Job 27

1 Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Tete Hiob yi eƒe nuƒoa dzi be,

2 "Så sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:

“Meta Mawu si gbe afiatsotso nam la ƒe agbe kple Ŋusẽkatãtɔ, ame si do vevesese na nye luʋɔ be,

3 Så længe jeg drager Ånde og har Guds Ånde i Næsen,

zi ale si agbe le menye, Mawu ƒe gbɔgbɔ le nye ŋɔti me la,

4 skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!

nye nuyi magblɔ nya vɔ̃ɖi o eye nye aɖe magblɔ beblenya aɖeke o.

5 Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udånder, opgiver jeg ikke min Uskyld.

Nyemalɔ̃ gbeɖe be tɔwò dzɔ o va se ɖe esi maku la, nyemasẽ nu le nye blibodede ŋu o.

6 Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.

Malé nye dzɔdzɔenyenye me ɖe asi ɖaa eye nyemaɖe asi le eŋu akpɔ o. Zi ale si mele agbe la, nye dzitsinya mado vlom o.

7 Som den gudløse gå det min Fjende, min Modstander som den lovløse!

“Nye futɔwo nenɔ abe ame vɔ̃ɖiwo ene eye nye ketɔwo abe ame madzɔmadzɔwo ene!

8 Thi hvad er den vanhelliges Håb, når Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?

Elabena mɔkpɔkpɔ kae le ame vlo si ne wolãe ɖa eye Mawu ɖe eƒe agbe ɖa?

9 Hører mon Gud hans Skrig, når Angst kommer over ham?

Ɖe Mawu ase eƒe ɣlidodo, ne eɖo xaxa mea?

10 Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, når han påkalder ham?

Ɖe eƒe nu anyo Ŋusẽkatãtɔ la ŋua? Ɖe wòayɔ Mawu ɣe sia ɣia?

11 Jeg vil lære jer om Guds Hånd, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;

“Mafia nu mi tso Mawu ƒe ŋusẽ ŋuti eye nyemaɣla Ŋusẽkatãtɔ la ƒe mɔwo ɖe mi o.

12 se, selv har I alle set det, hvi har I så tomme Tanker?

Miawo ŋutɔ miekpɔ esiawo katã. Ekema nu kae nye nuƒo manyatalenu gbogbo siawo?

13 Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd får fra den Almægtige:

“Esia nye gome si Mawu ɖo ɖi na ame vɔ̃ɖiwo kple domenyinyi si ŋutasẽla xɔna tso Ŋusẽkatãtɔ la gbɔ.

14 Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;

Aleke ke viawo sɔ gbɔe hã la, woɖo wo ɖi na yi eye eƒe dzidzimeviwo makpɔ nu aɖu aɖi ƒo akpɔ gbeɖe o.

15 de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.

Dɔvɔ̃ awu ame siwo susɔ nɛ eye woƒe ahosiwo mafa na wo o.

16 Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler

Togbɔ be eli kɔ klosalo abe ke ene, wòdo agba avɔ wòkɔ abe to ene hã la,

17 han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;

ame dzɔdzɔewo ado nu siwo wòli kɔe eye ame maɖifɔwo ama eƒe klosalo.

18 han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;

Xɔ si wòtu la anɔ abe gbagblaʋui ƒe azi si wòƒo teti ko la ene eye wòanɔ abe zãɖialawo ƒe agbadɔ si wòwɔ la ene.

19 han lægger sig rig, men for sidste ang, han slår Øjnene op, og er det ej mer;

Emlɔ anyi abe hotsuitɔ ene gake esusɔ vie maganɔ nɛ nenema o elabena esi wòʋu eƒe ŋkuwo la, naneke megali o.

20 Rædsler når ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;

Ŋɔdzi ƒona ɖe edzi abe tɔɖɔɖɔ ene eye ahom kplɔnɛ dzonae le zã me.

21 løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.

Ɣedzeƒeya kɔe dzoe eye wòdzo, ale wòkplɔe ɖa le enɔƒe.

22 Skånselsløst skyder han på ham, i Hast må han fly fra hans Hånd;

Etsɔ eɖokui xlã ɖe edzi nublanuimakpɔmakpɔtɔe, esi wòsi le eƒe ŋusẽ nu afɔtsɔtsɔe.

23 man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!

Esi akpe ɖe eta fewuɖutɔe eye wònyae ɖa le enɔƒe.”