Job 5
1 Råb kun! Giver nogen dig Svar? Og til hvem af de Hellige vender du dig?
“Ne àlɔ̃ la, yɔ ame aɖe gake ame kae atɔ na wò? Kɔkɔetɔwo dometɔ ka ŋu nàtrɔ ɖo?
2 Thi Dårens Harme koster ham Livet, Tåbens Vrede bliver hans Død.
Tosesẽ wua bometsila eye ŋubiã wua numanyala.
3 Selv har jeg set en Dåre rykkes op, hans Bolig rådne brat;
Nye ŋutɔ mekpɔ bometsila wònɔ ke tom gake kasia woƒo fi de eƒe aƒe.
4 hans Sønner var uden Hjælp, trådtes ned i Porten, ingen reddede dem;
Dedinɔnɔ le adzɔge ke na viawo, wobua fɔe le ʋɔnu eye ame aɖeke meli aʋli eta o.
5 sultne åd deres Høst, de tog den, selv mellem Torne, og tørstige drak deres Mælk.
Dɔwuitɔwo ɖua nuku si wòxa, woɖea esiwo tsi ŋuwo me gɔ̃ hã eye ame siwo wum tsikɔ le la ƒe ve me ƒuna ɖe eƒe kesinɔnuwo ŋu.
6 Thi Vanheld vokser ej op af Støvet, Kvide spirer ej frem af Jorden,
Elabena fukpekpe medoa go tso ke me alo dzɔgbevɔ̃e medona tso anyigba tume o.
7 men Mennesket avler Kvide, og Gnisterne flyver til Vejrs.
Gake abe ale si dzoxi dzona yia dzii ene la, nenemae wodzi ame na hiãtuame.
8 Nej, jeg vilde søge til Gud og lægge min Sag for ham,
“Ke nenye nyee wònye la, anye ne maɖe kuku na Mawu atsɔ nye nya aɖo eƒe ŋkume.
9 som øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal,
Ewɔa dzesi siwo gɔme womate ŋu ase o eye wòwɔa nukunu siwo womate ŋu axlẽ o.
10 som giver Regn på Jorden og nedsender Vand over Marken
Enana tsi dzana ɖe anyigba dzi, eye wòɖoa tsi ɖe gbegbe.
11 for at løfte de bøjede højt, så de sørgende opnår Frelse,
Edoa ɖokuibɔbɔlawo ɖe dzi eye wòkɔa ame siwo le nu xam la dana ɖe dziɖeɖi me.
12 han, som krydser de kloges Tanker, så de ikke virker noget, der varer,
Egblẽa ayetɔwo ƒe ɖoɖowo me, ale be woƒe asiwo mekpɔa dzidzedze o.
13 som fanger de vise i deres Kløgt, så de listiges Råd er forhastet;
Eléa nunyalawo le woƒe ayemenuwɔwɔwo me eye wòkplɔa ame drãwo ƒe nu drã wɔwɔ dzonae.
14 i Mørke raver de, selv om Dagen, famler ved Middag, som var det Nat.
Viviti dona ɖe wo le ŋkeke me eye wotsaa asi blukɔ me abe zã mee ene.
15 Men han frelser den arme fra Sværdet og fattig af stærkes Hånd,
Eɖea hiãtɔwo tso yi si le woƒe nu me la me eye wòɖea wo le ŋusẽtɔwo ƒe fego me.
16 så der bliver Håb for den ringe og Ondskaben lukker sin Mund.
Ale mɔkpɔkpɔ ɖoa hiãtɔ si eye nu madzɔmadzɔ miaa eƒe nu.
17 Held den Mand, som revses at Gud; ringeagt ej den Almægtiges Tugt!
“Woayra ŋutsu si Mawu ɖɔna ɖo eya ta mègado vlo Ŋusẽkatãtɔ la ƒe amehehe o.
18 Thi han sårer, og han forbinder, han slår, og hans Hænder læger.
Elabena edea abi ame ŋu eye wògablanɛ, ewɔa nuvevi ame gake eƒe asi yɔa dɔ.
19 Seks Gange redder han dig i Trængsel, syv går Ulykken uden om dig;
Aɖe wò le dzɔgbevɔ̃e ade me eye le adrelia me la, vɔ̃ aɖeke mawɔ wò o.
20 han frier dig fra Døden i Hungersnød, i Krig fra Sværdets Vold;
Aɖe wò le ku ƒe asi me le dɔŋɔli eye le aʋa me la, aɖe wò le yi ƒe asi me.
21 du er gemt for Tungens Svøbe, har intet at frygte, når Voldsdåd kommer;
Aɖe wò le aɖeɖiƒoame me, eye màvɔ̃ ne gbegblẽ va o.
22 du ler ad Voldsdåd og Hungersnød og frygter ej Jordens vilde dyr;
Wò la àko nu ne gbegblẽ kple dɔwuame le nu gblẽm eye màvɔ̃ anyigbadzilã wɔadãwo o.
23 du har Pagt med Markens Sten, har Fred med Markens Vilddyr;
Elabena wò kple kpe siwo le agble me la miabla nu eye lã wɔadãwo anɔ anyi kpli wò le ŋutifafa me.
24 du kender at have dit Telt i Fred, du mønstrer din Bolig, og intet fattes;
Ànyae be wò agbadɔ le dedie eye ne èxlẽ wò nunɔamesiwo la, àkpɔe be ɖeke mebu o.
25 du kender at have et talrigt Afkom, som Jordens Urter er dine Spirer;
Ànyae be viwòwo asɔ gbɔ eye wò dzidzimeviwo asɔ agbɔ abe gbe mumu le anyigba dzi ene.
26 Graven når du i Ungdomskraft, som Neg føres op, når Tid er inde.
Ànɔ agbe wòade edeƒe, ayi yɔ me kple dzidzɔ abe lu ye woxa hebla le nuŋeɣi ene.
27 Se, det har vi gransket, således er det; det har vi hørt, så vid også du det!
“Míedo esia kpɔ eye wònye nyateƒe. Eya ta see ne nànɔ agbe ɖe eŋu.”
