Psalms 77
1 To the Chief Musician. On "Jeduthun." Asaph’s, a Melody. With my voice—unto God, will I make outcry, With my voice unto God, and he will give ear unto me;
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 In the day of my distress—unto My Lord, will I seek, My hand, by night, hath been outstretched and never once became slack, My soul, hath refused to be consoled;
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 I remember God and I murmur, I muse, and my spirit swooneth. (Selah)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Thou hast held, watching, mine eyes, I was driven to and fro, and could not speak;
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 I reasoned, Of the days of aforetime, Of the years of by-gone ages;
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 I remember my song in the night, —With my own heart, I commune, And my spirit, maketh search: —
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 For ages, will My Lord reject? And, not again, grant acceptance any more?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Hath his lovingkindness, come to a perpetual end? Hath his word failed to generation after generation?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Hath GOD, forgotten to show favour? Or hath he shut up, in anger, his compassions? (Selah)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 Then said I—An affliction to me, it is, The changing of the right hand of the Most High.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 I will remember the doings of Yah, Surely I will remember, out of aforetime, thy wonderful way;
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 And will talk to myself of all thy work, And, of thy doings, will I muse: —
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 O God, in the sanctuary, is thy way, —Who is a great GOD like Elohim?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Thou, art GOD, doing wonderfully, —Thou hast made known, among the peoples, thy might;
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Thou didst redeem, with thine arm—Thy people, Thy sons of Jacob and Joseph. (Selah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 The waters saw thee, O God, The waters saw thee, They were in birth-throes, Yea the resounding deeps were stirred;
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 The clouds, poured down waters, The skies uttered, a voice, Yea, thine arrows, flew hither and thither;
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 The, voice of thy thunder, was in the whirlwind, Thy lightnings illumined the world, The earth, trembled and quaked;
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 In the sea, was thy way, And, thy path, in the mighty waters, And, thy footprints, could not be known:
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Thou didst lead, like a flock, thy people, By the hand of Moses and Aaron.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
