عِبرانِيّين 4

١ 1 وَمَادَامَ الْوَعْدُ بِالدُّخُولِ إِلَى الرَّاحَةِ الإِلَهِيَّةِ قَائِماً حَتَّى الآنَ، فَلْنَخَفْ: فَرُبَّمَا تَبَيَّنَ أَنَّ بَعْضاً مِنْكُمْ قَدْ فَشَلُوا فِي الدُّخُولِ.

അപരം തദ്വിശ്രാമപ്രാപ്തേഃ പ്രതിജ്ഞാ യദി തിഷ്ഠതി തർഹ്യസ്മാകം കശ്ചിത് ചേത് തസ്യാഃ ഫലേന വഞ്ചിതോ ഭവേത് വയമ് ഏതസ്മാദ് ബിഭീമഃ|

٢ 2 ذَلِكَ أَنَّ الْبِشَارَةَ بِالْوَعْدِ قَدْ وَصَلَتْ إِلَيْنَا، نَحْنُ أَيْضاً، كَمَا كَانَتْ قَدْ وَصَلَتْ إِلَى ذَلِكَ الشَّعْبِ. وَلَكِنَّ الْبِشَارَةَ لَمْ تَنْفَعْ سَامِعِيهَا شَيْئاً، لأَنَّهُمْ قَابَلُوهَا بِالرَّفْضِ فَلَمْ يُؤْمِنُوا بِها.

യതോ ഽസ്മാകം സമീപേ യദ്വത് തദ്വത് തേഷാം സമീപേഽപി സുസംവാദഃ പ്രചാരിതോ ഽഭവത് കിന്തു തൈഃ ശ്രുതം വാക്യം താൻ പ്രതി നിഷ്ഫലമ് അഭവത്, യതസ്തേ ശ്രോതാരോ വിശ്വാസേന സാർദ്ധം തന്നാമിശ്രയൻ|

٣ 3 أَمَّا نَحْنُ، الَّذِينَ آمَنَّا بِالْبِشَارَةِ، فَسَوْفَ نَدْخُلُ الرَّاحَةَ الإِلَهِيَّةَ. إِذْ قَالَ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُؤْمِنُوا: «وَهَكَذَا، فِي غَضَبِي، أَقْسَمْتُ قَائِلاً: إِنَّهُمْ لَنْ يَدْخُلُوا مَكَانَ رَاحَتِي!» هَذِهِ الرَّاحَةُ، كَانَتْ جَاهِزَةً مُنْذُ أَنْ أَتَمَّ اللهُ تَأْسِيسَ الْعَالَمِ.

തദ് വിശ്രാമസ്ഥാനം വിശ്വാസിഭിരസ്മാഭിഃ പ്രവിശ്യതേ യതസ്തേനോക്തം, "അഹം കോപാത് ശപഥം കൃതവാൻ ഇമം, പ്രവേക്ഷ്യതേ ജനൈരേതൈ ർന വിശ്രാമസ്ഥലം മമ| " കിന്തു തസ്യ കർമ്മാണി ജഗതഃ സൃഷ്ടികാലാത് സമാപ്താനി സന്തി|

٤ 4 فَقَدْ قَالَ فِي مَوْضِعٍ مِنَ الْكِتَابِ مُشِيراً إِلَى الْيَوْمِ السَّابِعِ: «ثُمَّ اسْتَرَاحَ اللهُ مِنْ جَمِيعِ أَعْمَالِهِ فِي الْيَوْمِ السَّابِعِ».

യതഃ കസ്മിംശ്ചിത് സ്ഥാനേ സപ്തമം ദിനമധി തേനേദമ് ഉക്തം, യഥാ, "ഈശ്വരഃ സപ്തമേ ദിനേ സ്വകൃതേഭ്യഃ സർവ്വകർമ്മഭ്യോ വിശശ്രാമ| "

٥ 5 ثُمَّ عَادَ فَقَالَ: «لَنْ يَدْخُلُوا مَكَانَ رَاحَتِي!»

