Job 10

1 My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.

Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.

Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

3 Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

5 Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,

Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

6 That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;

Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

7 Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?

Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

8 Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!

Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.

Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;

Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

12 Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;

Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

13 And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.

I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

14 If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.

Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

15 If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —

Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

16 And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.

Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

17 Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.

Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

18 And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.

Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

19 I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

20 Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,

Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

21 Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;

Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

22 A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.

Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.