يوحنَّا 17

١ 1 وَلَمَّا أَنْهَى يَسُوعُ هَذَا الْحَدِيثَ رَفَعَ عَيْنَيْهِ نَحْوَ السَّمَاءِ، وَقَالَ: «أَيُّهَا الآبُ، قَدْ حَانَتِ السَّاعَةُ! مَجِّدِ ابْنَكَ، لِيُمَجِّدَكَ ابْنُكَ أَيْضاً،

തതഃ പരം യീശുരേതാഃ കഥാഃ കഥയിത്വാ സ്വർഗം വിലോക്യൈതത് പ്രാർഥയത്, ഹേ പിതഃ സമയ ഉപസ്ഥിതവാൻ; യഥാ തവ പുത്രസ്തവ മഹിമാനം പ്രകാശയതി തദർഥം ത്വം നിജപുത്രസ്യ മഹിമാനം പ്രകാശയ|

٢ 2 فَقَدْ أَعْطَيْتَهُ السُّلْطَةَ عَلَى جَمِيعِ الْبَشَرِ، لِيَمْنَحَ جَمِيعَ الَّذِينَ قَدْ وَهَبْتَهُمْ لَهُ حَيَاةً أَبَدِيَّةً. (aiōnios g166)

ത്വം യോല്ലോകാൻ തസ്യ ഹസ്തേ സമർപിതവാൻ സ യഥാ തേഭ്യോഽനന്തായു ർദദാതി തദർഥം ത്വം പ്രാണിമാത്രാണാമ് അധിപതിത്വഭാരം തസ്മൈ ദത്തവാൻ| (aiōnios g166)

٣ 3 وَالْحَيَاةُ الأَبَدِيَّةُ هِيَ أَنْ يَعْرِفُوكَ أَنْتَ الإِلهَ الْحَقَّ وَحْدَكَ، وَيَسُوعَ الْمَسِيحَ الَّذِي أَرْسَلْتَهُ. (aiōnios g166)

യസ്ത്വമ് അദ്വിതീയഃ സത്യ ഈശ്വരസ്ത്വയാ പ്രേരിതശ്ച യീശുഃ ഖ്രീഷ്ട ഏതയോരുഭയോഃ പരിചയേ പ്രാപ്തേഽനന്തായു ർഭവതി| (aiōnios g166)

٤ 4 أَنَا مَجَّدْتُكَ عَلَى الأَرْضِ، وَأَنْجَزْتُ الْعَمَلَ الَّذِي كَلَّفْتَنِي.

ത്വം യസ്യ കർമ്മണോ ഭാരം മഹ്യം ദത്തവാൻ, തത് സമ്പന്നം കൃത്വാ ജഗത്യസ്മിൻ തവ മഹിമാനം പ്രാകാശയം|

٥ 5 فَمَجِّدْنِي فِي حَضْرَتِكَ الآنَ، أَيُّهَا الآبُ، بِمَا كَانَ لِي مِنْ مَجْدٍ عِنْدَكَ قَبْلَ تَكْوِينِ الْعَالَمِ.

അതഏവ ഹേ പിത ർജഗത്യവിദ്യമാനേ ത്വയാ സഹ തിഷ്ഠതോ മമ യോ മഹിമാസീത് സമ്പ്രതി തവ സമീപേ മാം തം മഹിമാനം പ്രാപയ|

٦ 6 أَظْهَرْتُ اسْمَكَ لِلنَّاسِ الَّذِينَ وَهَبْتَهُمْ لِي مِنَ الْعَالَمِ. كَانُوا لَكَ، فَوَهَبْتَهُمْ لِي. وَقَدْ عَمِلُوا بِكَلِمَتِكَ،

അന്യച്ച ത്വമ് ഏതജ്ജഗതോ യാല്ലോകാൻ മഹ്യമ് അദദാ അഹം തേഭ്യസ്തവ നാമ്നസ്തത്ത്വജ്ഞാനമ് അദദാം, തേ തവൈവാസൻ, ത്വം താൻ മഹ്യമദദാഃ, തസ്മാത്തേ തവോപദേശമ് അഗൃഹ്ലൻ|