കിന്ത്വേതസ്മിൻ സ്ഥാനേ പുനസ്തേനോച്യതേ, യഥാ, "പ്രവേക്ഷ്യതേ ജനൈരേതൈ ർന വിശ്രാമസ്ഥലം മമ| "

٦ 6 وَهَكَذَا، يَتَبَيَّنُ أَنَّ الرَّاحَةَ الإِلَهِيَّةَ هِيَ فِي انْتِظَارِ مَنْ سَيَدْخُلُونَ إِلَيْهَا. وَبِمَا أَنَّ الَّذِينَ تَلَقَّوْا الْبِشَارَةَ بِها أَوَّلاً لَمْ يَدْخُلُوا إِلَيْهَا بِسَبَبِ تَمَرُّدِهِمْ،

ഫലതസ്തത് സ്ഥാനം കൈശ്ചിത് പ്രവേഷ്ടവ്യം കിന്തു യേ പുരാ സുസംവാദം ശ്രുതവന്തസ്തൈരവിശ്വാസാത് തന്ന പ്രവിഷ്ടമ്,

٧ 7 أَعْلَنَ اللهُ عَنْ فُرْصَةٍ جَدِيدَةٍ، إِذْ قَالَ: «الْيَوْمَ» بِلِسَانِ دَاوُدَ، بَعْدَمَا مَضَى زَمَانٌ طَوِيلٌ عَلَى مَا كَانَ قَدْ قَالَهُ قَدِيماً: «الْيَوْمَ، إِنْ سَمِعْتُمْ صَوْتَهُ، فَلا تُقَسُّوا قُلُوبَكُمْ».

ഇതി ഹേതോഃ സ പുനരദ്യനാമകം ദിനം നിരൂപ്യ ദീർഘകാലേ ഗതേഽപി പൂർവ്വോക്താം വാചം ദായൂദാ കഥയതി, യഥാ, "അദ്യ യൂയം കഥാം തസ്യ യദി സംശ്രോതുമിച്ഛഥ, തർഹി മാ കുരുതേദാനീം കഠിനാനി മനാംസി വഃ| "

٨ 8 فَلَوْ كَانَ يَشُوعُ قَدْ أَدْخَلَ الشَّعْبَ إِلَى الرَّاحَةِ، لَمَا تَكَلَّمَ اللهُ بَعْدَ ذَلِكَ عَنْ مَوْعِدٍ جَدِيدٍ لِلدُّخُولِ بِقَوْلِهِ: «الْيَومَ».

അപരം യിഹോശൂയോ യദി താൻ വ്യശ്രാമയിഷ്യത് തർഹി തതഃ പരമ് അപരസ്യ ദിനസ്യ വാഗ് ഈശ്വരേണ നാകഥയിഷ്യത|

٩ 9 إِذَنْ، مَازَالَتِ الرَّاحَةُ الْحَقِيقِيَّةُ مَحْفُوظَةً لِشَعْبِ اللهِ.

അത ഈശ്വരസ്യ പ്രജാഭിഃ കർത്തവ്യ ഏകോ വിശ്രാമസ്തിഷ്ഠതി|

١٠ 10 فَالَّذِي يَدْخُلُ تِلْكَ الرَّاحَةَ، يَسْتَرِيحُ هُوَ أَيْضاً مِنْ أَعْمَالِهِ، كَمَا اسْتَرَاحَ اللهُ مِنْ أَعْمَالِهِ.

അപരമ് ഈശ്വരോ യദ്വത് സ്വകൃതകർമ്മഭ്യോ വിശശ്രാമ തദ്വത് തസ്യ വിശ്രാമസ്ഥാനം പ്രവിഷ്ടോ ജനോഽപി സ്വകൃതകർമ്മഭ്യോ വിശ്രാമ്യതി|

١١ 11 لِذَلِكَ، لِنَجْتَهِدْ جَمِيعاً لِلدُّخُولِ إِلَى تِلْكَ الرَّاحَةِ، لِكَيْ لَا يَسْقُطَ أَحَدٌ مِنَّا كَمَا سَقَطَ أُولَئِكَ الَّذِينَ عَصَوْا أَمْرَ اللهِ.

