غَلاطِيَّة 1
| مِنْ بُولُسَ، وَهُوَ رَسُولٌ، لَا مِنْ قِبَلِ النَّاسِ وَلا بِسُلْطَةِ إِنْسَانٍ، بَلْ بِسُلْطَةِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ وَاللهِ الآبِ الَّذِي أَقَامَهُ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ، | ١ 1 |
മനുഷ്യേഭ്യോ നഹി മനുഷ്യൈരപി നഹി കിന്തു യീശുഖ്രീഷ്ടേന മൃതഗണമധ്യാത് തസ്യോത്ഥാപയിത്രാ പിത്രേശ്വരേണ ച പ്രേരിതോ യോഽഹം പൗലഃ സോഽഹം
| وَمِنْ جَمِيعِ الإِخْوَةِ الَّذِينَ مَعِي، إِلَى الْكَنَائِسِ فِي مُقَاطَعَةِ غَلاطِيَّةَ. | ٢ 2 |
മത്സഹവർത്തിനോ ഭ്രാതരശ്ച വയം ഗാലാതീയദേശസ്ഥാഃ സമിതീഃ പ്രതി പത്രം ലിഖാമഃ|
| لِتَكُنْ لَكُمُ النِّعْمَةُ وَالسَّلامُ مِنَ اللهِ أَبِينَا وَالرَّبِّ يَسُوعَ الْمَسِيحِ، | ٣ 3 |
പിത്രേശ്വരേണാസ്മാംക പ്രഭുനാ യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന ച യുഷ്മഭ്യമ് അനുഗ്രഹഃ ശാന്തിശ്ച ദീയതാം|
| الَّذِي بَذَلَ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِ خَطَايَانَا لِكَيْ يُنْقِذَنَا مِنَ الْعَالَمِ الْحَاضِرِ الشِّرِّيرِ، وَفْقاً لِمَشِيئَةِ إِلَهِنَا وَأَبِينَا. (aiōn g165) | ٤ 4 |
അസ്മാകം താതേശ്വരേസ്യേച്ഛാനുസാരേണ വർത്തമാനാത് കുത്സിതസംസാരാദ് അസ്മാൻ നിസ്താരയിതും യോ (aiōn g165)
| لَهُ الْمَجْدُ إِلَى أَبَدِ الآبِدِينَ. آمِين! (aiōn g165) | ٥ 5 |
യീശുരസ്മാകം പാപഹേതോരാത്മോത്സർഗം കൃതവാൻ സ സർവ്വദാ ധന്യോ ഭൂയാത്| തഥാസ്തു| (aiōn g165)
| عَجَباً! كَيْفَ تَتَحَوَّلُونَ بِمِثْلِ هذِهِ السُّرْعَةِ عَنِ الَّذِي دَعَاكُمْ بِنِعْمَةِ الْمَسِيحِ، وَتَنْصَرِفُونَ إِلَى إِنْجِيلٍ غَرِيبٍ؟ | ٦ 6 |
ഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹേണ യോ യുഷ്മാൻ ആഹൂതവാൻ തസ്മാന്നിവൃത്യ യൂയമ് അതിതൂർണമ് അന്യം സുസംവാദമ് അന്വവർത്തത തത്രാഹം വിസ്മയം മന്യേ|
| لَا أَعْنِي أَنَّ هُنَالِكَ إِنْجِيلاً آخَرَ، بَلْ إِنَّمَا هُنَالِكَ بَعْضُ الَّذِينَ يُثِيرُونَ الْبَلْبَلَةَ بَيْنَكُمْ، رَاغِبِينَ فِي تَحْوِيرِ إِنْجِيلِ الْمَسِيحِ. | ٧ 7 |
സോഽന്യസുസംവാദഃ സുസംവാദോ നഹി കിന്തു കേചിത് മാനവാ യുഷ്മാൻ ചഞ്ചലീകുർവ്വന്തി ഖ്രീഷ്ടീയസുസംവാദസ്യ വിപര്യ്യയം കർത്തും ചേഷ്ടന്തേ ച|
| وَلَكِنْ، حَتَّى لَوْ بَشَّرْنَاكُمْ نَحْنُ، أَوْ بَشَّرَكُمْ مَلاكٌ مِنَ السَّمَاءِ، بِغَيْرِ الإِنْجِيلِ الَّذِي بَشَّرْنَاكُمْ بِهِ، فَلْيَكُنْ مَلْعُوناً! | ٨ 8 |