٧ 7 وَعَرَفُوا الآنَ أَنَّ كُلَّ مَا وَهَبْتَهُ لِي فَهُوَ مِنْكَ،

ത്വം മഹ്യം യത് കിഞ്ചിദ് അദദാസ്തത്സർവ്വം ത്വത്തോ ജായതേ ഇത്യധുനാജാനൻ|

٨ 8 لأَنِّي نَقَلْتُ إِلَيْهِمِ الْوَصَايَا الَّتِي أَوْصَيْتَنِي بِها، فَقَبِلُوهَا، وَعَرَفُوا حَقّاً أَنِّي خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِكَ، وَآمَنُوا أَنَّكَ أَنْتَ أَرْسَلْتَنِي.

മഹ്യം യമുപദേശമ് അദദാ അഹമപി തേഭ്യസ്തമുപദേശമ് അദദാം തേപി തമഗൃഹ്ലൻ ത്വത്തോഹം നിർഗത്യ ത്വയാ പ്രേരിതോഭവമ് അത്ര ച വ്യശ്വസൻ|

٩ 9 مِنْ أَجْلِ هؤُلاءِ أُصَلِّي إِلَيْكَ. لَسْتُ أُصَلِّي الآنَ مِنْ أَجْلِ الْعَالَمِ، بَلْ مِنْ أَجْلِ الَّذِينَ وَهَبْتَهُمْ لِي، لأَنَّهُمْ لَكَ.

തേഷാമേവ നിമിത്തം പ്രാർഥയേഽഹം ജഗതോ ലോകനിമിത്തം ന പ്രാർഥയേ കിന്തു യാല്ലോകാൻ മഹ്യമ് അദദാസ്തേഷാമേവ നിമിത്തം പ്രാർഥയേഽഹം യതസ്തേ തവൈവാസതേ|

١٠ 10 وَكُلُّ مَا هُوَ لِي فَهُوَ لَكَ، وَكُلُّ مَا هُوَ لَكَ فَهُوَ لِي؛ وَأَنَا قَدْ تَمَجَّدْتُ فِيهِمْ.

യേ മമ തേ തവ യേ ച തവ തേ മമ തഥാ തൈ ർമമ മഹിമാ പ്രകാശ്യതേ|

١١ 11 هؤُلاءِ بَاقُونَ فِي الْعَالَمِ؛ أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ بَاقِياً فِيهِ، لأَنِّي عَائِدٌ إِلَيْكَ. أَيُّهَا الآبُ الْقُدُّوسُ احْفَظْ فِي اسْمِكَ الَّذِينَ وَهَبْتَهُمْ لِي، لِيَكُونُوا وَاحِداً، كَمَا نَحْنُ وَاحِدٌ.

സാമ്പ്രതമ് അസ്മിൻ ജഗതി മമാവസ്ഥിതേഃ ശേഷമ് അഭവത് അഹം തവ സമീപം ഗച്ഛാമി കിന്തു തേ ജഗതി സ്ഥാസ്യന്തി; ഹേ പവിത്ര പിതരാവയോ ര്യഥൈകത്വമാസ്തേ തഥാ തേഷാമപ്യേകത്വം ഭവതി തദർഥം യാല്ലോകാൻ മഹ്യമ് അദദാസ്താൻ സ്വനാമ്നാ രക്ഷ|

١٢ 12 حِينَ كُنْتُ مَعَهُمْ، كُنْتُ أَحْفَظُهُمْ فِي اسْمِكَ. فَالَّذِينَ وَهَبْتَهُمْ لِي، رَعَيْتُهُمْ، وَلَمْ يَهْلِكْ مِنْهُمْ أَحَدٌ إِلّا ابْنُ الْهَلاكِ، لِيَتِمَّ الْكِتَابُ.

യാവന്തി ദിനാനി ജഗത്യസ്മിൻ തൈഃ സഹാഹമാസം താവന്തി ദിനാനി താൻ തവ നാമ്നാഹം രക്ഷിതവാൻ; യാല്ലോകാൻ മഹ്യമ് അദദാസ്താൻ സർവ്വാൻ അഹമരക്ഷം, തേഷാം മധ്യേ കേവലം വിനാശപാത്രം ഹാരിതം തേന ധർമ്മപുസ്തകസ്യ വചനം പ്രത്യക്ഷം ഭവതി|

١٣ 13 أَمَّا الآنَ فَإِنِّي عَائِدٌ إِلَيْكَ، وَأَتَكَلَّمُ بِهَذَا وَأَنَا بَعْدُ فِي الْعَالَمِ، لِيَكُونَ لَهُمْ فَرَحِي كَامِلاً فِيهِمْ.

