Job 29

1 Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Hiob yi eƒe nuƒoƒo dzi be,

2 Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

“O, ale si medi vevie be wòanɔ nam abe ale si wònɔ le ɣleti siwo va yi me la ene, le ŋkeke siwo me Mawu kpɔ tanye,

3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

esi eƒe akaɖi klẽ ɖe nye ta dzi eye eƒe kekeli na mezɔ to blukɔ tsiɖitsiɖi me!

4 som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

O, nenye ɖe wòanɔ nam abe nye lãmesẽŋkekewo me ene, esi kadodo kple Mawu kplikplikpli na wòyra nye aƒe,

5 da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

esi Ŋusẽkatãtɔ la ganɔ kplim ko eye vinyewo ƒo xlãm,

6 da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

esi nye toƒe nye notsi kpeke ɖeɖe eye amitimi ɖuɖu bababa tso agakpe me nam.

7 da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

“Ne meyi dua ƒe agbo nu, henɔ anyi ɖe zikpui dzi gli, le dua ƒe ablɔme la,

8 Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

ɖekakpuiawo kpɔam, heƒoa asa nam eye ame tsitsiwo tsona ɖe tsitrenu,

9 Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

dumegãwo tɔna ne wole nu ƒom hetsɔa asi ɖoa nu.

10 Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

Gbɔgblɔ buna ɖe ame ŋkutawo eye woƒe aɖe léna ɖe woƒe nu me.

11 Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

Ame sia ame si ɖo tom la kafuam eye ame siwo kpɔm la ƒoa nu nyui tso ŋutinye

12 Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

elabena mexɔna na hiãtɔ siwo le ɣli dom be woakpe ɖe yewo ŋu kple tsyɔ̃evi si si kpeɖeŋutɔ mele o.

13 den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

Ame si le kukum la ƒe yayra vaa dzinye eye menana ahosi ƒe dzi kpɔa dzidzɔ.

14 jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

Metsɔ dzɔdzɔenyenye do abe awu ene eye nuteƒewɔwɔ nye nye awu ʋlaya kple tablanu.

15 Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

Menye ŋku na ŋkuagbãtɔ kple afɔ na tekunɔ.

16 jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

Menye tɔ na hiãtɔwo eye mexɔa nya ɖe amedzrowo nu.

17 den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

Meŋea tsyo na ame vɔ̃ɖiwo eye meɖea nu si woda adzoe la le woƒe aɖutame.

18 Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

“Mebu be, ‘Maku ɖe nye ŋutɔ nye aƒe me, nye ŋkekewo asɔ gbɔ abe ke ene.

19 min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

Nye kewo aƒo ɖe to, ade tsi gbɔ eye zãmu adza ɖe nye alɔwo dzi zã blibo la.

20 min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

Nye ŋutikɔkɔe anɔ yeye zum ɣe sia ɣi le ŋunye eye dati anɔ yeye ɖaa le asinyeme.’

21 Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

“Amewo ɖoa tom henɔa nye asinu kpɔm, nɔa lalam na nye aɖaŋuɖoɖo le ɖoɖoezizi me.

22 ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

Ne meƒo nu la, womegaƒoa nu o eye nye nyawo gena ɖe woƒe towo me bɔlɔɔ.

23 de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

Wonɔa lalayem abe ale si wolalana na tsidzadza ene eye woxɔa nye nyawo dea wo ɖokui me abe ale si wonoa kelemetsi ene.

24 Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

Womexɔnɛ sena ne meko nu na wo o, nye mo ƒe kekeli nye nu xɔasi na wo.

25 Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.

Metiaa mɔ si woato la na wo, menɔa wo dome abe woƒe tatɔ ene eye menɔa wo dome abe woƒe fia le eƒe aʋakɔwo dome ene. Menɔna abe ame si faa akɔ na konyifalawo ene.