Romans 14
1 Now him that is weak in the faith receive, not to [the] determining of questions of reasoning.
யோ ஜநோ(அ)த்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸஸ்தம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸங்கி³நம்’ குருத கிந்து ஸந்தே³ஹவிசாரார்த²ம்’ நஹி|
2 One man is assured that he may eat all things; but the weak eats herbs.
யதோ நிஷித்³த⁴ம்’ கிமபி கா²த்³யத்³ரவ்யம்’ நாஸ்தி, கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ப்ரத்யய ஏதாத்³ரு’ஸோ² வித்³யதே கிந்த்வத்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸ: கஸ்²சித³பரோ ஜந: கேவலம்’ ஸா²கம்’ பு⁴ங்க்தம்’|
3 Let not him that eats make little of him that eats not; and let not him that eats not judge him that eats: for God has received him.
தர்ஹி யோ ஜந: ஸாதா⁴ரணம்’ த்³ரவ்யம்’ பு⁴ங்க்தே ஸ விஸே²ஷத்³ரவ்யபோ⁴க்தாரம்’ நாவஜாநீயாத் ததா² விஸே²ஷத்³ரவ்யபோ⁴க்தாபி ஸாதா⁴ரணத்³ரவ்யபோ⁴க்தாரம்’ தோ³ஷிணம்’ ந குர்ய்யாத், யஸ்மாத்³ ஈஸ்²வரஸ்தம் அக்³ரு’ஹ்லாத்|
4 Who art thou that judgest the servant of another? to his own master he stands or falls. And he shall be made to stand; for the Lord is able to make him stand.
ஹே பரதா³ஸஸ்ய தூ³ஷயிதஸ்த்வம்’ க: ? நிஜப்ரபோ⁴: ஸமீபே தேந பத³ஸ்தே²ந பத³ச்யுதேந வா ப⁴விதவ்யம்’ ஸ ச பத³ஸ்த² ஏவ ப⁴விஷ்யதி யத ஈஸ்²வரஸ்தம்’ பத³ஸ்த²ம்’ கர்த்தும்’ ஸ²க்நோதி|
5 One man esteems day more than day; another esteems every day [alike]. Let each be fully persuaded in his own mind.
அபரஞ்ச கஸ்²சிஜ்ஜநோ தி³நாத்³ தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ மந்யதே கஸ்²சித்து ஸர்வ்வாணி தி³நாநி ஸமாநாநி மந்யதே, ஏகைகோ ஜந: ஸ்வீயமநஸி விவிச்ய நிஸ்²சிநோது|
6 He that regards the day, regards it to [the] Lord. And he that eats, eats to [the] Lord, for he gives God thanks; and he that does not eat, [it is] to [the] Lord he does not eat, and gives God thanks.
யோ ஜந: கிஞ்சந தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ மந்யதே ஸ ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யா தந் மந்யதே, யஸ்²ச ஜந: கிமபி தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ ந மந்யதே ஸோ(அ)பி ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யா தந்ந மந்யதே; அபரஞ்ச ய: ஸர்வ்வாணி ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யாணி பு⁴ங்க்தே ஸ ப்ரபு⁴ப⁴க்தயா தாநி பு⁴ங்க்தே யத: ஸ ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வக்தி, யஸ்²ச ந பு⁴ங்க்தே ஸோ(அ)பி ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யைவ ந பு⁴ஞ்ஜாந ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ப்³ரூதே|
7 For none of us lives to himself, and none dies to himself.
அபரம் அஸ்மாகம்’ கஸ்²சித் நிஜநிமித்தம்’ ப்ராணாந் தா⁴ரயதி நிஜநிமித்தம்’ ம்ரியதே வா தந்ந;
8 For both if we should live, [it is] to the Lord we live; and if we should die, [it is] to the Lord we die: both if we should live then, and if we should die, we are the Lord's.
கிந்து யதி³ வயம்’ ப்ராணாந் தா⁴ரயாமஸ்தர்ஹி ப்ரபு⁴நிமித்தம்’ தா⁴ரயாம: , யதி³ ச ப்ராணாந் த்யஜாமஸ்தர்ஹ்யபி ப்ரபு⁴நிமித்தம்’ த்யஜாம: , அதஏவ ஜீவநே மரணே வா வயம்’ ப்ரபோ⁴ரேவாஸ்மஹே|
9 For to this [end] Christ has died and lived [again], that he might rule over both dead and living.
யதோ ஜீவந்தோ ம்ரு’தாஸ்²சேத்யுப⁴யேஷாம்’ லோகாநாம்’ ப்ரபு⁴த்வப்ராப்த்யர்த²ம்’ க்²ரீஷ்டோ ம்ரு’த உத்தி²த: புநர்ஜீவிதஸ்²ச|
10 But thou, why judgest thou thy brother? or again, thou, why dost thou make little of thy brother? for we shall all be placed before the judgment-seat of God.
கிந்து த்வம்’ நிஜம்’ ப்⁴ராதரம்’ குதோ தூ³ஷயஸி? ததா² த்வம்’ நிஜம்’ ப்⁴ராதரம்’ குதஸ்துச்ச²ம்’ ஜாநாஸி? க்²ரீஷ்டஸ்ய விசாரஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ஸம்முகே² ஸர்வ்வைரஸ்மாபி⁴ருபஸ்தா²தவ்யம்’;
11 For it is written, I live, saith [the] Lord, that to me shall bow every knee, and every tongue shall confess to God.
யாத்³ரு’ஸ²ம்’ லிகி²தம் ஆஸ்தே, பரேஸ²: ஸ²பத²ம்’ குர்வ்வந் வாக்யமேதத் புராவத³த்| ஸர்வ்வோ ஜந: ஸமீபே மே ஜாநுபாதம்’ கரிஷ்யதி| ஜிஹ்வைகைகா ததே²ஸ²ஸ்ய நிக்⁴நத்வம்’ ஸ்வீகரிஷ்யதி|
12 So then each of us shall give an account concerning himself to God.
அதஏவ ஈஸ்²வரஸமீபே(அ)ஸ்மாகம் ஏகைகஜநேந நிஜா கதா² கத²யிதவ்யா|
13 Let us no longer therefore judge one another; but judge ye this rather, not to put a stumbling-block or a fall-trap before his brother.
