Job 9
1 And Job answered and said,
A Hiob odpowiedział:
2 Of a truth I know it is so; but how can man be just with God?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 If he shall choose to strive with him, he cannot answer him one thing of a thousand.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 He is wise in heart and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and had peace?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Who removeth mountains, and they know it not, when he overturneth them in his anger;
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Who shaketh the earth out of its place, and the pillars thereof tremble;
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Who commandeth the sun, and it riseth not, and he sealeth up the stars;
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Who alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the high waves of the sea;
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Who maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south;
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Who doeth great things past finding out, and wonders without number.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Lo, he goeth by me, and I see [him] not; and he passeth along, and I perceive him not.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Behold, he taketh away: who will hinder him? Who will say unto him, What doest thou?
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 God withdraweth not his anger; the proud helpers stoop under him:
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 How much less shall I answer him, choose out my words [to strive] with him?
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Whom, though I were righteous, [yet] would I not answer; I would make supplication to my judge.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 If I had called, and he had answered me, I would not believe that he hearkened to my voice, —
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 He, who crusheth me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 He suffereth me not to take my breath, for he filleth me with bitternesses.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 Be it a question of strength, lo, [he is] strong; and be it of judgment, who will set me a time?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 If I justified myself, mine own mouth would condemn me; were I perfect, he would prove me perverse.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Were I perfect, [yet] would I not know my soul: I would despise my life.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 It is all one; therefore I said, he destroyeth the perfect and the wicked.
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 If the scourge kill suddenly, he mocketh at the trial of the innocent.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 The earth is given over into the hand of the wicked [man]; he covereth the faces of its judges. If not, who then is it?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 And my days are swifter than a runner: they flee away, they see no good.
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 They pass by like skiffs of reed; as an eagle that swoops upon the prey.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 If I say, I will forget my complaint, I will leave off my [sad] countenance, and brighten up,
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 I am afraid of all my sorrows; I know that thou wilt not hold me innocent.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 Be it that I am wicked, why then do I labour in vain?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 If I washed myself with snow-water, and cleansed my hands in purity,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Then wouldest thou plunge me in the ditch, and mine own clothes would abhor me.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 For he is not a man, as I am, that I should answer him; that we should come together in judgment.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 There is not an umpire between us, who should lay his hand upon us both.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Let him take his rod away from me, and let not his terror make me afraid,
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 [Then] I will speak, and not fear him; but it is not so with me.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