കിന്ത്വധുനാ തവ സന്നിധിം ഗച്ഛാമി മയാ യഥാ തേഷാം സമ്പൂർണാനന്ദോ ഭവതി തദർഥമഹം ജഗതി തിഷ്ഠൻ ഏതാഃ കഥാ അകഥയമ്|

١٤ 14 أَبْلَغْتُهُمْ كَلِمَتَكَ، فَأَبْغَضَهُمُ الْعَالَمُ لأَنَّهُمْ لَيْسُوا مِنَ الْعَالَمِ.

തവോപദേശം തേഭ്യോഽദദാം ജഗതാ സഹ യഥാ മമ സമ്ബന്ധോ നാസ്തി തഥാ ജജതാ സഹ തേഷാമപി സമ്ബന്ധാഭാവാജ് ജഗതോ ലോകാസ്താൻ ഋതീയന്തേ|

١٥ 15 وَأَنَا لَا أَطْلُبُ أَنْ تَأْخُذَهُمْ مِنَ الْعَالَمِ، بَلْ أَنْ تَحْفَظَهُمْ مِنَ الشِّرِّيرِ.

ത്വം ജഗതസ്താൻ ഗൃഹാണേതി ന പ്രാർഥയേ കിന്ത്വശുഭാദ് രക്ഷേതി പ്രാർഥയേഹമ്|

١٦ 16 فَهُمْ لَيْسُوا مِنْ أَهْلِ الْعَالَمِ كَمَا أَنِّي لَسْتُ مِنَ الْعَالَمِ.

അഹം യഥാ ജഗത്സമ്ബന്ധീയോ ന ഭവാമി തഥാ തേപി ജഗത്സമ്ബന്ധീയാ ന ഭവന്തി|

١٧ 17 قَدِّسْهُمْ بِالْحَقِّ؛ إِنَّ كَلِمَتَكَ هِيَ الْحَقُّ.

തവ സത്യകഥയാ താൻ പവിത്രീകുരു തവ വാക്യമേവ സത്യം|

١٨ 18 وَكَمَا أَرْسَلْتَنِي أَنْتَ إِلَى الْعَالَمِ، أَرْسَلْتُهُمْ أَنَا أَيْضاً إِلَيْهِ.

ത്വം യഥാ മാം ജഗതി പ്രൈരയസ്തഥാഹമപി താൻ ജഗതി പ്രൈരയം|

١٩ 19 وَمِنْ أَجْلِهِمْ أَنَا أُقَدِّسُ ذَاتِي، لِيَتَقَدَّسُوا هُمْ أَيْضاً فِي الْحَقِّ.

തേഷാം ഹിതാർഥം യഥാഹം സ്വം പവിത്രീകരോമി തഥാ സത്യകഥയാ തേപി പവിത്രീഭവന്തു|

٢٠ 20 وَلَسْتُ أُصَلِّي مِنْ أَجْلِ هؤُلاءِ فَقَطْ، بَلْ أَيْضاً مِنْ أَجْلِ الَّذِينَ سَوْفَ يُؤْمِنُونَ بِي بِسَبَبِ كَلِمَةِ هؤُلاءِ،

കേവലം ഏതേഷാമർഥേ പ്രാർഥയേഽഹമ് ഇതി ന കിന്ത്വേതേഷാമുപദേശേന യേ ജനാ മയി വിശ്വസിഷ്യന്തി തേഷാമപ്യർഥേ പ്രാർഥേയേഽഹമ്|

٢١ 21 لِيَكُونَ الْجَمِيعُ وَاحِداً؛ أَيُّهَا الآبُ، كَمَا أَنَّكَ أَنْتَ فِيَّ وَأَنَا فِيكَ، لِيَكُونُوا هُمْ أَيْضاً وَاحِداً فِينَا، لِكَيْ يُؤْمِنَ الْعَالَمُ أَنَّكَ أَنْتَ أَرْسَلْتَنِي.