യുഷ്മാകം സന്നിധൗ യഃ സുസംവാദോഽസ്മാഭി ർഘോഷിതസ്തസ്മാദ് അന്യഃ സുസംവാദോഽസ്മാകം സ്വർഗീയദൂതാനാം വാ മധ്യേ കേനചിദ് യദി ഘോഷ്യതേ തർഹി സ ശപ്തോ ഭവതു|
| وَكَمَا سَبَقَ أَنْ قُلْنَا، أُكَرِّرُ الْقَوْلَ الآنَ أَيْضاً: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يُبَشِّرُكُمْ بِإِنْجِيلٍ غَيْرِ الَّذِي قَبِلْتُمُوهُ، فَلْيَكُنْ مَلْعُوناً! | ٩ 9 |
പൂർവ്വം യദ്വദ് അകഥയാമ, ഇദാനീമഹം പുനസ്തദ്വത് കഥയാമി യൂയം യം സുസംവാദം ഗൃഹീതവന്തസ്തസ്മാദ് അന്യോ യേന കേനചിദ് യുഷ്മത്സന്നിധൗ ഘോഷ്യതേ സ ശപ്തോ ഭവതു|
| فَهَلْ أَسْعَى الآنَ إِلَى كَسْبِ تَأْيِيدِ النَّاسِ أَوِ اللهِ؟ أَمْ تُرَانِي أَطْلُبُ أَنْ أُرْضِيَ النَّاسَ؟ لَوْ كُنْتُ حَتَّى الآنَ أُرْضِي النَّاسَ، لَمَا كُنْتُ عَبْداً لِلْمَسِيحِ! | ١٠ 10 |
സാമ്പ്രതം കമഹമ് അനുനയാമി? ഈശ്വരം കിംവാ മാനവാൻ? അഹം കിം മാനുഷേഭ്യോ രോചിതും യതേ? യദ്യഹമ് ഇദാനീമപി മാനുഷേഭ്യോ രുരുചിഷേയ തർഹി ഖ്രീഷ്ടസ്യ പരിചാരകോ ന ഭവാമി|
| وَأُعْلِمُكُمْ، أَيُّهَا الإِخْوَةُ، أَنَّ الإِنْجِيلَ الَّذِي بَشَّرْتُكُمْ بِهِ لَيْسَ إِنْجِيلاً بَشَرِيًّا. | ١١ 11 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, മയാ യഃ സുസംവാദോ ഘോഷിതഃ സ മാനുഷാന്ന ലബ്ധസ്തദഹം യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി|
| فَلا أَنَا تَسَلَّمْتُهُ مِنْ إِنْسَانٍ، وَلا تَلَقَّنْتُهُ، بَلْ جَاءَنِي بِإِعْلانٍ مِنْ يَسُوعَ الْمَسِيحِ. | ١٢ 12 |
അഹം കസ്മാച്ചിത് മനുഷ്യാത് തം ന ഗൃഹീതവാൻ ന വാ ശിക്ഷിതവാൻ കേവലം യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രകാശനാദേവ|
| فَإِنَّكُمْ قَدْ سَمِعْتُمْ بِسِيرَتِي الْمَاضِيَةِ فِي الدِّيَانَةِ الْيَهُودِيَّةِ، كَيْفَ كُنْتُ أَضْطَهِدُ كَنِيسَةَ اللهِ مُتَطَرِّفاً إِلَى أَقْصَى حَدٍّ، سَاعِياً إِلَى تَخْرِيبِهَا، | ١٣ 13 |
പുരാ യിഹൂദിമതാചാരീ യദാഹമ് ആസം തദാ യാദൃശമ് ആചരണമ് അകരവമ് ഈശ്വരസ്യ സമിതിം പ്രത്യതീവോപദ്രവം കുർവ്വൻ യാദൃക് താം വ്യനാശയം തദവശ്യം ശ്രുതം യുഷ്മാഭിഃ|
| وَكَيْفَ كُنْتُ مُتَفَوِّقاً فِي الدِّيَانَةِ الْيَهُودِيَّةِ عَلَى كَثِيرِينَ مِنْ أَبْنَاءِ جِيلِي فِي أُمَّتِي لِكَوْنِي غَيُوراً أَكْثَرَ مِنْهُمْ جِدّاً عَلَى تَقَالِيدِ آبَائِي. | ١٤ 14 |
അപരഞ്ച പൂർവ്വപുരുഷപരമ്പരാഗതേഷു വാക്യേഷ്വന്യാപേക്ഷാതീവാസക്തഃ സൻ അഹം യിഹൂദിധർമ്മതേ മമ സമവയസ്കാൻ ബഹൂൻ സ്വജാതീയാൻ അത്യശയി|
