يوحنَّا 16

١ 1 قُلْتُ لَكُمْ هَذَا لِكَيْ لَا تَتَزَعْزَعُوا.

യുഷ്മാകം യഥാ വാധാ ന ജായതേ തദർഥം യുഷ്മാൻ ഏതാനി സർവ്വവാക്യാനി വ്യാഹരം|

٢ 2 سَتُطْرَدُونَ خَارِجَ الْمَجَامِعِ، بَلْ سَيَأْتِي وَقْتٌ يَظُنُّ فِيهِ مَنْ يَقْتُلُكُمْ أَنَّهُ يُؤَدِّي خِدْمَةً لِلهِ.

ലോകാ യുഷ്മാൻ ഭജനഗൃഹേഭ്യോ ദൂരീകരിഷ്യന്തി തഥാ യസ്മിൻ സമയേ യുഷ്മാൻ ഹത്വാ ഈശ്വരസ്യ തുഷ്ടി ജനകം കർമ്മാകുർമ്മ ഇതി മംസ്യന്തേ സ സമയ ആഗച്ഛന്തി|

٣ 3 وَهُمْ يَفْعَلُونَ هَذَا بِكُمْ لأَنَّهُمْ لَمْ يَعْرِفُوا أَبِي، وَلا عَرَفُونِي.

തേ പിതരം മാഞ്ച ന ജാനന്തി, തസ്മാദ് യുഷ്മാൻ പ്രതീദൃശമ് ആചരിഷ്യന്തി|

٤ 4 قُلْتُ لَكُمْ هَذَا حَتَّى مَتَى جَاءَ وَقْتُ حُدُوثِهِ تَذْكُرُونَ أَنَّهُ سَبَقَ أَنْ أَخْبَرْتُكُمْ بِهِ. وَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ هَذَا مُنْذُ الْبَدَايَةِ لأَنِّي كُنْتُ مَعَكُمْ؛

അതോ ഹേതാഃ സമയേ സമുപസ്ഥിതേ യഥാ മമ കഥാ യുഷ്മാകം മനഃസുഃ സമുപതിഷ്ഠതി തദർഥം യുഷ്മാഭ്യമ് ഏതാം കഥാം കഥയാമി യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധമ് അഹം തിഷ്ഠൻ പ്രഥമം താം യുഷ്മഭ്യം നാകഥയം|

٥ 5 أَمَّا الآنَ فَإِنِّي عَائِدٌ إِلَى الَّذِي أَرْسَلَنِي، وَلا أَحَدَ مِنْكُمْ يَسْأَلُنِي: أَيْنَ تَذْهَبُ؟

സാമ്പ്രതം സ്വസ്യ പ്രേരയിതുഃ സമീപം ഗച്ഛാമി തഥാപി ത്വം ക്ക ഗച്ഛസി കഥാമേതാം യുഷ്മാകം കോപി മാം ന പൃച്ഛതി|

٦ 6 عِنْدَمَا أَخْبَرْتُكُمْ بِهَذَا مَلأَ الْحُزْنُ قُلُوبَكُمْ.

കിന്തു മയോക്താഭിരാഭിഃ കഥാഭി ര്യൂഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി ദുഃഖേന പൂർണാന്യഭവൻ|

٧ 7 وَلكِنِّي أَقُولُ لَكُمُ الْحَقَّ: مِنَ الأَفْضَلِ لَكُمْ أَنْ أَذْهَبَ، لأَنِّي إِنْ كُنْتُ لَا أَذْهَبُ، لَا يَأْتِيكُمُ الْمُعِينُ. وَلكِنِّي إِذَا ذَهَبْتُ أُرْسِلُهُ إِلَيْكُمْ.

