa ļaudis un ar viltu glūnēt uz Viņa kalpiem.

26 Li sendis Moseon, Sian sklavon, Kaj Aaronon, kiun Li elektis.

Viņš sūtīja Mozu, Savu kalpu, un Āronu, ko Viņš bija izredzējis.

27 Ili faris inter ili Liajn pruvosignojn Kaj miraklojn en la lando de Ĥam.

Tie darīja viņu starpā Dieva brīnumus un brīnuma zīmes Hama zemē.

28 Li sendis mallumon kaj mallumigis; Kaj ili ne atentis Liajn vortojn.

Viņš sūtīja tumsu, tad kļuva tumšs; un tie Viņa Vārdam neturējās pretī.

29 Li ŝanĝis ilian akvon en sangon, Kaj senvivigis iliajn fiŝojn.

Viņš pārvērsa viņu ūdeņus par asinīm un nokāva viņu zivis.

30 Ilia tero eksvarmigis ranojn, En la ĉambroj de iliaj reĝoj.

Viņu zeme mudžēja no vardēm viņu ķēniņu kambaros.

31 Li diris, kaj venis fiinsektoj, Pedikoj en ĉiuj iliaj regionoj.

Viņš runāja, tad nāca kukaiņi, utis visās viņu robežās.

32 Antataŭ pluvo Li donis al ili hajlon, Flamantan fajron en ilia lando.

Viņš tiem deva krusu lietus vietā, uguns liesmas viņu zemē,

33 Li batis iliajn vinbertrunkojn kaj iliajn figarbojn, Kaj rompis la arbojn en iliaj limoj.

Un sasita viņu vīna kokus un viņu vīģes kokus un salauzīja kokus viņu robežās.

34 Li diris, kaj venis akridoj kaj skaraboj sennombraj

Viņš runāja, tad nāca siseņi un vaboles neizskaitāmā pulkā,

35 Kaj formanĝis la tutan herbon en ilia lando Kaj formanĝis la produktojn de ilia tero.

Kas apēda visu zāli viņu zemē, un norija viņu zemes augļus.

36 Kaj Li mortigis ĉiujn unuenaskitojn en ilia lando, La komencaĵojn de ĉiuj iliaj fortoj.

Viņš kāva arī visus pirmdzimtos viņu zemē un visu viņu pirmo stiprumu.

37 Sed ilin Li elkondukis kun arĝento kaj oro, Kaj en iliaj triboj estis neniu kadukulo.

Un tos izveda ar sudrabu un zeltu, un neviena gurdena nebija viņu ciltīs.

38 Ĝojis Egiptujo, kiam ili eliris, Ĉar atakis ĝin timo antaŭ ili.

Ēģiptes zeme priecājās, kad tie izgāja, jo viņu bailes uz tiem bija kritušas.

39 Li etendis nubon, kiel kovron; Kaj fajron, por ke ĝi lumu en la nokto.

Viņš deva padebesi par apsegu, un uguni naktī par gaismu.

40 Ili petis, kaj Li sendis koturnojn, Kaj per pano ĉiela Li ilin satigis.

Tie lūdza un viņš lika nākt paipalām un tos ēdināja ar debes'maizi.

41 Li malfermis rokon, Kaj ekfluis akvo kaj ekiris kiel rivero en la dezerto.

Viņš pāršķēla klinti, tad ūdens iztecēja, un upes skrēja tuksnesī.

42 Ĉar Li memoris Sian sanktan vorton Al Abraham, Sia sklavo.

Jo Viņš pieminēja Savu svēto vārdu un Ābrahāmu, Savu kalpu.

43 Kaj Li elkondukis Sian popolon en ĝojo, Siajn elektitojn kun kantado.

Tā Viņš izveda Savus ļaudis ar prieku un Savus izredzētos ar gavilēšanu,

44 Kaj Li donis al ili la landojn de popoloj, Kaj la laboron de gentoj ili heredis;

Un tiem deva pagānu zemes; tie iemantoja tautu sviedrus,

45 Por ke ili plenumu Liajn leĝojn Kaj konservu Liajn instruojn. Haleluja!

Lai turētu Viņa likumus un sargātu Viņa bauslību. Alleluja.