| وَلَكِنْ، لَمَّا سُرَّ اللهُ، الَّذِي كَانَ قَدْ أَفْرَزَنِي وَأَنَا فِي بَطْنِ أُمِّي ثُمَّ دَعَانِي بِنِعْمَتِهِ، | ١٥ 15 |
കിഞ്ച യ ഈശ്വരോ മാതൃഗർഭസ്ഥം മാം പൃഥക് കൃത്വാ സ്വീയാനുഗ്രഹേണാഹൂതവാൻ
| أَنْ يُعْلِنَ ابْنَهُ فِيَّ لأُبَشِّرَ بِهِ بَيْنَ الأُمَمِ، فِي الْحَالِ لَمْ أَسْتَشِرْ لَحْماً وَدَماً، | ١٦ 16 |
സ യദാ മയി സ്വപുത്രം പ്രകാശിതും ഭിന്നദേശീയാനാം സമീപേ ഭയാ തം ഘോഷയിതുഞ്ചാഭ്യലഷത് തദാഹം ക്രവ്യശോണിതാഭ്യാം സഹ ന മന്ത്രയിത്വാ
| وَلا صَعِدْتُ إِلَى أُورُشَلِيمَ لأُقَابِلَ الَّذِينَ كَانُوا رُسُلاً مِنْ قَبْلِي، بَلِ انْطَلَقْتُ إِلَى بِلادِ الْعَرَبِ، وَبَعْدَ ذَلِكَ رَجَعْتُ إِلَى دِمَشْقَ. | ١٧ 17 |
പൂർവ്വനിയുക്താനാം പ്രേരിതാനാം സമീപം യിരൂശാലമം ന ഗത്വാരവദേശം ഗതവാൻ പശ്ചാത് തത്സ്ഥാനാദ് ദമ്മേഷകനഗരം പരാവൃത്യാഗതവാൻ|
| ثُمَّ صَعِدْتُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، بَعْدَ ثَلاثِ سَنَوَاتٍ، لأَتَعَرَّفَ بِبُطْرُسَ. وَقَدْ أَقَمْتُ عِنْدَهُ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً. | ١٨ 18 |
തതഃ പരം വർഷത്രയേ വ്യതീതേഽഹം പിതരം സമ്ഭാഷിതും യിരൂശാലമം ഗത്വാ പഞ്ചദശദിനാനി തേന സാർദ്ധമ് അതിഷ്ഠം|
| وَلَكِنِّي لَمْ أُقَابِلْ غَيْرَهُ مِنَ الرُّسُلِ إِلّا يَعْقُوبَ، أَخَا الرَّبِّ. | ١٩ 19 |
കിന്തു തം പ്രഭോ ർഭ്രാതരം യാകൂബഞ്ച വിനാ പ്രേരിതാനാം നാന്യം കമപ്യപശ്യം|
| إِنَّ مَا أَكْتُبُهُ إِلَيْكُمْ هُنَا، وَهَا أَنَا أَمَامَ اللهِ، لَسْتُ أَكْذِبُ فِيهِ. | ٢٠ 20 |
യാന്യേതാനി വാക്യാനി മയാ ലിഖ്യന്തേ താന്യനൃതാനി ന സന്തി തദ് ഈശ്വരോ ജാനാതി|
| وَبَعْدَ ذَلِكَ، جِئْتُ إِلَى بِلادِ سُورِيَّةَ وَكِيلِيكِيَّةَ. | ٢١ 21 |
തതഃ പരമ് അഹം സുരിയാം കിലികിയാഞ്ച ദേശൗ ഗതവാൻ|
| إِلّا أَنَّنِي كُنْتُ غَيْرَ مَعْرُوفٍ شَخْصِيًّا لَدَى كَنَائِسِ الْيَهُودِيَّةِ الَّتِي هِيَ فِي الْمَسِيحِ. | ٢٢ 22 |
തദാനീം യിഹൂദാദേശസ്ഥാനാം ഖ്രീഷ്ടസ്യ സമിതീനാം ലോകാഃ സാക്ഷാത് മമ പരിചയമപ്രാപ്യ കേവലം ജനശ്രുതിമിമാം ലബ്ധവന്തഃ,
| وَإِنَّمَا كَانُوا يَسْمَعُونَ «أَنَّ الَّذِي كَانَ فِي السَّابِقِ يَضْطَهِدُنَا، يُبَشِّرُ الآنَ بِإِنْجِيلِ الإِيمَانِ الَّذِي كَانَ يَسْعَى قَبْلاً إِلَى تَخْرِيبِهِ!» | ٢٣ 23 |
യോ ജനഃ പൂർവ്വമ് അസ്മാൻ പ്രത്യുപദ്രവമകരോത് സ തദാ യം ധർമ്മമനാശയത് തമേവേദാനീം പ്രചാരയതീതി|
| فَكَانُوا يُمَجِّدُونَ اللهَ بِسَبَبِي. | ٢٤ 24 |
തസ്മാത് തേ മാമധീശ്വരം ധന്യമവദൻ|