തഥാപ്യഹം യഥാർഥം കഥയാമി മമ ഗമനം യുഷ്മാകം ഹിതാർഥമേവ, യതോ ഹേതോ ർഗമനേ ന കൃതേ സഹായോ യുഷ്മാകം സമീപം നാഗമിഷ്യതി കിന്തു യദി ഗച്ഛാമി തർഹി യുഷ്മാകം സമീപേ തം പ്രേഷയിഷ്യാമി|

٨ 8 وَعِنْدَمَا يَجِيءُ يُبَكِّتُ الْعَالَمَ عَلَى الْخَطِيئَةِ وَعَلَى الْبِرِّ وَعَلَى الدَّيْنُونَةِ:

തതഃ സ ആഗത്യ പാപപുണ്യദണ്ഡേഷു ജഗതോ ലോകാനാം പ്രബോധം ജനയിഷ്യതി|

٩ 9 أَمَّا عَلَى الْخَطِيئَةِ، فَلأَنَّهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ بِي،

തേ മയി ന വിശ്വസന്തി തസ്മാദ്ധേതോഃ പാപപ്രബോധം ജനയിഷ്യതി|

١٠ 10 وَأَمَّا عَلَى الْبِرِّ، فَلأَنِّي عَائِدٌ إِلَى الآبِ فَلا تَرَوْنَنِي بَعْدُ؛

യുഷ്മാകമ് അദൃശ്യഃ സന്നഹം പിതുഃ സമീപം ഗച്ഛാമി തസ്മാദ് പുണ്യേ പ്രബോധം ജനയിഷ്യതി|

١١ 11 وَأَمَّا عَلَى الدَّيْنُونَةِ، فَلأَنَّ سَيِّدَ هَذَا الْعَالَمِ قَدْ صَدَرَ عَلَيْهِ حُكْمُ الدَّيْنُونَةِ.

ഏതജ്ജഗതോഽധിപതി ർദണ്ഡാജ്ഞാം പ്രാപ്നോതി തസ്മാദ് ദണ്ഡേ പ്രബോധം ജനയിഷ്യതി|

١٢ 12 مَازَالَ عِنْدِي أُمُورٌ كَثِيرَةٌ أَقُولُهَا لَكُمْ، وَلكِنَّكُمُ الآنَ تَعْجَزُونَ عَنِ احْتِمَالِهَا.

യുഷ്മഭ്യം കഥയിതും മമാനേകാഃ കഥാ ആസതേ, താഃ കഥാ ഇദാനീം യൂയം സോഢും ന ശക്നുഥ;

١٣ 13 وَلكِنْ، عِنْدَمَا يَأْتِيكُمْ رُوحُ الْحَقِّ يُرْشِدُكُمْ إِلَى الْحَقِّ كُلِّهِ، لأَنَّهُ لَا يَقُولُ شَيْئاً مِنْ عِنْدِهِ، بَلْ يُخْبِرُكُمْ بِمَا يَسْمَعُهُ، وَيُطْلِعُكُمْ عَلَى مَا سَوْفَ يَحْدُثُ.

കിന്തു സത്യമയ ആത്മാ യദാ സമാഗമിഷ്യതി തദാ സർവ്വം സത്യം യുഷ്മാൻ നേഷ്യതി, സ സ്വതഃ കിമപി ന വദിഷ്യതി കിന്തു യച്ഛ്രോഷ്യതി തദേവ കഥയിത്വാ ഭാവികാര്യ്യം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയിഷ്യതി|

١٤ 14 وَهُوَ سَيُمَجِّدُنِي لأَنَّ كُلَّ مَا سَيُحَدِّثُكُمْ بِهِ صَادِرٌ عَنِّي.

മമ മഹിമാനം പ്രകാശയിഷ്യതി യതോ മദീയാം കഥാം ഗൃഹീത്വാ യുഷ്മാൻ ബോധയിഷ്യതി|

١٥ 15 كُلُّ مَا هُوَ لِلآبِ، فَهُوَ لِي. وَلِذلِكَ قُلْتُ لَكُمْ إِنَّ مَا سَيُحَدِّثُكُمْ بِهِ صَادِرٌ عَنِّي.

പിതു ര്യദ്യദ് ആസ്തേ തത് സർവ്വം മമ തസ്മാദ് കാരണാദ് അവാദിഷം സ മദീയാം കഥാം ഗൃഹീത്വാ യുഷ്മാൻ ബോധയിഷ്യതി|

١٦ 16 بَعْدَ قَلِيلٍ لَا تَرَوْنَنِي، وَبَعْدَ ذلِكَ بِقَلِيلٍ تَرَوْنَنِي!»

