Romans 13
1 Let every soul be subject to the authorities that are above [him]. For there is no authority except from God; and those that exist are set up by God.
யுஷ்மாகம் ஏகைகஜந: ஸா²ஸநபத³ஸ்ய நிக்⁴நோ ப⁴வது யதோ யாநி ஸா²ஸநபதா³நி ஸந்தி தாநி ஸர்வ்வாணீஸ்²வரேண ஸ்தா²பிதாநி; ஈஸ்²வரம்’ விநா பத³ஸ்தா²பநம்’ ந ப⁴வதி|
2 So that he that sets himself in opposition to the authority resists the ordinance of God; and they who [thus] resist shall bring sentence of guilt on themselves.
இதி ஹேதோ: ஸா²ஸநபத³ஸ்ய யத் ப்ராதிகூல்யம்’ தத்³ ஈஸ்²வரீயநிரூபணஸ்ய ப்ராதிகூல்யமேவ; அபரம்’ யே ப்ராதிகூல்யம் ஆசரந்தி தே ஸ்வேஷாம்’ ஸமுசிதம்’ த³ண்ட³ம்’ ஸ்வயமேவ க⁴டயந்தே|
3 For rulers are not a terror to a good work, but to an evil [one]. Dost thou desire then not to be afraid of the authority? practise [what is] good, and thou shalt have praise from it;
ஸா²ஸ்தா ஸதா³சாரிணாம்’ ப⁴யப்ரதோ³ நஹி து³ராசாரிணாமேவ ப⁴யப்ரதோ³ ப⁴வதி; த்வம்’ கிம்’ தஸ்மாந் நிர்ப⁴யோ ப⁴விதும் இச்ச²ஸி? தர்ஹி ஸத்கர்ம்மாசர, தஸ்மாத்³ யஸோ² லப்ஸ்யஸே,
4 for it is God's minister to thee for good. But if thou practisest evil, fear; for it bears not the sword in vain; for it is God's minister, an avenger for wrath to him that does evil.
யதஸ்தவ ஸதா³சரணாய ஸ ஈஸ்²வரஸ்ய ப்⁴ரு’த்யோ(அ)ஸ்தி| கிந்து யதி³ குகர்ம்மாசரஸி தர்ஹி த்வம்’ ஸ²ங்கஸ்வ யத: ஸ நிரர்த²கம்’ க²ங்க³ம்’ ந தா⁴ரயதி; குகர்ம்மாசாரிணம்’ ஸமுசிதம்’ த³ண்ட³யிதும் ஸ ஈஸ்²வரஸ்ய த³ண்ட³த³ப்⁴ரு’த்ய ஏவ|
5 Wherefore it is necessary to be subject, not only on account of wrath, but also on account of conscience.
அதஏவ கேவலத³ண்ட³ப⁴யாந்நஹி கிந்து ஸத³ஸத்³போ³தா⁴த³பி தஸ்ய வஸ்²யேந ப⁴விதவ்யம்’|
6 For on this account ye pay tribute also; for they are God's officers, attending continually on this very thing.
ஏதஸ்மாத்³ யுஷ்மாகம்’ ராஜகரதா³நமப்யுசிதம்’ யஸ்மாத்³ யே கரம்’ க்³ரு’ஹ்லந்தி த ஈஸ்²வரஸ்ய கிங்கரா பூ⁴த்வா ஸததம் ஏதஸ்மிந் கர்ம்மணி நிவிஷ்டாஸ்திஷ்ட²ந்தி|
7 Render to all their dues: to whom tribute [is due], tribute; to whom custom, custom; to whom fear, fear; to whom honour, honour.
