Psalmaro 107
1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:
Pateiciet Tam Kungam, jo Viņš ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi!
2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,
Lai tā saka tie, ko Tas Kungs ir atpestījis, ko Viņš izglābis no spaidītāju rokas
3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.
Un sapulcinājis no tām zemēm, no rītiem un vakariem, no ziemeļiem un no jūras.
4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;
Tie, kas tuksnesī maldījās pa nestaigātiem ceļiem un neatrada pilsētu, kur varēja dzīvot,
5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.
Izsalkuši un izslāpuši, ka viņa dvēsele nogura.
6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm,
7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.
Un Viņš tos vadīja pa taisnu ceļu, ka tie gāja uz to pilētu, kur varēja dzīvot:
8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem,
9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.
Ka Viņš paēdinājis iztvīkušo un ar labumu piepildījis izsalkušo. -
10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;
Tie, kas tumsībā sēdēja un nāves ēnā, saistīti bēdās un dzelzīs,
11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.
Tāpēc ka tie bija pretī turējušies Dieva baušļiem un nicinājuši tā Visuaugstākā padomu;
12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.
Tādēļ viņu sirds tapa apbēdināta ar grūtumu, un tie pakrita un palīga nebija.
13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm
14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.
Un tos izveda no tumsības un nāves ēnas un saraustīja viņu saites:
15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem,
16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.
Ka Viņš salauž vara durvis un sadauza dzelzs bultas. -
17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;
Tie ģeķi, kas tapa mocīti savu grēku ceļu un savu noziegumu dēļ,
18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.
Tā ka viņu dvēselei riebās visa barība, un ka tie nogrima līdz pat nāves vārtiem.
19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm.
20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.
Viņš sūtīja Savu vārdu un tos dziedināja un tos izrāva no viņu bedrēm:
21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem,
22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.
Un pateikšanas upurus upurēt un Viņa darbus izteikt ar prieku. -
23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,
Tie, kas ar lielām laivām pa jūru līgojās un strādāja savu darbu uz lieliem ūdeņiem,
24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.
Kas Tā Kunga darbu redzējuši un Viņa brīnumus jūras dziļumos,
25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:
Kad Viņš runāja un pacēla vētru, kas viļņus paaugstināja,
26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;
Un tie tā kā uz debesīm kāpa un atkal nogrima dziļumos, ka viņu dvēsele no bailības izkusa,
27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.
Un tapa mētāti un zvalstījās, kā piedzēruši un visa viņu gudrība iznīka.
28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.
Tad tie To Kungu piesauca savās bēdās, un Viņš tos izglāba no viņu bailēm;
29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.
Viņš klusināja vētru, tā ka viļņi norima;
30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.
Un tie priecājās, ka norima, un Viņš tos veda uz ostu, kurp tiem gribējās:
31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Tiem būs Tam Kungam pateikties par Viņa žēlastību un par Viņa brīnumiem pie cilvēku bērniem.
32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.
Un Viņu paaugstināt ļaužu draudzē un Viņu slavēt vecaju vidū.
33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;
Viņš upes padara par tuksnesi un ūdens avotus par izkaltušām vietām,
34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.
Un auglīgu zemi Viņš padara par neauglīgu viņas iedzīvotāju blēdības dēļ;
35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;
Un tuksnesi viņš atkal padara ūdeņainu un sauso zemi avoksnainu.
36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.
Un liek tur dzīvot tiem izsalkušiem, ka tie var uzcelt pilsētu, kur mājot,
37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.
Un apsēt tīrumus un dēstīt vīna dārzus, kas nes bagātus augļus.
38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.
Un Viņš tos svētī, ka tie ļoti vairojās, un viņu lopi nenonīkst.
39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,
Un viņi bija mazumā gājuši un panīkuši caur nelaimes varu un bēdām.
40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.
Viņš izgāž nievāšanu uz lieliem kungiem un liek tiem aloties tuksnesī, kur ceļa nav;
41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.
Bet paaugstina bēdīgo no viņa bēdām un vairo viņa dzimumu kā avju pulku.
42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.
To sirdsskaidrie redz un priecājās, un visai blēdībai jātur mute.
43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.
Kas gudrs, lai to ņem vērā un lai atzīst Tā Kunga žēlastības darbus.