കിയത്കാലാത് പരം യൂയം മാം ദ്രഷ്ടും ന ലപ്സ്യധ്വേ കിന്തു കിയത്കാലാത് പരം പുന ർദ്രഷ്ടും ലപ്സ്യധ്വേ യതോഹം പിതുഃ സമീപം ഗച്ഛാമി|

١٧ 17 فَتَسَاءَلَ بَعْضُ التَّلامِيذِ: «تُرَى، مَا مَعْنَى قَوْلِهِ: بَعْدَ قَلِيلٍ لَا تَرَوْنَنِي، وَبَعْدَ ذلِكَ بِقَلِيلٍ تَرَوْنَنِي، وَأَيْضاً: لأَنِّي عَائِدٌ إِلَى الآبِ؟»

തതഃ ശിഷ്യാണാം കിയന്തോ ജനാഃ പരസ്പരം വദിതുമ് ആരഭന്ത, കിയത്കാലാത് പരം മാം ദ്രഷ്ടും ന ലപ്സ്യധ്വേ കിന്തു കിയത്കാലാത് പരം പുന ർദ്രഷ്ടും ലപ്സ്യധ്വേ യതോഹം പിതുഃ സമീപം ഗച്ഛാമി, ഇതി യദ് വാക്യമ് അയം വദതി തത് കിം?

١٨ 18 وَقَالُوا: «مَا هُوَ هَذَا الْقَلِيلُ الَّذِي يَتَحَدَّثُ عَنْهُ؟ لَسْنَا نَفْهَمُ مَا يَقُولُهُ!»

തതഃ കിയത്കാലാത് പരമ് ഇതി തസ്യ വാക്യം കിം? തസ്യ വാക്യസ്യാഭിപ്രായം വയം ബോദ്ധും ന ശക്നുമസ്തൈരിതി

١٩ 19 وَعَلِمَ يَسُوعُ أَنَّهُمْ يَرْغَبُونَ فِي أَنْ يَسْأَلُوهُ، فَقَالَ لَهُمْ: «تَتَسَاءَلُونَ عَنْ مَعْنَى قَوْلِي: بَعْدَ قَلِيلٍ لَا تَرَوْنَنِي ثُمَّ بَعْدَ قَلِيلٍ تَرَوْنَنِي أَيْضاً.

നിഗദിതേ യീശുസ്തേഷാം പ്രശ്നേച്ഛാം ജ്ഞാത്വാ തേഭ്യോഽകഥയത് കിയത്കാലാത് പരം മാം ദ്രഷ്ടും ന ലപ്സ്യധ്വേ, കിന്തു കിയത്കാലാത് പരം പൂന ർദ്രഷ്ടും ലപ്സ്യധ്വേ, യാമിമാം കഥാമകഥയം തസ്യാ അഭിപ്രായം കിം യൂയം പരസ്പരം മൃഗയധ്വേ?

٢٠ 20 الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ سَتَبْكُونَ وَتَنُوحُونَ، أَمَّا الْعَالَمُ فَيَفْرَحُ. إِنَّكُمْ سَتَحْزَنُونَ، وَلكِنَّ حُزْنَكُمْ سَيَتَحَوَّلُ إِلَى فَرَحٍ.

യുഷ്മാനഹമ് അതിയഥാർഥം വദാമി യൂയം ക്രന്ദിഷ്യഥ വിലപിഷ്യഥ ച, കിന്തു ജഗതോ ലോകാ ആനന്ദിഷ്യന്തി; യൂയം ശോകാകുലാ ഭവിഷ്യഥ കിന്തു ശോകാത് പരം ആനന്ദയുക്താ ഭവിഷ്യഥ|

٢١ 21 الْمَرْأَةُ تَحْزَنُ إِذَا حَانَتْ سَاعَتُهَا لِتَلِدَ. وَلكِنَّهَا حَالَمَا تَلِدُ طِفْلَهَا، لَا تَعُودُ تَتَذَكَّرُ عَنَاءَهَا، لِفَرَحِهَا بِأَنَّ إِنْسَاناً قَدْ وُلِدَ فِي الْعَالَمِ.