அஸ்மாத் கரக்³ராஹிணே கரம்’ த³த்த, ததா² ஸு²ல்கக்³ராஹிணே ஸு²ல்கம்’ த³த்த, அபரம்’ யஸ்மாத்³ பே⁴தவ்யம்’ தஸ்மாத்³ பி³பீ⁴த, யஸ்²ச ஸமாத³ரணீயஸ்தம்’ ஸமாத்³ரியத்⁴வம்; இத்த²ம்’ யஸ்ய யத் ப்ராப்யம்’ தத் தஸ்மை த³த்த|
8 Owe no one anything, unless to love one another: for he that loves another has fulfilled the law.
யுஷ்மாகம்’ பரஸ்பரம்’ ப்ரேம விநா (அ)ந்யத் கிமபி தே³யம் ரு’ணம்’ ந ப⁴வது, யதோ ய: பரஸ்மிந் ப்ரேம கரோதி தேந வ்யவஸ்தா² ஸித்⁴யதி|
9 For, Thou shalt not commit adultery, Thou shalt not kill, Thou shalt not steal, Thou shalt not lust; and if there be any other commandment, it is summed up in this word, namely, Thou shalt love thy neighbour as thyself.
வஸ்துத: பரதா³ராந் மா க³ச்ச², நரஹத்யாம்’ மா கார்ஷீ: , சைர்ய்யம்’ மா கார்ஷீ: , மித்²யாஸாக்ஷ்யம்’ மா தே³ஹி, லோப⁴ம்’ மா கார்ஷீ: , ஏதா: ஸர்வ்வா ஆஜ்ஞா ஏதாப்⁴யோ பி⁴ந்நா யா காசித்³ ஆஜ்ஞாஸ்தி ஸாபி ஸ்வஸமீபவாஸிநி ஸ்வவத் ப்ரேம குர்வ்வித்யநேந வசநேந வேதி³தா|
10 Love works no ill to its neighbour; love therefore [is the] whole law.
யத: ப்ரேம ஸமீபவாஸிநோ(அ)ஸு²ப⁴ம்’ ந ஜநயதி தஸ்மாத் ப்ரேம்நா ஸர்வ்வா வ்யவஸ்தா² பால்யதே|
11 This also, knowing the time, that it is already time that we should be aroused out of sleep; for now [is] our salvation nearer than when we believed.
ப்ரத்யயீப⁴வநகாலே(அ)ஸ்மாகம்’ பரித்ராணஸ்ய ஸாமீப்யாத்³ இதா³நீம்’ தஸ்ய ஸாமீப்யம் அவ்யவஹிதம்’; அத: ஸமயம்’ விவிச்யாஸ்மாபி⁴: ஸாம்ப்ரதம் அவஸ்²யமேவ நித்³ராதோ ஜாக³ர்த்தவ்யம்’|
12 The night is far spent, and the day is near; let us cast away therefore the works of darkness, and let us put on the armour of light.
ப³ஹுதரா யாமிநீ க³தா ப்ரபா⁴தம்’ ஸந்நிதி⁴ம்’ ப்ராப்தம்’ தஸ்மாத் தாமஸீயா: க்ரியா: பரித்யஜ்யாஸ்மாபி⁴ ர்வாஸரீயா ஸஜ்ஜா பரிதா⁴தவ்யா|
13 As in the day, let us walk becomingly; not in rioting and drunkenness, not in chambering and lasciviousness, not in strife and emulation.
அதோ ஹேதோ ர்வயம்’ தி³வா விஹிதம்’ ஸதா³சரணம் ஆசரிஷ்யாம: | ரங்க³ரஸோ மத்தத்வம்’ லம்படத்வம்’ காமுகத்வம்’ விவாத³ ஈர்ஷ்யா சைதாநி பரித்யக்ஷ்யாம: |
14 But put on the Lord Jesus Christ, and do not take forethought for the flesh to [fulfil its] lusts.
யூயம்’ ப்ரபு⁴யீஸு²க்²ரீஷ்டரூபம்’ பரிச்ச²த³ம்’ பரித⁴த்³த்⁴வம்’ ஸுகா²பி⁴லாஷபூரணாய ஸா²ரீரிகாசரணம்’ மாசரத|