അതോ വയം തദ് വിശ്രാമസ്ഥാനം പ്രവേഷ്ടും യതാമഹൈ, തദവിശ്വാസോദാഹരണേന കോഽപി ന പതതു|

١٢ 12 ذَلِكَ لأَنَّ كَلِمَةَ اللهِ حَيَّةٌ، وَفَعَّالَهٌ، وَأَمْضَى مِنْ كُلِّ سَيْفٍ لَهُ حَدَّانِ، وَخَارِقَةٌ إِلَى مُفْتَرَقِ النَّفْسِ وَالرُّوحِ وَالْمَفَاصِلِ وَنُخَاعِ الْعِظَامِ، وَقَادِرَةٌ أَنْ تُمَيِّزَ أَفْكَارَ الْقَلْبِ وَنِيَّاتِهِ.

ഈശ്വരസ്യ വാദോഽമരഃ പ്രഭാവവിശിഷ്ടശ്ച സർവ്വസ്മാദ് ദ്വിധാരഖങ്ഗാദപി തീക്ഷ്ണഃ, അപരം പ്രാണാത്മനോ ർഗ്രന്ഥിമജ്ജയോശ്ച പരിഭേദായ വിച്ഛേദകാരീ മനസശ്ച സങ്കൽപാനാമ് അഭിപ്രേതാനാഞ്ച വിചാരകഃ|

١٣ 13 وَلَيْسَ هُنَالِكَ مَخْلُوقٌ وَاحِدٌ مَحْجُوبٌ عَنْ نَظَرِ اللهِ، بَلْ كُلُّ شَيْءٍ عُرْيَانٌ وَمَكْشُوفٌ أَمَامَ عَيْنَيْهِ، هُوَ الَّذِي سَنُؤَدِّي لَهُ حِسَاباً.

അപരം യസ്യ സമീപേ സ്വീയാ സ്വീയാ കഥാസ്മാഭിഃ കഥയിതവ്യാ തസ്യാഗോചരഃ കോഽപി പ്രാണീ നാസ്തി തസ്യ ദൃഷ്ടൗ സർവ്വമേവാനാവൃതം പ്രകാശിതഞ്ചാസ്തേ|

١٤ 14 فَمَادَامَ لَنَا رَئِيسَ كَهَنَتِنَا الْعَظِيمُ الَّذِي ارْتَفَعَ مُجْتَازاً السَّمَاوَاتِ، وَهُوَ يَسُوعُ ابْنُ اللهِ، فَلْنَتَمَسَّكْ دَائِماً بِالاعْتِرَافِ بِهِ.

അപരം യ ഉച്ചതമം സ്വർഗം പ്രവിഷ്ട ഏതാദൃശ ഏകോ വ്യക്തിരർഥത ഈശ്വരസ്യ പുത്രോ യീശുരസ്മാകം മഹായാജകോഽസ്തി, അതോ ഹേതോ ർവയം ധർമ്മപ്രതിജ്ഞാം ദൃഢമ് ആലമ്ബാമഹൈ|

١٥ 15 ذَلِكَ لأَنَّ رَئِيسَ الْكَهَنَةِ الَّذِي لَنَا، لَيْسَ عَاجِزاً عَنْ تَفَهُّمِ ضَعَفَاتِنَا، بَلْ إِنَّهُ قَدْ تَعَرَّضَ لِلتَّجَارِبِ الَّتِي نَتَعَرَّضُ نَحْنُ لَهَا، إِلّا أَنَّهُ بِلا خَطِيئةٍ.

അസ്മാകം യോ മഹായാജകോ ഽസ്തി സോഽസ്മാകം ദുഃഖൈ ർദുഃഖിതോ ഭവിതുമ് അശക്തോ നഹി കിന്തു പാപം വിനാ സർവ്വവിഷയേ വയമിവ പരീക്ഷിതഃ|

١٦ 16 فَلْنَتَقَدَّمْ بِثِقَةٍ إِلَى عَرْشِ النِّعْمَةِ، لِنَنَالَ الرَّحْمَةَ وَنَجِدَ نِعْمَةً تُعِينُنَا عِنْدَ الْحَاجَةِ.

അതഏവ കൃപാം ഗ്രഹീതും പ്രയോജനീയോപകാരാർഥമ് അനുഗ്രഹം പ്രാപ്തുഞ്ച വയമ് ഉത്സാഹേനാനുഗ്രഹസിംഹാസനസ്യ സമീപം യാമഃ|