ഹേ പിതസ്തേഷാം സർവ്വേഷാമ് ഏകത്വം ഭവതു തവ യഥാ മയി മമ ച യഥാ ത്വയ്യേകത്വം തഥാ തേഷാമപ്യാവയോരേകത്വം ഭവതു തേന ത്വം മാം പ്രേരിതവാൻ ഇതി ജഗതോ ലോകാഃ പ്രതിയന്തു|

٢٢ 22 إِنِّي أَعْطَيْتُهُمُ الْمَجْدَ الَّذِي أَعْطَيْتَنِي، لِيَكُونُوا وَاحِداً كَمَا نَحْنُ وَاحِدٌ.

യഥാവയോരേകത്വം തഥാ തേഷാമപ്യേകത്വം ഭവതു തേഷ്വഹം മയി ച ത്വമ് ഇത്ഥം തേഷാം സമ്പൂർണമേകത്വം ഭവതു, ത്വം പ്രേരിതവാൻ ത്വം മയി യഥാ പ്രീയസേ ച തഥാ തേഷ്വപി പ്രീതവാൻ ഏതദ്യഥാ ജഗതോ ലോകാ ജാനന്തി

٢٣ 23 أَنَا فِيهِمْ، وَأَنْتَ فِيَّ، لِيَكْتَمِلُوا فَيَصِيرُوا وَاحِداً، حَتَّى يَعْرِفَ الْعَالَمُ أَنَّكَ أَرْسَلْتَنِي وَأَنَّكَ أَحْبَبْتَهُمْ كَمَا أَحْبَبْتَنِي.

തദർഥം ത്വം യം മഹിമാനം മഹ്യമ് അദദാസ്തം മഹിമാനമ് അഹമപി തേഭ്യോ ദത്തവാൻ|

٢٤ 24 أَيُّهَا الآبُ، أُرِيدُ لِهؤُلاءِ الَّذِينَ وَهَبْتَهُمْ لِي أَنْ يَكُونُوا مَعِي حَيْثُ أَكُونُ أَنَا، فَيُشَاهِدُوا مَجْدِي الَّذِي أَعْطَيْتَنِي، لأَنَّكَ أَحْبَبْتَنِي قَبْلَ إِنْشَاءِ الْعَالَمِ.

ഹേ പിത ർജഗതോ നിർമ്മാണാത് പൂർവ്വം മയി സ്നേഹം കൃത്വാ യം മഹിമാനം ദത്തവാൻ മമ തം മഹിമാനം യഥാ തേ പശ്യന്തി തദർഥം യാല്ലോകാൻ മഹ്യം ദത്തവാൻ അഹം യത്ര തിഷ്ഠാമി തേപി യഥാ തത്ര തിഷ്ഠന്തി മമൈഷാ വാഞ്ഛാ|

٢٥ 25 أَيُّهَا الآبُ الْبَارُّ، إِنَّ الْعَالَمَ لَمْ يَعْرِفْكَ، أَمَّا أَنَا فَعَرَفْتُكَ، وَهؤُلاءِ عَرَفُوا أَنَّكَ أَنْتَ أَرْسَلْتَنِي،

ഹേ യഥാർഥിക പിത ർജഗതോ ലോകൈസ്ത്വയ്യജ്ഞാതേപി ത്വാമഹം ജാനേ ത്വം മാം പ്രേരിതവാൻ ഇതീമേ ശിഷ്യാ ജാനന്തി|

٢٦ 26 وَقَدْ عَرَّفْتُهُمُ اسْمَكَ، وَسَأُعَرِّفُهُمْ أَيْضاً، لِتَكُونَ فِيهِمِ الْمَحَبَّةُ الَّتِي أَحْبَبْتَنِي بِها، وَأَكُونَ أَنَا فِيهِمْ».

യഥാഹം തേഷു തിഷ്ഠാമി തഥാ മയി യേന പ്രേമ്നാ പ്രേമാകരോസ്തത് തേഷു തിഷ്ഠതി തദർഥം തവ നാമാഹം താൻ ജ്ഞാപിതവാൻ പുനരപി ജ്ഞാപയിഷ്യാമി|