இத்த²ம்’ ஸதி வயம் அத்³யாரப்⁴ய பரஸ்பரம்’ ந தூ³ஷயந்த: ஸ்வப்⁴ராது ர்விக்⁴நோ வ்யாகா⁴தோ வா யந்ந ஜாயேத தாத்³ரு’ஸீ²மீஹாம்’ குர்ம்மஹே|
14 I know, and am persuaded in the Lord Jesus, that nothing is unclean of itself; except to him who reckons anything to be unclean, to that man [it is] unclean.
கிமபி வஸ்து ஸ்வபா⁴வதோ நாஸு²சி ப⁴வதீத்யஹம்’ ஜாநே ததா² ப்ரபு⁴நா யீஸு²க்²ரீஷ்டேநாபி நிஸ்²சிதம்’ ஜாநே, கிந்து யோ ஜநோ யத்³ த்³ரவ்யம் அபவித்ரம்’ ஜாநீதே தஸ்ய க்ரு’தே தத்³ அபவித்ரம் ஆஸ்தே|
15 For if on account of meat thy brother is grieved, thou walkest no longer according to love. Destroy not him with thy meat for whom Christ has died.
அதஏவ தவ ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேண தவ ப்⁴ராதா ஸோ²காந்விதோ ப⁴வதி தர்ஹி த்வம்’ ப்⁴ராதரம்’ ப்ரதி ப்ரேம்நா நாசரஸி| க்²ரீஷ்டோ யஸ்ய க்ரு’தே ஸ்வப்ராணாந் வ்யயிதவாந் த்வம்’ நிஜேந ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேண தம்’ ந நாஸ²ய|
16 Let not then your good be evil spoken of;
அபரம்’ யுஷ்மாகம் உத்தமம்’ கர்ம்ம நிந்தி³தம்’ ந ப⁴வது|
17 for the kingdom of God is not eating and drinking, but righteousness, and peace, and joy in [the] Holy Spirit.
ப⁴க்ஷ்யம்’ பேயஞ்சேஸ்²வரராஜ்யஸ்ய ஸாரோ நஹி, கிந்து புண்யம்’ ஸா²ந்திஸ்²ச பவித்ரேணாத்மநா ஜாத ஆநந்த³ஸ்²ச|
18 For he that in this serves the Christ [is] acceptable to God and approved of men.
ஏதை ர்யோ ஜந: க்²ரீஷ்டம்’ ஸேவதே, ஸ ஏவேஸ்²வரஸ்ய துஷ்டிகரோ மநுஷ்யைஸ்²ச ஸுக்²யாத: |
19 So then let us pursue the things which tend to peace, and things whereby one shall build up another.
அதஏவ யேநாஸ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ பரஸ்பரம் ஐக்யம்’ நிஷ்டா² ச ஜாயதே ததே³வாஸ்மாபி⁴ ர்யதிதவ்யம்’|
20 For the sake of meat do not destroy the work of God. All things indeed [are] pure; but [it is] evil to that man who eats while stumbling [in doing so].
ப⁴க்ஷ்யார்த²ம் ஈஸ்²வரஸ்ய கர்ம்மணோ ஹாநிம்’ மா ஜநயத; ஸர்வ்வம்’ வஸ்து பவித்ரமிதி ஸத்யம்’ ததா²பி யோ ஜநோ யத்³ பு⁴க்த்வா விக்⁴நம்’ லப⁴தே தத³ர்த²ம்’ தத்³ ப⁴த்³ரம்’ நஹி|
21 [It is] right not to eat meat, nor drink wine, nor [do anything] in which thy brother stumbles, or is offended, or is weak.
தவ மாம்’ஸப⁴க்ஷணஸுராபாநாதி³பி⁴: க்ரியாபி⁴ ர்யதி³ தவ ப்⁴ராது: பாத³ஸ்க²லநம்’ விக்⁴நோ வா சாஞ்சல்யம்’ வா ஜாயதே தர்ஹி தத்³போ⁴ஜநபாநயோஸ்த்யாகோ³ ப⁴த்³ர: |
22 Hast thou faith? have [it] to thyself before God. Blessed [is] he who does not judge himself in what he allows.
யதி³ தவ ப்ரத்யயஸ்திஷ்ட²தி தர்ஹீஸ்²வரஸ்ய கோ³சரே ஸ்வாந்தரே தம்’ கோ³பய; யோ ஜந: ஸ்வமதேந ஸ்வம்’ தோ³ஷிணம்’ ந கரோதி ஸ ஏவ த⁴ந்ய: |
23 But he that doubts, if he eat, is condemned; because [it is] not of faith; but whatever [is] not of faith is sin.
கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸம்’ஸ²ய்ய பு⁴ங்க்தே(அ)ர்தா²த் ந ப்ரதீத்ய பு⁴ங்க்தே, ஸ ஏவாவஸ்²யம்’ த³ண்டா³ர்ஹோ ப⁴விஷ்யதி, யதோ யத் ப்ரத்யயஜம்’ நஹி ததே³வ பாபமயம்’ ப⁴வதி|