പ്രസവകാല ഉപസ്ഥിതേ നാരീ യഥാ പ്രസവവേദനയാ വ്യാകുലാ ഭവതി കിന്തു പുത്രേ ഭൂമിഷ്ഠേ സതി മനുഷ്യൈകോ ജന്മനാ നരലോകേ പ്രവിഷ്ട ഇത്യാനന്ദാത് തസ്യാസ്തത്സർവ്വം ദുഃഖം മനസി ന തിഷ്ഠതി,

٢٢ 22 فَكَذلِكَ أَنْتُمْ، تَحْزَنُونَ الآنَ؛ وَلكِنْ عِنْدَمَا أَعُودُ لِلِقَائِكُمْ، تَبْتَهِجُ قُلُوبُكُمْ، وَلا أَحَدَ يَسْلُبُكُمْ فَرَحَكُمْ.

തഥാ യൂയമപി സാമ്പ്രതം ശോകാകുലാ ഭവഥ കിന്തു പുനരപി യുഷ്മഭ്യം ദർശനം ദാസ്യാമി തേന യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി സാനന്ദാനി ഭവിഷ്യന്തി, യുഷ്മാകം തമ് ആനന്ദഞ്ച കോപി ഹർത്തും ന ശക്ഷ്യതി|

٢٣ 23 وَفِي ذلِكَ الْيَوْمِ لَا تَسْأَلُونَنِي عَنْ شَيْءٍ. الْحَقَّ الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ الآبَ سَيُعْطِيكُمْ كُلَّ مَا تَطْلُبُونَ مِنْهُ بِاسْمِي.

തസ്മിൻ ദിവസേ കാമപി കഥാം മാം ന പ്രക്ഷ്യഥ| യുഷ്മാനഹമ് അതിയഥാർഥം വദാമി, മമ നാമ്നാ യത് കിഞ്ചിദ് പിതരം യാചിഷ്യധ്വേ തദേവ സ ദാസ്യതി|

٢٤ 24 حَتَّى الآنَ لَمْ تَطْلُبُوا بِاسْمِي شَيْئاً. اطْلُبُوا تَنَالُوا، فَيَكُونَ فَرَحُكُمْ كَامِلاً.

പൂർവ്വേ മമ നാമ്നാ കിമപി നായാചധ്വം, യാചധ്വം തതഃ പ്രാപ്സ്യഥ തസ്മാദ് യുഷ്മാകം സമ്പൂർണാനന്ദോ ജനിഷ്യതേ|

٢٥ 25 ضَرَبْتُ لَكُمْ أَمْثَالاً فِي كَلامِي عَنْ هَذِهِ الأُمُورِ، وَلكِنْ سَيَأْتِي وَقْتٌ أُحَدِّثُكُمْ فِيهِ عَنِ الآبِ بِكَلامٍ صَرِيحٍ، دُونَ أَمْثَالٍ.

ഉപമാകഥാഭിഃ സർവ്വാണ്യേതാനി യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപിതവാൻ കിന്തു യസ്മിൻ സമയേ ഉപമയാ നോക്ത്വാ പിതുഃ കഥാം സ്പഷ്ടം ജ്ഞാപയിഷ്യാമി സമയ ഏതാദൃശ ആഗച്ഛതി|

٢٦ 26 فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ تَطْلُبُونَ مِنَ الآبِ بِاسْمِي. وَلَسْتُ أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي أَطْلُبُ إِلَيْهِ عَنْكُمْ.

തദാ മമ നാമ്നാ പ്രാർഥയിഷ്യധ്വേ ഽഹം യുഷ്മന്നിമിത്തം പിതരം വിനേഷ്യേ കഥാമിമാം ന വദാമി;

٢٧ 27 فَإِنَّ الآبَ نَفْسَهُ يُحِبُّكُمْ، لأَنَّكُمْ أَحْبَبْتُمُونِي، وَآمَنْتُمْ بِأَنِّي مِنْ عِنْدِ اللهِ خَرَجْتُ.

