2 كورنثوس 13

١ 1 هَذِهِ الْمَرَّةُ الثَّالِثَةُ الَّتِي آتِي فِيهَا إِلَيْكُمْ. بِشَهَادَةِ شَاهِدَيْنِ أَوْ ثَلاثَةٍ يَثْبُتُ كُلُّ أَمْرٍ.

ഏതത്തൃതീയവാരമ് അഹം യുഷ്മത്സമീപം ഗച്ഛാമി തേന സർവ്വാ കഥാ ദ്വയോസ്ത്രയാണാം വാ സാക്ഷിണാം മുഖേന നിശ്ചേഷ്യതേ|

٢ 2 سَبَقَ لِي أَنْ أَعْلَنْتُ، وَهَا أَنَا أَقُولُ مُقَدَّماً وَأَنَا غَائِبٌ، كَمَا قُلْتُ وَأَنَا حَاضِرٌ عِنْدَكُمْ فِي الْمَرَّةِ الثَّانِيَةِ، لِلَّذِينَ أَخْطَأُوا فِي الْمَاضِي وَلِلْبَاقِينَ جَمِيعاً: إِنِّي إِذَا عُدْتُ إِلَيْكُمْ فَلا أُشْفِقُ،

പൂർവ്വം യേ കൃതപാപാസ്തേഭ്യോഽന്യേഭ്യശ്ച സർവ്വേഭ്യോ മയാ പൂർവ്വം കഥിതം, പുനരപി വിദ്യമാനേനേവേദാനീമ് അവിദ്യമാനേന മയാ കഥ്യതേ, യദാ പുനരാഗമിഷ്യാമി തദാഹം ന ക്ഷമിഷ്യേ|

٣ 3 مَادُمْتُمْ تَطْلُبُونَ بُرْهَاناً عَلَى أَنَّ الْمَسِيحَ يَتَكَلَّمُ فِيَّ. وَهُوَ لَيْسَ ضَعِيفاً تُجَاهَكُمْ، بَلْ قَوِيٌّ فِي مَا بَيْنَكُمْ.

ഖ്രീഷ്ടോ മയാ കഥാം കഥയത്യേതസ്യ പ്രമാണം യൂയം മൃഗയധ്വേ, സ തു യുഷ്മാൻ പ്രതി ദുർബ്ബലോ നഹി കിന്തു സബല ഏവ|

٤ 4 فَمَعَ أَنَّهُ قَدْ صُلِبَ فِي ضَعْفٍ، فَهُوَ الآنَ حَيٌّ بِقُدْرَةِ اللهِ. وَنَحْنُ أَيْضاً ضُعَفَاءُ فِيهِ، وَلكِنَّنَا، بِتَصَرُّفِنَا مَعَكُمْ، سَنَكُونُ أَحْيَاءَ مَعَهُ بِقُدْرَةِ اللهِ.

യദ്യപി സ ദുർബ്ബലതയാ ക്രുശ ആരോപ്യത തഥാപീശ്വരീയശക്തയാ ജീവതി; വയമപി തസ്മിൻ ദുർബ്ബലാ ഭവാമഃ, തഥാപി യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രകാശിതയേശ്വരീയശക്ത്യാ തേന സഹ ജീവിഷ്യാമഃ|

٥ 5 لِذَلِكَ امْتَحِنُوا أَنْفُسَكُمْ لِتَرَوْا هَلْ أَنْتُمْ فِي الإِيمَانِ. اخْتَبِرُوا أَنْفُسَكُمْ. أَلَسْتُمْ تَعْرِفُونَ أَنْفُسَكُمْ، أَنَّ يَسُوعَ الْمَسِيحَ فِيكُمْ، إِلّا إِذَا تَبَيَّنَ أَنَّكُمْ فَاشِلُونَ؟

അതോ യൂയം വിശ്വാസയുക്താ ആധ്വേ ന വേതി ജ്ഞാതുമാത്മപരീക്ഷാം കുരുധ്വം സ്വാനേവാനുസന്ധത്ത| യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മന്മധ്യേ വിദ്യതേ സ്വാനധി തത് കിം ന പ്രതിജാനീഥ? തസ്മിൻ അവിദ്യമാനേ യൂയം നിഷ്പ്രമാണാ ഭവഥ|

٦ 6 غَيْرَ أَنِّي أَرْجُو أَنَّهُ سَيَتَبَيَّنُ لَكُمْ أَنَّنَا نَحْنُ لَسْنَا فَاشِلِينَ.