യതോ യൂയം മയി പ്രേമ കുരുഥ, തഥാഹമ് ഈശ്വരസ്യ സമീപാദ് ആഗതവാൻ ഇത്യപി പ്രതീഥ, തസ്മാദ് കാരണാത് കാരണാത് പിതാ സ്വയം യുഷ്മാസു പ്രീയതേ|

٢٨ 28 خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِ الآبِ، وَأَتَيْتُ إِلَى الْعَالَمِ. وَهَا أَنَا أَتْرُكُ الْعَالَمَ وَأَعُودُ إِلَى الآبِ».

പിതുഃ സമീപാജ്ജജദ് ആഗതോസ്മി ജഗത് പരിത്യജ്യ ച പുനരപി പിതുഃ സമീപം ഗച്ഛാമി|

٢٩ 29 فَقَالَ لَهُ تَلامِيذُهُ: «هَا أَنْتَ الآنَ تُكَلِّمُنَا كَلاماً صَرِيحاً بِغَيْرِ أَمْثَالٍ.

തദാ ശിഷ്യാ അവദൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ ഉപമയാ നോക്ത്വാധുനാ സ്പഷ്ടം വദതി|

٣٠ 30 فَالآنَ نَعْرِفُ أَنَّكَ تَعْلَمُ كُلَّ شَيْءٍ، وَلا تَحْتَاجُ إِلَى أَنْ يَسْأَلَكَ أَحَدٌ. لِذلِكَ نُؤْمِنُ أَنَّكَ جِئْتَ مِنْ عِنْدِ اللهِ».

ഭവാൻ സർവ്വജ്ഞഃ കേനചിത് പൃഷ്ടോ ഭവിതുമപി ഭവതഃ പ്രയോജനം നാസ്തീത്യധുനാസ്മാകം സ്ഥിരജ്ഞാനം ജാതം തസ്മാദ് ഭവാൻ ഈശ്വരസ്യ സമീപാദ് ആഗതവാൻ ഇത്യത്ര വയം വിശ്വസിമഃ|

٣١ 31 فَرَدَّ يَسُوعُ: «أَفَالآنَ تُؤْمِنُونَ؟

തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീദ് ഇദാനീം കിം യൂയം വിശ്വസിഥ?

٣٢ 32 سَتَأْتِي سَاعَةٌ وَهَا قَدْ حَانَتِ الآنَ فِيهَا تَتَفَرَّقُونَ كُلُّ وَاحِدٍ إِلَى بَيْتِهِ، وَتَتْرُكُونَنِي وَحْدِي. وَلكِنِّي لَسْتُ وَحْدِي، لأَنَّ الآبَ مَعِي.

പശ്യത സർവ്വേ യൂയം വികീർണാഃ സന്തോ മാമ് ഏകാകിനം പീരത്യജ്യ സ്വം സ്വം സ്ഥാനം ഗമിഷ്യഥ, ഏതാദൃശഃ സമയ ആഗച്ഛതി വരം പ്രായേണോപസ്ഥിതവാൻ; തഥാപ്യഹം നൈകാകീ ഭവാമി യതഃ പിതാ മയാ സാർദ്ധമ് ആസ്തേ|

٣٣ 33 أَخْبَرْتُكُمْ بِهَذَا كُلِّهِ لِيَكُونَ لَكُمْ فِيَّ سَلامٌ. فَإِنَّكُمْ فِي الْعَالَمِ سَتُقَاسُونَ الضِّيقَ. وَلكِنْ تَشَجَّعُوا، فَأَنَا قَدِ انْتَصَرْتُ عَلَى الْعَالَمِ!»

യഥാ മയാ യുഷ്മാകം ശാന്തി ർജായതേ തദർഥമ് ഏതാഃ കഥാ യുഷ്മഭ്യമ് അചകഥം; അസ്മിൻ ജഗതി യുഷ്മാകം ക്ലേശോ ഘടിഷ്യതേ കിന്ത്വക്ഷോഭാ ഭവത യതോ മയാ ജഗജ്ജിതം|