കിന്തു വയം നിഷ്പ്രമാണാ ന ഭവാമ ഇതി യുഷ്മാഭി ർഭോത്സ്യതേ തത്ര മമ പ്രത്യാശാ ജായതേ|

٧ 7 وَنُصَلِّي إِلَى اللهِ أَلّا تَفْعَلُوا أَيَّ شَرٍّ، لَا لِكَيْ يَتَبَيَّنَ أَنَّنَا نَحْنُ فَاضِلُونَ، بَلْ لِكَيْ تَفْعَلُوا أَنْتُمْ مَا هُوَ حَقٌّ، وَإِنْ كُنَّا نَحْنُ كَأَنَّنَا فَاشِلُونَ.

യൂയം കിമപി കുത്സിതം കർമ്മ യന്ന കുരുഥ തദഹമ് ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ പ്രാർഥയേ| വയം യത് പ്രാമാണികാ ഇവ പ്രകാശാമഹേ തദർഥം തത് പ്രാർഥയാമഹ ഇതി നഹി, കിന്തു യൂയം യത് സദാചാരം കുരുഥ വയഞ്ച നിഷ്പ്രമാണാ ഇവ ഭവാമസ്തദർഥം|

٨ 8 فَإِنَّنَا لَا نَسْتَطِيعُ أَنْ نَفْعَلَ شَيْئاً ضِدَّ الْحَقِّ بَلْ لأَجْلِ الْحَقِّ.

യതഃ സത്യതായാ വിപക്ഷതാം കർത്തും വയം ന സമർഥാഃ കിന്തു സത്യതായാഃ സാഹായ്യം കർത്തുമേവ|

٩ 9 وَكَمْ نَفْرَحُ عِنْدَمَا نَكُونُ نَحْنُ ضُعَفَاءَ وَتَكُونُونَ أَنْتُمْ أَقْوِيَاءَ؛ حَتَّى إِنَّنَا نُصَلِّي طَالِبِينَ لَكُمُ الْكَمَالَ!

വയം യദാ ദുർബ്ബലാ ഭവാമസ്തദാ യുഷ്മാൻ സബലാൻ ദൃഷ്ട്വാനന്ദാമോ യുഷ്മാകം സിദ്ധത്വം പ്രാർഥയാമഹേ ച|

١٠ 10 لِهَذَا أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ بِهَذِهِ الأُمُورِ وَأَنَا غَائِبٌ، حَتَّى إِذَا حَضَرْتُ لَا أَلْجَأُ إِلَى الْحَزْمِ بِحَسَبِ السُّلْطَةِ الَّتِي مَنَحَنِي إِيَّاهَا الرَّبُّ لِلْبُنْيَانِ لَا لِلْهَدْمِ.

അതോ ഹേതോഃ പ്രഭു ര്യുഷ്മാകം വിനാശായ നഹി കിന്തു നിഷ്ഠായൈ യത് സാമർഥ്യമ് അസ്മഭ്യം ദത്തവാൻ തേന യദ് ഉപസ്ഥിതികാലേ കാഠിന്യം മയാചരിതവ്യം ന ഭവേത് തദർഥമ് അനുപസ്ഥിതേന മയാ സർവ്വാണ്യേതാനി ലിഖ്യന്തേ|

١١ 11 وَأَخِيراً، أَيُّهَا الإِخْوَةُ: افْرَحُوا؛ تَكَمَّلُوا؛ تَشَجَّعُوا؛ اتَّفِقُوا فِي الرَّأْيِ؛ عِيشُوا بِسَلامٍ. وَإِلَهُ الْمَحَبَّةِ وَالسَّلامِ سَيَكُونُ مَعَكُمْ!

ഹേ ഭ്രാതരഃ, ശേഷേ വദാമി യൂയമ് ആനന്ദത സിദ്ധാ ഭവത പരസ്പരം പ്രബോധയത, ഏകമനസോ ഭവത പ്രണയഭാവമ് ആചരത| പ്രേമശാന്ത്യോരാകര ഈശ്വരോ യുഷ്മാകം സഹായോ ഭൂയാത്|

١٢ 12 سَلِّمُوا بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ بِقُبْلَةٍ طَاهِرَةٍ.

യൂയം പവിത്രചുമ്ബനേന പരസ്പരം നമസ്കുരുധ്വം|

١٣ 13 جَمِيعُ الْقِدِّيسِينَ يُسَلِّمُونَ عَلَيْكُمْ.

പവിത്രലോകാഃ സർവ്വേ യുഷ്മാൻ നമന്തി|

١٤ 14 وَلْتَكُنْ مَعَكُمْ جَمِيعاً نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ، وَمَحَبَّةُ اللهِ، وَشَرِكَةُ الرُّوحِ الْقُدُسِ. آمِين!

പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹ ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ പവിത്രസ്യാത്മനോ ഭാഗിത്വഞ്ച സർവ്വാൻ യുഷ്മാൻ പ്രതി ഭൂയാത്| തഥാസ്തു|